اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع‌ترین اختلالات اضطرابی است و در صورت عدم شناسایی یا درمان‌نشدن، می‌تواند پرهزینه باشد. آزاپیرون‌ها گروهی از داروها هستند که روی گیرنده 5-HT1A کار می‌کنند و برای درمان بیماران مبتلا به GAD استفاده می‌شوند. این مرور سیستماتیک، اثربخشی آزاپیرون‌ها را در مقایسه با دیگر درمان‌ها ارزیابی می‌کند. از نتایج 36 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، به نظر می‌رسد آزاپیرون‌ها در مطالعات کوتاه‌مدت (چهار تا نه هفته) نسبت به دارونما برتر هستند، اما ممکن است برتر از بنزودیازپین‌ها نباشند. ما نتوانستیم نتیجه بگیریم که آزاپیرون‌ها نسبت به داروهای ضدافسردگی، روان‌درمانی یا کاوا کاوا (kava kava) برتر باشند. از آنجایی که GAD عموما ماهیتی مزمن دارد، نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی طولانی‌مدت آزاپیرون‌ها امکان‌پذیر نیست و انجام کارآزمایی‌های طولانی‌مدت مورد نیاز است.
به نظر می‌رسید آزاپیرون‌ها در درمان GAD مفید بودند، به ویژه برای شرکت‌کنندگانی که بنزودیازپین مصرف نکرده بودند. آزاپیرون‌ها ممکن است برتر از بنزودیازپین‌ها نباشند و به اندازه بنزودیازپین‌ها مورد قبول واقع نشوند. عوارض جانبی در گروه تحت درمان با آزاپیرون، خفیف و غیرجدی ظاهر شدند. برای نشان دادن موثر بودن آزاپیرون‌ها در درمان GAD که یک بیماری مزمن طولانی‌مدت است، به انجام مطالعات طولانی‌مدت نیاز است.
آزاپیرون‌ها (azapirones) گروهی از داروها هستند که روی گیرنده 5-HT1A کار کرده و برای درمان بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (generalized anxiety disorder; GAD) استفاده می‌شوند. با این حال، چندین مطالعه نتایج متناقضی را نشان داده‌اند. اینکه آزاپیرون‌ها به عنوان درمان خط اول در اختلالات اضطراب فراگیر مفید هستند یا خیر، سوالی است که باید پاسخ داده شود.
ارزیابی اثربخشی و قابلیت پذیرش آزاپیرون‌ها در درمان GAD.
در ابتدا، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه مرور افسردگی، اضطراب و اختلال روانی در سازمان همکاری کاکرین (CCDANCTR) و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) جست‌وجو شدند، که نتایج جست‌وجوهای گروهی در MEDLINE (1966 تا جون 2005)، EMBASE (1980 تا جون 2005)، CINAHL (1982 تا جون 2005)، PsycLIT (1974 تا جون 2005)، PSYNDEX (1977 تا جون 2005) و LILACS (1982 تا جون 2005) در آنها ادغام شدند. متعاقبا پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه مرور افسردگی، اضطراب و اختلال روانی در سازمان همکاری کاکرین-بازبینی‌شده (CCDANCTR-Studies و CCDANCTR-References) در تاریخ 21-10-2005 جست‌وجو شدند. فهرست منابع مقالات مرتبط و کتاب‌های درسی اصلی مربوط به اختلال اضطراب مورد بررسی قرار گرفتند. برای آگاهی از کارآزمایی‌ها مناسب، منتشرشده یا منتشرنشده، با نویسندگان، دیگر کارشناسان در این زمینه و شرکت‌های داروسازی تماس گرفته شد. مجلات تخصصی مربوط به آزاپیرون‌ها جست‌وجوی دستی شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از مصرف آزاپیرون‌ها، از جمله بوسپیرون (buspirone) در مقابل دارونما (placebo) و/یا دیگر داروها و/یا درمان‌های روان‌شناختی، وارد شدند. شرکت‌کنندگان عبارت بودند از مردان و زنان در تمام سنین با تشخیص اختلال اضطراب فراگیر.
داده‌ها از گزارش‌های اصلی مستقلا توسط CC؛ MA و MT استخراج شدند. پیامدهای اصلی مورد مطالعه با اهداف ذکرشده در بالا مرتبط بودند. داده‌ها برای اختلال اضطراب فراگیر در مقابل دارونما، در مقابل دیگر داروها و در مقابل درمان روان‌شناختی به‌طور جداگانه آنالیز شدند. تمام داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Review Review Manager Version 4.2.7 مورد آنالیز قرار گرفتند.
سی و شش کارآزمایی در این مرور گنجانده شدند، که در آنها 5908 شرکت‌کننده به آزاپیرون‌ها و/یا دارونما، بنزودیازپین‌ها، داروهای ضدافسردگی، روان‌درمانی یا کاوا کاوا (kava kava) اختصاص یافتند. آزاپیرون‌ها، از جمله بوسپیرون، در درمان GAD نسبت به دارونما برتر بودند. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) برای آزاپیرون‌ها با استفاده از مقیاس Global Impression، برابر با 4.4 (95% فاصله اطمینان (CI): 2.16 تا 15.4) گزارش شد. آزاپیرون‌ها ممکن است کمتر از بنزودیازپین‌ها موثر باشند و نتوانستیم نتیجه‌گیری کنیم که آزاپیرون‌ها نسبت به داروهای ضدافسردگی، کاوا کاوا یا روان‌درمانی برتری داشتند. به نظر می‌رسید که آزاپیرون‌ها به خوبی تحمل شدند. شرکت‌کنندگان کمتری مصرف بنزودیازپین‌ها را در مقایسه با آزاپیرون‌ها متوقف کردند. طول دوره مطالعات بین چهار و نه هفته بود، که یک مطالعه 14 هفته طول کشید.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.