سوال مطالعه مروری
مروری را بر تاثیرات داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) در درمان درد یا نشانههای تنفسی مانند سرفه مرتبط با سرماخوردگی انجام دادیم.
پیشینه
سرماخوردگی شایعترین و گستردهترین بیماری شناخته شده برای انسان است. NSAIDها، برای مثال، آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن اثرات ضد درد (کاهش دهنده درد) و ضد تب (کاهش دهنده تب) دارند. بیش از یک قرن است که NSAIDها بهطور گستردهای برای درمان درد و تب مرتبط با سرماخوردگی تجویز میشوند.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا اپریل 2015 بهروز است. این مرور نه مطالعه (1069 شرکتکننده از هر دو جنس، از جمله کودکان، بزرگسالان و افراد مسن از ایالات متحده آمریکا، ژاپن، بلژیک و دانمارک) را یافت که NSAIDهای مختلف را یا با یکدیگر یا با یک ماده غیر فعال که ارزش درمانی ندارد (دارونما) مقایسه کردند.
نتایج کلیدی
یافتههای ما نشان میدهد که NSAIDها ممکن است بیشتر نشانههای مرتبط با بیدردی ناشی از سرماخوردگی (سردرد، گوش درد، و درد ماهیچهها و مفاصل) را بهبود بخشند، اما شواهد بارزی وجود ندارد که نشان دهد NSAIDها در بهبود سرفه و آبریزش بینی ناشی از سرماخوردگی موثر هستند. برخی از کارآزماییهای وارد شده، شکایات گوارشی، بثورات و ادم (احتباس مایعات) را در گروه NSAIDها گزارش کردند.
کیفیت شواهد
به دلیل عدم دقت، کیفیت شواهد ممکن است در سطح «متوسط» تخمین زده شود. محدودیتهای عمده این مرور آن است که نتایج مطالعات کاملا متنوع بوده و تعداد مطالعات برای هر پیامد بسیار اندک است.
نتیجهگیری
NSAIDها تا حدودی در تسکین ناراحتی ناشی از سرماخوردگی موثر هستند، اما شواهد بارزی مبنی بر تاثیر آنها در تسکین نشانههای تنفسی وجود ندارد. هنگام استفاده از NSAIDها برای سرماخوردگی باید تعادل فواید و مضرات آنها در نظر گرفته شوند.
NSAIDها تا حدودی در تسکین ناراحتی ناشی از سرماخوردگی موثر هستند، اما شواهد بارزی مبنی بر تاثیر آنها در تسکین نشانههای تنفسی وجود ندارد. هنگام استفاده از NSAIDها برای سرماخوردگی باید تعادل فواید و مضرات آنها در نظر گرفته شوند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) بهطور گستردهای برای درمان درد و تب ناشی از سرماخوردگی استفاده میشوند.
تعیین تاثیرات NSAIDها در مقابل دارونما (placebo) (و دیگر درمانها) بر علائم و نشانههای سرماخوردگی، و تعیین هرگونه عوارض جانبی NSAIDها در افراد مبتلا به سرماخوردگی.
ما CENTRAL (2015، شماره 4، اپریل)، (ژانویه 1966 تا هفته 3 اپریل 2015)، EMBASE (ژانویه 1980 تا اپریل 2015)، CINAHL (ژانویه 1982 تا اپریل 2015) و ProQuest Digital Dissertations (ژانویه 1938 تا اپریل 2015) را جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) از NSAIDها در بزرگسالان یا کودکان مبتلا به سرماخوردگی.
اطلاعات توسط چهار نویسنده استخراج شدند. کارآزماییها را به RCTهای کنترل شده با دارونما و مقایسههای سر-به-سر NSAIDها تقسیم کردیم. دادههای مربوط به تاثیرات کلی ضد درد (مانند کاهش سردرد و میالژی)، تاثیرات غیر از ضد درد (مانند کاهش نشانههای بینی، سرفه، خلط و عطسه) و عوارض جانبی را استخراج و خلاصه کردیم. پیامدهای دو حالتی را به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فواصل اطمینان (CI) و دادههای پیوسته را به صورت تفاوت میانگین (MD) یا تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) بیان کردیم. دادهها را با استفاده از مدلهای اثر ثابت یا اثر تصادفی ترکیب کردیم.
نه RCT را با 1069 شرکتکننده وارد کردیم، که 37 مقایسه را توصیف کردند: شش مورد NSAIDها در مقابل دارونما و سه مورد NSAIDها در مقابل NSAIDها بودند. خطر کلی سوگیری (bias) در مطالعات وارد شده مختلط بود. در یک تجزیهوتحلیل تجمعی، NSAIDها نمره کل نشانهها (SMD: -0.40؛ 95% CI؛ 1.03- تا 0.24، سه مطالعه، مدل اثرات تصادفی)، یا طول دوره سرماخوردگی (MD: -0.23؛ 95% CI؛ 1.75- تا 1.29، دو مطالعه، مدل اثرات تصادفی) را بهطور قابل توجهی کاهش ندادند. برای نشانههای تنفسی، سرفه بهبود نیافت (SMD: -0.05؛ 95% CI؛ 0.66- تا 0.56، دو مطالعه، مدل اثرات تصادفی) اما نمره عطسه بهطور قابل توجهی بهبود یافت (SMD: -0.44؛ 95% CI؛ 0.75- تا 0.12-، دو مطالعه، مدل اثرات تصادفی). این درمان برای پیامدهای مربوط به تاثیرات ضد درد NSAIDها (سردرد، گوش درد، و درد عضلات و مفاصل) فواید قابل توجهی داشت. خطر بروز عوارض جانبی با NSAIDها زیاد نبود (RR: 2.94؛ 95% CI؛ 0.51 تا 17.03، دو مطالعه، مدل اثرات تصادفی) اما به سختی میتوان نتیجه گرفت که چنین داروهایی تفاوتی با دارونما ندارند. به دلیل عدم دقت، کیفیت شواهد ممکن است در سطح «متوسط» تخمین زده شود. محدودیتهای عمده این مرور آن است که نتایج مطالعات کاملا متنوع بوده و تعداد مطالعات برای یک نتیجه بسیار اندک است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.