دو کارآزمایی جدید را در این نسخه به‌روز شده قرار دادیم (540 شرکت‌کننده)، در مجموع هشت RCT گنجانده شدند (974 شرکت‌کننده). چهار RCT در ایالات متحده، دو مورد در سوئد، یک مورد در چین، و یک مورد در بریتانیا انجام شدند. این مطالعات پنج نوع فیزیوتراپی قفسه سینه را بررسی کردند: فیزیوتراپی مرسوم قفسه سینه؛ درمان دست‌کاری استئوپاتی ((osteopathic manipulative treatment; OMT)، شامل مهار پارا-اسپینال، بالا بردن دنده‌ها و رهاسازی میوفاشیال است)؛ چرخه فعال تکنیک‌های تنفسی (شامل کنترل فعال تنفس، تمرینات انبساط قفسه سینه، و تکنیک‌های بازدمی اجباری می‌شود)؛ فشار بازدمی مثبت؛ و نوسانات دیواره قفسه سینه (chest wall oscillation) با فرکانس بالا.

چهار کارآزمایی را در معرض خطر نامشخص سوگیری (bias) و چهار کارآزمایی را در معرض خطر بالای سوگیری (bias) ارزیابی کردیم.

فیزیوتراپی معمول قفسه سینه (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر بهبود مورتالیتی داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (خطر نسبی (RR): 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 7.13؛ 2 کارآزمایی، 225 شرکت‌کننده؛ I² = 0%). OMT (در برابر دارونما (placebo)) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر بهبود مورتالیتی داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.12 تا 1.50؛ 3 کارآزمایی، 327 شرکت‌کننده؛ I² = 0%). به‌طور مشابه، نوسانات دیواره قفسه سینه با فرکانس بالا (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) نیز ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر بهبود مورتالیتی داشته باشد، اما سطح قطعیت شواهد بسیار پائین است (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.17 تا 3.29؛ 1 کارآزمایی، 286 شرکت‌کننده).

فیزیوتراپی معمول قفسه سینه (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر بهبود نرخ درمان قطعی داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.55؛ 2 کارآزمایی، 225 شرکت‌کننده؛ I² = 85%). چرخه فعال تکنیک‌های تنفسی (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر بهبود نرخ درمان قطعی داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.29 تا 1.23؛ 1 کارآزمایی، 32 شرکت‌کننده). OMT (در برابر دارونما) ممکن است نرخ درمان قطعی را بهبود بخشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (RR: 1.59؛ 95% CI؛ 1.01 تا 2.51؛ 2 کارآزمایی، 79 شرکت‌کننده؛ I² = 0%).

OMT (در برابر دارونما) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر میانگین مدت بستری در بیمارستان داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (تفاوت میانگین (MD): 1.08- روز؛ 95% CI؛ 2.39- تا 0.23؛ 3 کارآزمایی؛ 333 شرکت‌کننده؛ I² = 50%). فیزیوتراپی معمول قفسه سینه (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی، MD؛ 0.7 روز؛ 95% CI؛ 1.39- تا 2.79؛ 1 کارآزمایی، 54 شرکت‌کننده) و چرخه فعال تکنیک‌های تنفس (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی، MD؛ 1.4 روز؛ 95% CI؛ 0.69- تا 3.49؛ 1 کارآزمایی، 32 شرکت‌کننده) نیز ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر طول مدت بستری در بیمارستان داشته باشند، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است. فشار بازدمی مثبت (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) ممکن است میانگین مدت بستری در بیمارستان را تا 1.4 روز کاهش دهد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (MD؛ 1.4- روز؛ 95% CI؛ 2.77- تا 0.03-؛ 1 کارآزمایی، 98 شرکت‌کننده).

فشار بازدمی مثبت (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) ممکن است طول دوره تب را تا 0.7 روز کاهش دهد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (MD؛ 0.7- روز؛ 95% CI؛ 1.36- تا 0.04-؛ 1 کارآزمایی، 98 شرکت‌کننده). فیزیوتراپی معمول قفسه سینه (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی، MD؛ 0.4 روز؛ 95% CI؛ 1.01- تا 1.81؛ 1 کارآزمایی، 54 شرکت‌کننده) و OMT (در برابر دارونما، MD؛ 0.6 روز؛ 95% CI؛ 1.60- تا 2.80؛ 1 کارآزمایی، 21 شرکت‌کننده) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر طول مدت تب داشته باشند، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است.

OMT (در برابر دارونما) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر میانگین مدت درمان آنتی‌بیوتیکی داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (MD؛ 1.07- روز؛ 95% CI؛ 2.37- تا 0.23؛ 3 کارآزمایی؛ 333 شرکت‌کننده؛ I² = 61%). چرخه فعال تکنیک‌های تنفسی (در برابر عدم انجام فیزیوتراپی) ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر مدت زمان کلی درمان آنتی‌بیوتیکی داشته باشد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است (MD؛ 0.2 روز؛ 95% CI؛ 4.39- تا 4.69؛ 1 کارآزمایی، 32 شرکت‌کننده).

نوسانات دیواره قفسه سینه با فرکانس بالا به اضافه لاواژ آلوئولی فیبروبرونکوسکوپی (fibrobronchoscope alveolar lavage) (در برابر لاواژ آلوئولی فیبروبرونکوسکوپی به‌تنهایی) ممکن است MD مربوط به مدت زمان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) را تا 3.8 روز (MD؛ 3.8- روز؛ 95% CI؛ 5.00- تا 2.60-؛ 1 کارآزمایی؛ 286 شرکت‌کننده) و MD مربوط به مدت زمان استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی را تا سه روز (MD؛ 3- روز؛ 95% CI؛ 3.68- تا 2.32-؛ 1 کارآزمایی، 286 شرکت‌کننده) کاهش دهد، اما قطعیت شواهد بسیار پائین است.

یک کارآزمایی بروز تندرنس گذرای عضلانی پس از OMT را در دو شرکت‌کننده گزارش کرد. در کارآزمایی دیگر، سه عارضه جانبی جدی منجر به خروج زودهنگام بیماران پس از OMT شد. یک کارآزمایی بروز هیچ عارضه جانبی را پس از درمان فشار بازدمی مثبت گزارش نکرد.

محدودیت‌های این مرور، حجم نمونه کوچک و نامشخص یا خطر بالای سوگیری در کارآزمایی‌های وارد شده بود.