تعداد 26 مطالعه را با 27 گروه درمانی مرور کردیم که در مجموع 4893 شرکت‌کننده را وارد کردند. بیست و پنج مورد از مطالعات، سری موردی یا ادامه کارآزمایی‌های طولانی‌مدت کنترل نشده بودند، دیگری یک RCT بود که دو اوپیوئید را مقایسه کرد. اوپیوئیدها به صورت خوراکی (تعداد گروه‌های درمان مورد مطالعه [به اختصار «k»] = 12؛ n = 3040)، از طریق پوست (k = 5؛ n = 1628)، یا داخل نخاعی (k = 10؛ n = 231) تجویز شدند. بسیاری از شرکت‌کنندگان به دلیل عوارض جانبی (خوراکی: %22.9؛ [95% فاصله اطمینان (CI): %15.3 تا 32.8%]؛ از راه پوست: %12.1؛ [95% CI؛ %4.9 تا 27.0%]؛ داخل نخاعی: %8.9؛ [95% CI؛ %4.0 تا 26.1%])؛ یا تسکین ناکافی درد (خوراکی: %10.3؛ [95% CI؛ %7.6 تا 13.9%]؛ داخل نخاعی: %7.6؛ [95% CI؛ %3.7 تا 14.8%]؛ از راه پوست: %5.8؛ [95% CI؛ %4.2 تا 7.9%]). علائم اعتیاد به اوپیوئیدها در 0.27% از شرکت‌کنندگان در مطالعاتی که این پیامد را گزارش کردند، دیده شد. هر سه روش مصرف با کاهش قابل‌توجه بالینی درد همراه بودند، اما میزان تسکین درد بین مطالعات متفاوت بود. به دلیل شواهد ناکافی برای مطالعات تجویز خوراکی و یافته‌های آماری غیر قطعی برای مطالعات تجویز از راه پوست و داخل نخاعی، یافته‌های مربوط به کیفیت زندگی و وضعیت عملکردی غیر قطعی بودند.