سرطان تخمدان یکی از شایع‌ترین بد‌خیمی‌های دستگاه تناسلی زنان است که تقریبا 3% از کل سرطان‌های زنان را تشکیل می‌دهد و عامل اصلی مرگ‌و‌میر ناشی از سرطان دستگاه تناسلی زنان در کشور‌های توسعه‌یافته به حساب می‌آید. مدیریت اولیه مناسب با جراحی توسط یک متخصص انکولوژیست ژنیکولوژیست، برای بقای بیماران اهمیت زیادی دارد. بیماران مبتلا به تومورهای مراحل اولیه و کم‌خطر، ممکن است فقط با جراحی درمان شوند. مدیریت خط اول کنونی درمان برای سرطان تخمدان پیشرفته، شامل جراحی کاهنده سلول (cytoreductive) و به دنبال آن شیمی‌درمانی است. اکثر بیماران بین 18 تا 22 ماه بعد دچار عود بیماری می‌شوند. مدیریت عود سرطان تخمدان یک چالش اساسی باقی مانده است. اهداف درمانی برای عود سرطان تخمدان شامل بهبود علائم، افزایش کیفیت زندگی (QOL) و طولانی شدن بقا است. عواملی که به‌طور بالقوه برای فواصل درمانی طولانی مناسب هستند، ممکن است شامل بعضی ویژگی‌ها مانند عدم سمیت تجمعی، مقاومت غیر‌متقاطع، مزیت مثبت در QOL و برنامه مناسب و راحت باشند. از میان عوامل درمانی موجود برای درمان عود کارسینوم تخمدان، توپوتکان یکی از پرکاربرد‌‌ترین و مشخص‌ترین دارو‌های مطالعه شده است. این مرور، با هدف ارزیابی اثر‌بخشی و ایمنی توپوتکان در مدیریت سرطان تخمدان انجام شد.

شش مطالعه چندمرکزی، با طراحی خوب و قبل از ورود دارو به بازار دارویی، با حضور 5640 شرکت‌کننده، واجد شرایط برای این مرور بودند. تجزیه‌و‌تحلیل تجمعی در چهار کارآزمایی‌ انجام نشد، به دلیل اینکه داده‌ها به اندازه کافی مشابه نبودند، اما برای دو کارآزمایی انجام شد. به نظر می‌رسد توپوتکان سطح اثربخشی مشابهی با پاکلیتاکسل (paclitaxel)، توپوتکان به‌علاوه تالیدومید (thalidomide) دارد و برتر از ترئوسولفان (treosulfan) باشد، اما بقای کلی بیماران با آن کوتاه‌تر از بقای بیماری است که با دوکسوروبیسین لیپوزومال پگیله شده (pegylated liposomal doxorubicin) درمان می‌شود. توپوتکان پیشرفت بیماری را نسبت به پاکلیتاکسل، ترئوسولفان به تأخیر می‌اندازد؛ توپوتکان به همراه تالیدومید بهتر از توپوتکان به‌تنهایی از نظر بقای بدون پیشرفت (PFS) بیماری است، اما توپوتکان به‌تنهایی به‌طور قابل‌توجهی کوتاه‌تر از توپوتکان به‌علاوه تالیدومید است. درمان تثبیت‌کننده بیشتر با توپوتکان، PFS را در شرکت‌کنندگان مبتلا به سرطان تخمدان پیشرفته که به شیمی‌درمانی اولیه با کربوپلاتین (carboplatin) و پاکلیتاکسل پاسخ می‌دهند، بهبود نمی‌بخشد.

شواهد حاصل از سه مطالعه کيفيت بالایی داشتند، کیفیت مطالعات دیگر به علت گزارش‌دهی و روش‌شناسايی ضعیف، پائین یا متوسط ​​بود. برای رسیدن به نتایج دقیق‌تر که بیانگر واقعی تاثیر دارو باشند، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بزرگتر و با طراحی مناسب‌تر بعد از ورود دارو به بازار، در آینده مورد نیاز است.