دلایل زیادی برای سرفه حاد وجود دارد، که یکی از آنها پنومونی است. در این وضعیت، سرفه آزاردهنده است و کیفیت زندگی را مختل می‌کند. داروهای بدون نیاز به نسخه (over-the-counter; OTC) معمولا توسط بیماران خریداری و استفاده شده، و توسط کارکنان مراقبت‌های سلامت به عنوان داروهای کمکی در درمان پنومونی توصیه می‌شوند. کلاس‌های بسیاری از داروهای OTC برای سرفه وجود دارند، مانند موکولیتیک‌ها (داروهایی که می‌توانند ضخامت مخاط را کاهش دهند) و ضدسرفه (داروهایی که سرفه را سرکوب می‌کنند). هدف این مرور، متعادل کردن مزایای احتمالی این عوامل با خطرات بالقوه آنها است.
در این مرور، چهار مطالعه را با مجموع 224 شرکت‌کننده پیدا کردیم که برای گنجاندن مناسب بودند؛ یک مورد منحصرا در کودکان و سه مورد در نوجوانان یا بزرگسالان انجام شدند. با این حال، داده‌ها فقط از دو مطالعه به دست آمدند؛ هر دو مورد از موکولیتیک‌ها (آمبروکسل (ambroxol) و بروم‌هگزین (bromhexine)) همراه با آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کردند. با ترکیب این دو مطالعه، نرخ درمان یا بهبود سرفه در افرادی که موکولیتیک دریافت کردند، مشابه افرادی بود که دریافت نکردند. با این حال، در آنالیز ثانویه، سرفه کودکانی که موکولیتیک دریافت کردند احتمال بیشتری داشت که درمان شود (NNTB در روز 10 برابر با 5 برای کودکان و 4 برای بزرگسالان بود). افزایش عوارض جانبی در گروه درمان گزارش نشد.
دامنه عوارض جانبی احتمالی مرتبط با داروهای OTC برای سرفه گسترده بوده و شامل حداقل عوارض جانبی (مانند عوارض دیده شده با مصرف عسل) تا عوارض جانبی جدی، مانند تغییر الگوی ضربان قلب، خواب‌آلودگی و مرگ در کودکان خردسال است. مطالعات موجود در این مرور هیچ افزایش قابل تشخیصی را در عوارض جانبی گزارش نکردند. هیچ سوگیری آشکاری در مطالعات وجود نداشت.
این مرور به دلیل در دسترس نبودن داده‌های حاصل از مطالعات، محدودیت‌های اساسی دارد. همچنین هیچ مطالعه‌ای در مورد دیگر داروهای OTC رایج مورد استفاده برای سرفه، مانند آنتی‌هیستامین‌ها و ضدسرفه‌ها، وجود ندارد.
بنابراین، شواهد کافی برای نتیجه‌گیری قطعی در مورد نقش داروهای OTC که به عنوان درمان کمکی برای سرفه مرتبط با پنومونی حاد مصرف می‌شوند، وجود ندارد. موکولیتیک‌ها ممکن است مفید باشند، اما فقدان شواهد هم‌سو و سازگار، توصیه به استفاده روتین از موکولیتیک‌ها را به عنوان درمان مکمل در درمان سرفه‌های دردسرساز مرتبط با پنومونی در کودکان یا بزرگسالان منع می‌کند. این شواهد تا ژانویه 2014 به‌روز است.
شواهد کافی برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه مصرف داروهای OTC برای سرفه مرتبط با پنومونی حاد، مفید هستند یا خیر، وجود ندارد. موکولیتیک‌ها ممکن است مفید باشند، اما شواهد کافی برای توصیه به مصرف آنها به عنوان یک درمان کمکی برای پنومونی حاد وجود ندارد. تنها نتیجه‌گیری آن است که داروهای OTC حاوی کدئین و آنتی‌هیستامین‌ها نباید در کودکان خردسال استفاده شوند.
سرفه اغلب برای بیماران مبتلا به پنومونی، ناراحت‌کننده است. بر این اساس، آنها اغلب از داروهای سرفه بدون نیاز به نسخه (over-the-counter; OTC) (موکولیتیک‌ها یا سرکوب‌کننده‌های سرفه) استفاده می‌کنند. آنها ممکن است شدت سرفه را کاهش دهند، اما سرکوب مکانیسم سرفه می‌تواند مانع پاک‌سازی راه هوایی شده و به آسیب بی‌انجامد.
ارزیابی اثربخشی داروهای OTC سرفه به عنوان مکمل آنتی‌بیوتیک در کودکان و بزرگسالان مبتلا به پنومونی.
ما CENTRAL؛ 2013، شماره 12، MEDLINE (ژانویه 1966 تا هفته 2 ژانویه 2014)، OLDMEDLINE (1950 تا 1965)، EMBASE (1980 تا ژانویه 2014)، CINAHL (2009 تا ژانویه 2014)، LILACS (2009 تا ژانویه 2014) و Web of Science (2009 تا ژانویه 2014) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) در کودکان و بزرگسالان که هر نوع داروی سرفه OTC را با دارونما (placebo)، یا داروی کنترل، با در نظر گرفتن سرفه به عنوان پیامد و جایی که سرفه ثانویه به پنومونی حاد بود، مقایسه کردند.
ما به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب کردیم. داده‌ها را از این مطالعات استخراج کرده، آنها را از نظر کیفیت روش‌شناسی (methodology) بدون اختلاف نظر ارزیابی کرده و با استفاده از روش‌های استاندارد، آنها را آنالیز کردیم.
هیچ کارآزمایی جدیدی برای گنجاندن در این به‌روزرسانی مرور وجود ندارد. پیش از این، چهار مطالعه با مجموع 224 شرکت‌کننده وارد شدند؛ یک مورد منحصرا در کودکان و سه مورد در نوجوانان یا بزرگسالان انجام شدند. بیماری که از یک داروی ضدسرفه استفاده می‌کرد، هیچ داده قابل استخراجی در مورد پنومونی نداشت. سه موکولیتیک مختلف (بروم‌هگزین (bromhexine)، آمبروکسل (ambroxol)، نلتنکسین (neltenexine)) در مطالعات باقی‌مانده مورد استفاده قرار گرفتند، که فقط دو مورد از آنها داده‌های قابل بازیابی داشتند. آنها تفاوت معنی‌داری را برای پیامد اولیه «درمان نشده یا بهبود نیافته» برای موکولیتیک‌ها نشان ندادند. پیامد ثانویه «درمان نشده» کاهش یافت (نسبت شانس (OR) برای کودکان: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.16 تا 0.77؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک منفعت (number needed to treat for a benefit; NNTB) در روز 10 برابر با 5 (95% CI؛ 3 تا 16) و OR برای بزرگسالان: 0.32 (95% CI؛ 0.13 تا 0.75)؛ NNTB در روز 10 برابر با 5 (95% فاصله اطمینان (CI 3 تا 19)). در یک آنالیز تعقیبی (post hoc analysis) که داده‌ها را برای کودکان و بزرگسالان ترکیب کرد، مجددا هیچ تفاوتی در پیامد اولیه «درمان نشده یا بهبود نیافته» به دست نیامد (OR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.40 تا 1.80) اگرچه موکولیتیک‌ها پیامد ثانویه «درمان نشده» را کاهش دادند (OR: 0.34؛ 95% CI؛ 0.19 تا 0.60؛ NNTB: 4؛ 95% CI؛ 3 تا 8). خطر سوگیری (bias)، پائین یا نامشخص بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.