هالوپریدول (haloperidol) اغلب برای کمک به کنترل حالت تهوع (احساس بیماری) یا استفراغ (مریض بودن) استفاده می‌شود، که هر دو از مشکلات رایج در بیماران مبتلا به بیماری‌های جدی تهدید کننده زندگی به شمار می‌آیند. هالوپریدول را می‌توان به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز کرد. برخی تحقیقات در مورد چگونگی عملکرد این دارو در مدیریت تهوع و استفراغ ناشی از جراحی و تلاش برای پیشگیری از بروز حالت تهوع و استفراغ ناشی از درمان‌های ضد-سرطان انجام شده است.
این یک به‌روزرسانی از مرور اصیل است که در سال 2009 منتشر شد و در آن زمان، هیچ مطالعه‌ای معیارهای ورود را به مرور نداشتند. برای این به‌روزرسانی، با جست‌وجو در متون علمی منتشر شده در نوامبر 2014، یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با کیفیت متوسط پیدا کردیم که ژل ABH؛ (Ativan®؛ Benadryl®؛ Haldol®)، حاوی هالوپریدول و دو دارو دیگر را با دارونما (placebo) مقایسه کرد.
این کارآزمایی هیچ تفاوتی را بین ژل ABH و دارونما نشان نداد. با این حال قبلا نشان داده شده بود که هالوپریدول پس از استعمال ژل ABH جذب نمی‌شود، بنابراین رسیدن به این نتیجه تعجب‌آور نیست. ما یک کارآزمایی را در مورد استفاده از هالوپریدول در مدیریت تهوع و استفراغ در بیماران مبتلا به سرطان شناسایی کردیم، که نتایج اولیه آن در یک کنفرانس ارائه شد. این مطالعه نشان می‌دهد که هالوپریدول در 65% بیماران موثر است، اما نتایج آن در زمان مرور ما به طور کامل منتشر نشده بود. یک کارآزمایی دیگر در استرالیا آغاز شده، که به مقایسه هالوپریدول با داروی دیگری که برای درمان تهوع استفاده می‌شود، یعنی متوتریمپرازین (methotrimeprazine) (لوومپرومازین (levomepromazine))، می‌پردازد.
از آخرین نسخه این مرور، یک مطالعه جدید را برای گنجاندن پیدا کردیم اما نتیجه‌گیری بدون تغییر باقی می‌ماند. شواهد ناکاملی از RCTهای منتشر شده برای تعیین اثربخشی هالوپریدول در مدیریت حالت تهوع و استفراغ در مراقبت‌های تسکینی وجود دارد. به غیر از کارآزمایی ژل ABH در مقابل دارونما، هیچ RCT کاملا منتشر شده‌ای را برای این به‌روزرسانی نیافتیم که به بررسی اثربخشی هالوپریدول برای حالت تهوع و استفراغ در بیماران تحت مراقبت تسکینی پرداخته باشد، اما دو کارآزمایی در حال انجام است.
حالت تهوع و استفراغ از نشانه‌های رایج در بیماران مبتلا به بیماری‌های انتهایی و غیرقابل درمان هستند. هر دوی آنها می‌توانند آزار دهنده باشند. هالوپریدول (haloperidol) معمولا برای تسکین این نشانه‌ها تجویز می‌شود. این یک نسخه به‌روزرسانی شده از مرور اصلی کاکرین است که در شماره 2، سال 2009، تحت عنوان نقش هالوپریدول در درمان تهوع و استفراغ در بیماران دریافت‌کننده مراقبت تسکینی، منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی مرتبط با تجویز هالوپريدول در درمان تهوع و استفراغ در بیماران دریافت‌کننده مراقبت تسکینی.
