11 کارآزمایی (با 2542 نوزاد/مادر تصادفی‌سازی شده) را وارد مرور کردیم. نه کارآزمایی (2226 شرکت‌کننده تجزیه‌و‌تحلیل شده) داده‌هایی در مورد پیامدهای مورد انتظار این مرور ارائه کردند. تنوع در معیارهای پیامد و نقاط زمانی، تجمیع نتایج کارآزمایی‌ها را مشکل کرد. داده‌ها را فقط می‌توان در یک متاآنالیز (meta-analysis) برای پیامد اولیه (مدت شیردهی) و پیامد ثانویه (تغییر وزن) ترکیب کرد. هیچ یک از کارآزمایی‌ها داده‌ای در مورد زردی فیزیولوژیک گزارش نکردند. مورتالیتی نوزادی فقط در یک کارآزمایی گزارش شد.

در اکثر کارآزمایی‌های قدیمی، توصیف روش‌های مطالعه برای بررسی خطر سوگیری کافی نبود. اکثر مطالعاتی را که توانستیم بررسی کنیم، خطر بالایی از سوگیری‌های دیگر داشتند و بیش از نیمی از آنها خطر سوگیری انتخاب‌شان بالا بود.

دادن شیر مصنوعی (artificial milk) به کودکان شیرمادرخوار در مقایسه با شیرمادرخوار انحصاری، روی نرخ‌های شیردهی در زمان ترخیص از بیمارستان تاثیر نداشت (خطر نسبی (RR): 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.08؛ یک کارآزمایی، 100 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). در سه ماهگی، نوزادان شیرمادرخواری که شیر مصنوعی هم خوردند، نرخ‌های بالاتری از شیرخواری را در مقایسه با نوزادان شیرمادرخوار انحصاری داشتند (RR: 1.21؛ 95% CI؛ 1.05 تا 1.41؛ دو کارآزمایی، 137 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). نوزادانی که در اولین روزهای بعد از تولد پیش از خوردن شیر مادر، شیر مصنوعی خوردند، «نشانه‌های احتمالی یا آشکار» آلرژی کمتری نسبت به نوزادان شیرمادرخوار انحصاری نشان دادند (RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.35 تا 0.91؛ یک کارآزمایی، 207 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ تفاوتی در صمیمیت مادر بین دو گروه نوزادان شیرمادرخوار انحصاری و غیر-انحصاری وجود نداشت (تفاوت میانگین (MD): 0.10؛ 95% CI؛ 0.34- تا 0.54؛ یک مطالعه، 39 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). نرخ‌های شیردهی در گروه شیرمادرخوار غیر-انحصاری در مقایسه با گروه شیرمادرخوار انحصاری در هفته‌های چهار، هشت، 12 (RR: 0.68؛ 95% CI؛ 0.53 تا 0.87؛ یک کارآزمایی، 170 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین)، 16 و 20 کمتر بود.

دادن آب‌قند اپیزودهای هیپوگلیسمی (hypoglycaemia) (قند زیر 2.2 میلی‌مول/لیتر) را در مقایسه با گروه شیرمادرخوار انحصاری در 12 ساعت کاهش داد (RR: 0.07؛ 95% CI؛ 0.00 تا 1.20؛ یک کارآزمایی، 170 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) ولی هیچ تفاوتی در 24 ساعت نداشت (RR: 1.57؛ 95% CI؛ 0.27 تا 9.17؛ یک کارآزمایی، 170 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). کاهش وزن در کودکانی که آب‌قند اضافی خوردند (یک کارآزمایی، 170 نوزاد) در شش، 12، 24 و 48 ساعت زندگی (MD: -32.50 گرم؛ 95% CI؛ 52.09- تا 12.91-؛ شواهد با کیفیت پائین) در مقایسه با نوزادانی که فقط شیر مادر خوردند کمتر بود، اما هیچ تفاوتی بین گروه‌ها در 72 ساعت وجود نداشت (MD: 3.00 گرم؛ 95% CI؛ 20.83- تا 26.83؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در کارآزمایی دیگر با گروه‌های آب و آب‌قند (یک کارآزمایی، 47 نوزاد)، هیچ تفاوت چشم‌گیری در کاهش وزن بین گروه مایع اضافی و گروه شیرمادرخوار انحصاری در روز سوم یا پنجم وجود نداشت (MD؛ 1.03-%؛ 95% CI؛ 2.24- تا 0.18؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و (MD؛ 0.20-%؛ 95% CI؛ 0.86- تا 0.46؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

در یک کارآزمایی گزارش شد که هیچ موردی از مرگ‌ومیر نوزادی در هر دو گروه وجود ندارد (1162 نوزاد). دادن زودهنگام غذاهای بالقوه آلرژی‌زا، در مقایسه با شیرمادرخواران انحصاری، خطر «آلرژی غذایی» (RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.25؛ 1162 کودک)، اگزمای واضح در 12 ماهگی که با اگزمای واضح در زمان ورود طبقه‌بندی شده‌ بود (RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.44؛ 284 کودک)، یا واکنش‌های سندرم انتروکولیت (enterocolitis syndrome reaction) حاصل از پروتئین غذایی (RR: 2.00؛ 95% CI؛ 0.18 تا 22.04؛ 1303 کودک) را در یک یا چند غذا بین یک سالگی تا سه سالگی کاهش نداد (همه شواهد با کیفیت متوسط داشتند). نوزادان شیرخواری که از چهار ماهگی غذای اضافی دریافت کردند، هیچ تفاوت مهمی در وزن‌گیری (گرم) از هفته 16 تا 26 در مقایسه با گروه شیرمادرخوار انحصاری تا شش ماه (MD: -39.48؛ 95% CI؛ 128.43- تا 49.48؛ دو کارآزمایی، 260 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین) یا نمرات z برای وزن (MD: -0.01؛ 95% CI؛ 0.15- تا 0.13؛ یک کارآزمایی، 100 کودک؛ شواهد با کیفیت متوسط) نشان ندادند.