موضوع چیست؟
احتمال بیماری یا مرگ کودکانی که خیلی زود متولد می‌شوند، بالا است. اگر لیبر نارس شناسایی شود، درمان می‌تواند باعث کند شدن یا توقف زایمان شود. این نکته هم‌چنین زمانی را برای درمان و بهبود تنفس نوزاد در هنگام تولد ایجاد می‌کند. افزایش انقباضات می‌تواند علامت شروع زودرس زایمان باشد.
چرا این موضوع مهم است؟
بسیاری از زنان این انقباضات را به موقع تشخیص نداده‌اند تا درمان صورت گیرد. زنان بارداری که در معرض خطر زایمان زودرس هستند، می‌توانند از ابزارهای پایش در خانه استفاده کنند. این موضوع باعث می‌شود داده‌ها به بیمارستان فرستاده شود و به پزشکان و ماماها کمک کند تا لیبر نارس را شناسایی و درمان کنند.
ما چه شواهدی به دست آوردیم؟
در 28 جون 2016 جست‌وجو را برای یافتن شواهد آغاز کردیم و 15 مطالعه تصادفی‌سازی شده را شامل 6008 زن شناسایی کردیم. سیزده مطالعه داده‌های لازم را برای استفاده در این مرور فراهم کرده بودند. کیفیت نتایج از بسیار پائین تا بالا متغیر بود (درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)). اکثر مطالعات محدودیت‌هایی در طراحی داشتند که در برخی از آنها این موضوع جدی بود. بیشتر مطالعات این دو گروه را با یکدیگر مقایسه کرده بودند: زنانی که به آنها آموزش داده بودند چگونه علائم زایمان پره‌ماچور را بررسی کنند و زنانی که پایش فعالیت رحم را در خانه انجام می‌دادند. در برخی مطالعات هر دو گروه از مانیتور استفاده کرده بودند اما پایش یک گروه «ساختگی» بود که در واقع داده‌هایی را برای ارائه دهندگان مراقبت سلامت زنان نمی‌فرستاد. استفاده از پایش در خانه تفاوت اندکی را برای اکثر پیامدهای مربوط به مادر یا کودک ایجاد کرده بود، البته همه مطالعات نیز همه پیامدها را اندازه‌گیری نکردند. احتمال زایمان زودرس در کمتر از 37 یا 32 هفته بارداری در زنانی که از مانیتورها استفاده می‌کردند، پائین‌تر بود (GRADE بسیار پائین). احتمال زایمان زودرس در کمتر از 34 هفته نیز در زنانی که از مانیتورها استفاده می‌کردند، پائین‌تر بود، البته وقتی مطالعات با کیفیت بالا را تجزیهوتحلیل کردیم، هیچ تفاوت آشکار و واضحی وجود نداشت (GRADE بالا). احتمال بستری کودکان متولد شده از مادرانی که از مانیتور در خانه استفاده می‌کردند، در بخش مراقبت‌های ویژه پائین‌تر بود (GRADE متوسط)، اما تعداد مرگ‌ومیرها کمتر نبود (GRADE پائین). احتمال ویزیت‌های برنامه‌ریزی نشده پیش از زایمان در زنانی که از مانیتور استفاده می‌کردند، بیشتر بود (GRADE متوسط)، اما تعداد پذیرش در بیمارستان پیش از زایمان تفاوتی نکرده است (GRADE پائین). به نظر می‌رسد احتمال دریافت داروهای توکولیتیک (درمان برای توقف زایمان) در زنانی که از مانیتور استفاده می‌کردند، بالاتر بود (GRADE پائین)، با این حال وقتی تجزیهوتحلیل را برای مطالعات با کیفیت بالا به کار بردیم، این تفاوت آشکار نبود. ما داده‌هایی را درباره بررسی دیدگاه‌های زنان در این زمینه پیدا نکردیم، البته یک کارآزمایی بزرگ پذیرش پائین زنان را برای استفاده از مانیتور گزارش کرده بود. در برخی مطالعات زنانی که از مانیتور استفاده می‌کردند با ماماها یا پرستاران زایشگاه تماس گرفته بودند اما معلوم نبود این موضوع چه تاثیری داشته است.
این یافته‌ها چه معنایی دارند؟
پایش رحمی در خانه ممکن است باعث بستری کمتر نوزادان در بخش مراقبت‌های ویژه شود اما ویزیت‌های برنامه‌ریزی نشده پیش از زایمان و درمان برای توقف لیبر نارس بیشتر است. سطح شواهد عمدتا پائین تا متوسط بود.
پایش رحم در خانه ممکن است باعث بستری کمتر نوزادان در بخش مراقبت‌های ویژه شود اما ویزیت‌های پیش از زایمان برنامه‌ریزی نشده و درمان‌های توکولیتیک بیشتری ممکن است رخ دهد، سطح شواهد عمدتا پائین تا متوسط بود. وقتی تجزیهوتحلیل حساسیت را برای کارآزمایی‌هایی انجام دادیم که در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشتند، تفاوت گروهی مهم چندان واضح نبود. تاثیری بر پیامدهای پری‌ناتال و مادری مانند مورتالیتی پری‌ناتال یا بروز زایمان زودرس وجود نداشت.
