داده‌های جمعیت‌شناختی در آمریکای شمالی، اروپا، آسیا، استرالیا و نیوزلند حاکی از رشد سریع تعداد افراد بالای 65 سال با عبور از سن بازنشستگی است. از آنجایی که سالمندان بخش فزاینده‌ای را از جمعیت تشکیل می‌دهند، هنگام طراحی سیاست‌های ایمنی ترافیک مبتنی بر شواهد در آینده، به ویژه مواردی که منجر به محدودیت‌ها یا توقف رانندگی می‌شوند، اهمیت زیادی دارند. تحقیقات نشان داده که رانندگی نکردن بین رانندگان مسن می‌تواند منجر به عواقب عاطفی منفی، مانند افسردگی و از دست دادن استقلال، شود. افراد مسن‌تری که به رانندگی ادامه می‌دهند نسبت به دیگر گروه‌های جمعیتی کمتر دچار این عواقب می‌شوند و احتمالا به دلیل آنچه «سوگیری مسافت پیموده شده کم (low mileage bias)» نامیده می‌شود، بیشتر درگیر تصادفات ترافیکی جاده‌ای هستند. تحقیقات موجود نشان می‌دهد که تخمین‌های خطر تصادف رانندگان مسن براساس معیارهای مرسوم مواجهه، مستعد سوگیری (bias) هستند. هنگامی که مسافت‌های رانندگی سالانه در نظر گرفته می‌شوند، رانندگان مسن‌تر با مسافت‌های رانندگی کم خطر تصادف بیشتری دارند، در حالی که در افرادی با مسافت رانندگی متوسط ​​یا زیاد، در مقایسه با دیگر گروه‌های سنی رانندگان، ایمن‌تر هستند. علاوه بر این، رانندگان مسن‌تر با رانندگی مسافت کمتر، تمایل دارند در مناطق شهری رانندگی کنند که به دلیل الگوهای ترافیکی پیچیده‌تر و سخت‌تر، بیشتر در معرض تصادف قرار دارند. عدم کنترل مسافت‌های واقعی رانندگی سالانه و مکان‌های رانندگی بین رانندگان مسن‌تر در تحقیقات حرکتی راننده‌های قدیمی‌تر به عنوان «سوگیری مسافت پیموده شده کم» نامیده می‌شود.

همچنین توجه به این نکته مهم است که رانندگان مسن‌تر در صورت تصادف رانندگی، به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی مرتبط با پیری طبیعی، در معرض آسیب‌های جدی و مرگ هستند. بینایی، شناخت، و عملکردها یا مهارت‌های حرکتی (به عنوان مثال، قدرت، هماهنگی، و انعطاف‌پذیری) سه حوزه کلیدی مورد نیاز برای رانندگی بی‌خطر هستند. برای رانندگی بی‌خطر، یک فرد باید بتواند علائم جاده، اشیاء کنار جاده، چراغ‌های راهنمایی، خط‌کشی‌های جاده، دیگر کاربران آسیب‌پذیر جاده، و دیگر وسایل نقلیه را در جاده، میان بسیاری از نشانه‌های دیگر - حین حرکت و زیر نورها و شرایط آب و هوایی مختلف ببیند. رانندگان باید دید محیطی مناسبی برای نظارت بر اشیاء و حرکت برای شناسایی تهدیدات احتمالی در محیط رانندگی نیز داشته باشند. بنابراین، جای تعجب نیست که بین محققان توافقی وجود دارد که بینایی، نقش مهمی را در عملکرد رانندگی بازی می‌کند. چندین فرآیند/شرایط مرتبط با سن، بینایی را مختل می‌کنند، بنابراین انجام تست بینایی در رانندگان مسن‌تر یک مساله مهم ایمنی جاده است.

اجزای عملکرد بصری ضروری برای رانندگی عبارتند از: دقت، دقت ایستا (static acuity)، وضوح دینامیک (dynamic acuity)، میدان‌های بینایی، توجه بصری، درک عمق، و حساسیت (sensitivity) کنتراست. این شاخص‌ها معمولا توسط آژانس‌های صدور مجوز رانندگی به‌طور کامل ارزیابی نمی‌شوند. همچنین، مقررات فعلی غربالگری بینایی و مقادیر (اندازه) نقطه برش (cut-off) مورد نیاز برای قبولی در آزمون صدور مجوز، از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. اگرچه نیاز آشکار به توسعه ابزارهای مبتنی بر شواهد و تایید شده برای غربالگری بینایی برای رانندگی وجود دارد، اثربخشی ابزارهای غربالگری بینایی موجود همچنان نامشخص است. این یک ابتکار مهم و بسیار تضمین‌شده برای افزایش بی‌خطری جاده‌ها در سراسر جهان است.