بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی به دلیل نقص در سیستم ایمنی خود مستعد ابتلا به عفونت هستند. یکی از نواقص اصلی، کاهش سطح ایمونوگلوبولین‌ها است. برای سال‌ها، تصور بر این بود که تجویز ایمونوگلوبولین‌های تلفیقی از اهداکنندگان سالم ممکن است این مشکل را برطرف کند. با این حال، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده نتایج متفاوتی را از نظر افزایش طول عمر، کاهش عفونت‌ها و عوارض جانبی درمان‌ها نشان دادند. ما یک مرور سیستماتیک را انجام دادیم که نقش تجویز ایمونوگلوبولین‌ها را از اهداکنندگان سالم به عنوان پروفیلاکسی در بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی ارزیابی کرد. مرور ما نشان داد که در زمینه پیوند مغز استخوان، تجویز ایمونوگلوبولین‌ها تاثیری بر بقا (survival) یا دیگر پیامدها ندارد. از سوی دیگر، در بیماران مبتلا به اختلالات لنفوپرولیفراتیو مانند لوسمی لنفوسیتیک مزمن یا مالتیپل میلوما، نرخ عفونت را به میزان قابل توجهی کاهش داد. علیرغم هزینه بالای ایمونوگلوبولین‌های پیشگیری کننده، ممکن است در این جمعیت از بیماران مقرون‌به‌صرفه باشند.
در بیماران تحت HSCT، پروفیلاکسی معمول با IVIG حمایت نمی‌شود. استفاده از آن ممکن است در بیماران LPD مبتلا به هیپوگاماگلوبولینمی و عفونت‌های مکرر، برای کاهش عفونت‌های اثبات‌شده از نظر بالینی در نظر گرفته شود.
بیمارانی که تحت پیوند سلول‌های بنیادی خونساز (hematopoietic stem cell transplantation; HSCT) قرار می‌گیرند و مبتلایان به اختلالات لنفوپرولیفراتیو (lymphoproliferative disorders; LPD)، به دلیل بروز هیپوگاماگلوبولینمی (hypogammaglobulinemia) ثانویه، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند. یک رویکرد، تجویز پیشگیرانه ایمونوگلوبولین‌های داخل وریدی (intravenous immunoglobulin; IVIG) است. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) نتایج متناقضی را از نظر نوع، برنامه، دوز و مزیت IVIG برای بیماران مبتلا به بیماری‌های خونی نشان دادند. بنابراین یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز را برای ارزیابی نقش IVIG در این بیماران انجام دادیم.
تعیین اینکه پروفیلاکسی با IVIG، مرگ‌ومیر یا مورتالیتی را کاهش می‌دهد یا بر دیگر پیامدها در بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی تاثیر می‌گذارد یا خیر.
PubMed (ژانویه 1966 تا دسامبر 2007)، CENTRAL (کتابخانه کاکرین، تا 2007، شماره 1)، LILACS و مجموعه مقالات کنفرانس‌های منتشرشده میان 2002 تا 2007 جست‌وجو شدند. عبارات «immunoglobulins» یا «gammaglobulins» یا گاماگلوبولین‌های اختصاصی و مشابه و عبارات «hematologic neoplasms» یا «hematologic malignancies» یا «transplant» یا «autotransplant» یا «allotransplant» یا «bone marrow transplant» یا «peripheral stem cell transplant» و موارد مشابه انتخاب شدند. منابع همه کارآزمایی‌های واردشده و مرورهای شناسایی‌شده برای یافتن کارآزمایی‌ها بیشتر اسکن شدند.
همه RCTهایی وارد شدند که پروفیلاکسی IVIG را با دارونما (placebo)، عدم درمان یا دیگر ترکیبات ایمونوگلوبولین، برنامه‌ها یا دوزهای مختلف تجویز برای بیماران مبتلا به بدخیمی‌های خونی مقایسه کردند. یک نویسنده تمام چکیده‌های شناسایی‌شده را از طریق استراتژی جست‌وجو، غربالگری کرده و دو داور به‌طور مستقل از هم هر منبع شناسایی‌شده را بررسی کرده و معیارهای ورود را اعمال کردند.
برای هر کارآزمایی، نتایج به صورت خطرات نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data) و تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (weighted mean differences) برای داده‌های پیوسته (continuous data) بیان شدند. در جایی که کارآزمایی‌های مشابه کافی در دسترس بودند، با استفاده از مدل اثرات ثابت (fixed- effects model)، متاآنالیز را انجام دادیم، مگر اینکه ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجهی وجود داشت. آنالیز‌های حساسیت (sensitivity) را برای ارزیابی تاثیر معیارهای کیفیت روش‌شناسی (methodology) مجزا بر برآورد اثرگذاری (effect estimate) مداخله، از جمله تولید تخصیص (allocation)، پنهان‌سازی (concealment) و کورسازی (blinding) انجام دادیم.
چهل کارآزمایی وارد شدند: سی مورد بیماران HSCT و ده مورد بیماران LPD را وارد کردند. هنگامی که ایمونوگلوبولین‌های چند ظرفیتی (polyvalent) یا هیپرایمیون (hyperimmune) سیتومگالوویروس (cytomegalovirus; CMV)-IVIG با کنترل برای HSCT مقایسه شدند، هیچ تفاوتی در مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality) دیده نشد. ایمونوگلوبولین‌های چند ظرفیتی خطر پنومونیت بینابینی (interstitial pneumonitis) را به‌طور قابل توجهی کاهش دادند اما خطر بیماری انسداد وریدی (veno-occlusive) و عوارض جانبی افزایش یافتند. در LPD، هیچ فایده‌ای را از نظر مرگ‌ومیر IVIG نمی‌توان نشان داد، اما کاهش عفونت‌های اثبات‌شده از نظر بالینی و میکروبیولوژیکی وجود داشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.