پایش فعالیت رحم در خانه برای شناسایی زودهنگام افزایش فراوانی انقباضات (رحمی) و مداخله سریع با داروهای توکولیتیک برای پیشگیری از آغاز روند زایمان و طولانی شدن بارداری مد نظر قرار گرفته تا بدین طریق موربیدیتی و مورتالیتی مرتبط با زایمان زودرس کاهش یابد. با این حال اثربخشی چنین پایشی محل بحث و اختلاف‌نظر است.
تعیین تاثیر پایش فعالیت رحم در خانه بر بهبود پیامدها برای زنان و شیرخوارانشان که در معرض خطر بالای زایمان زودرس قرار دارند در مقایسه با مراقبت‌هایی که شامل پایش فعالیت رحم در خانه نیستند.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (30 جون 2016)؛ CENTRAL (کتابخانه کاکرین، شماره 5، 2016)؛ MEDLINE (از 1966 تا 28 جون 2016)؛ Embase (از 1974 تا 28 جون 2016)؛ CINAHL (از 1982 تا 28 جون 2016) را جست‌وجو و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را از نظر گذراندیم..
معیار انتخاب ما مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره پایش فعالیت رحم در خانه با یا بدون برنامه‌های آموزش بیمار در مقایسه با مراقبت‌هایی که شامل پایش فعالیت رحم در خانه نبود، در زنان در معرض خطر زایمان زودرس بود.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و دقت داده‌ها را کنترل کردند. ما تلاش نکردیم برای حل اختلافات با نویسندگان تماس بگیریم. شواهد را بر اساس رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
15 مطالعه وارد شده در این مرور وجود داشت (6008 شرکت‌کننده ثبت‌نام شد)؛ از 13 مطالعه داده‌هایی به دست آمد. احتمال زایمان زودرس کمتر از 34 هفته در زنانی که از پایش رحم در خانه استفاده می‌کردند، پائین‌تر بود (خطر نسبی (RR): 0.78؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.99؛ سه مطالعه؛ 1596 زن؛ تجزیهوتحلیل اثر-ثابت) (GRADE بالا). البته وقتی تجزیهوتحلیل حساسیت انجام دادیم، این تفاوت چندان آشکار نبود، تجزیهوتحلیل محدود به مطالعاتی بود که بر اساس کیفیت مطالعه در معرض خطر پائین سوگیری (bias) قرار داشتند (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.57 تا 1.00؛ یک مطالعه، 1292 زن). تفاوتی در نرخ مورتالیتی پری‌ناتال وجود نداشت (RR: 1.22؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.72؛ دو مطالعه؛ 2589 کودک) (GRADE پائین).
تفاوتی در تعداد زایمان‌های زودرس در کمتر از 37 هفته وجود ندارد (میانگین RR: 0.85؛ CI؛ 0.72 تا 1.01؛ هشت مطالعه؛ 4834 زن؛ اثرات-تصادفی؛ Tau2 = 0.03؛ I2 = 68%) (GRADE پائین). احتمال بستری نوزادان زنانی که از پایش رحمی در خانه استفاده کرده بودند در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادی پائین‌تر بود (میانگین RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.96؛ پنج مطالعه؛ 2367 کودک؛ اثرات-تصادفی، Tau2 = 0.02؛ I2 = 32%) (GRADE متوسط). وقتی که ما تجزیهوتحلیل را به مطالعاتی محدود کردیم که در معرض خطر پائین سوگیری بودند، این تفاوت پایدار نماند (RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.01؛ یک مطالعه؛ 1292 کودک). مادرانی که از پایش رحم در خانه استفاده می‌کردند ویزیت‌های پیش از زایمان برنامه‌ریزی نشده بیشتری داشتند (تفاوت میانگین (MD): 0.48؛ 95% CI؛ 0.31 تا 0.64؛ دو مطالعه؛ 1994 زن) (GRADE متوسط). احتمال استفاده از داروهای توکولیتیک به صورت پروفیلاکتیک در زنانی که پایش رحم در خانه داشتند، پائین‌تر بود (میانگین RR: 1.21؛ 95% CI؛ 1.01 تا 1.45؛ هفت مطالعه؛ 4316 زن؛ اثرات-تصادفی؛ Tau2 = 0.03؛ I2 = 62%) البته وقتی تجزیهوتحلیل را به مطالعاتی با خطر پائین سوگیری محدود کردیم، این تفاوت اصلا آشکار و روشن نبود (میانگین RR: 1.22؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.65؛ سه مطالعه؛ 3749 زن؛ اثرات-تصادفی؛ Tau2 = 0.05؛ I2 = 76%) (GRADE پائین). تعداد موارد بستری در بیمارستان پیش از زایمان بین گروه‌های خانه متفاوت نبود (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.11؛ سه مطالعه؛ 1494 زن) (GRADE پائین). ما داده‌ای درباره اضطراب یا مقبولیت مادران پیدا نکردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.