برای این مرور به‌روز‌شده، در نوامبر 2013 و در نوامبر 2014 به جست‌وجو در CENTRAL؛ EMBASE و MEDLINE پرداختیم. ما پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده را در مارچ 2015 جست‌وجو کردیم تا کارآزمایی‌های در حال انجام یا منتشر نشده را شناسایی کنیم. ما هیچ‌گونه محدودیتی را از نظر زبان مطالعه اعمال نکردیم. برای مرور اصیل، در آگوست 2007، جست‌وجو را در بانک‌های اطلاعاتی، از جمله CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL و AMED، با استفاده از اصطلاحات جست‌وجو و مترادف مرتبط با آنها، انجام دادیم. به منظور تکمیل جست‌وجوهای الکترونیکی (با استفاده از فهرست منابع مطالعات وارد شده، فصل‌های مربوطه و مقالات مروری)، جست‌وجوی دستی نیز برای مرور اصیل انجام شد.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را در مورد نقش هالوپریدول در درمان حالت تهوع یا استفراغ، یا هر دو، در هر شرایطی، برای گنجاندن در نظر گرفتیم. این مطالعات باید در بزرگسالان تحت مراقبت تسکینی یا مبتلا به بیماری پیشرونده غیرقابل درمان انجام شده بودند. مطالعاتی را که تصور می‌شد حالت تهوع یا استفراغ، یا هر دو، در بیماران ثانویه به بارداری یا جراحی بوده، حذف کردیم.
ما رکوردها را از هر یک از بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی در یک بسته کتاب‌شناختی وارد و آنها را در یک بانک اطلاعاتی اصلی ادغام کردیم تا عناوین، کلمات کلیدی و چکیده‌ها را از نظر ارتباط با سوال مرور، بررسی کنیم. اگر قبول یا رد چکیده با قطعیت امکان‌پذیر نبود، متن کامل مقاله را برای ارزیابی بیشتر به دست آوردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی ارتباط و تطبیق مطالعات با معیارهای ورود پرداختند. از نظر ارزیابی مطالعات، هیچ تفاوتی در رای و نظر نویسندگان وجود نداشت.
ما 27 مطالعه را از جست‌وجوی سال 2007 در نظر گرفتیم. در این به‌روزرسانی، 38 مطالعه دیگر را از جست‌وجوی سال 2013، و دو مطالعه را از جست‌وجوی سال 2014 بررسی کردیم. ما یک RCT را با کیفیت متوسط و خطر پائین سوگیری (bias) پیدا کردیم که معیارهای ورود را برای این به‌روزرسانی داشت، و به مقایسه ژل ABH (Ativan®, Benadryl®, Haldol®)، با دارونما (placebo) پرداخت که روی مچ دست استعمال شده و برای درمان تهوع در 22 شرکت‌کننده تجویز شدند. ژل ABH شامل هالوپریدول و همچنین دیفن‌هیدرامین (diphenhydramine) و لورازپام (lorazepam) است. در این مطالعه کوچک، ژل بررسی شده برتری قابل توجهی نسبت به دارونما نداشت؛ با این وجود گزارش شده که هالوپریدول هنگام استفاده به صورت موضعی میزان جذب قابل توجهی ندارد، بنابراین کارآزمایی مذکور به این مساله نمی‌پردازد که هالوپریدول در صورت استفاده از راه‌های دیگر (مثلا از راه دهان، زیرجلدی یا داخل وریدی) موثر است یا به خوبی تحمل می‌شود یا خیر. ما یک کارآزمایی در حال انجام را از هالوپریدول برای کنترل حالت تهوع و استفراغ در بیماران مبتلا به سرطان شناسایی کردیم، نتایج اولیه آن به صورت چکیده در یک کنفرانس منتشر شد و حاکی از آن بود که هالوپریدول برای 65% بیماران موثر است. این کارآزمایی در زمان مرور ما به طور کامل منتشر نشده بود. یک کارآزمایی دیگر نیز آغاز شده، که به مقایسه هالوپریدول خوراکی با متوتریمپرازین (methotrimeprazine) (لوومپرومازین (levomepromazine)) خوراکی برای بیماران مبتلا به سرطان و حالت تهوع غیر-مرتبط با درمان آنها می‌پردازد؛ هدف ما این است که در به‌روزرسانی بعدی آن را وارد کنیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.