این مرور، تاثیرات آمیسولپراید (amisulpride) را در مقابل دیگر داروهای ضدروان‌پریشی نسل دوم (آتیپکال (atypical)) مقایسه کرد. برای نیمی از مقایسه‌های ممکن، یک مطالعه مرتبط هم شناسایی نشد. بر اساس داده‌های بسیار محدود، هیچ تفاوتی در اثربخشی آمیسولپراید در مقایسه با اولانزاپین و ریسپریدون وجود نداشت، اما مزیت خاصی از آن در مقایسه با زیپراسیدون دیده شد. آمیسولپراید با افزایش وزن کمتری نسبت به ریسپریدون و اولانزاپین همراه بود.
شواهد تصادفی‌سازی شده کمی وجود دارد که آمیسولپراید را با دیگر داروهای آنتی‌سایکوتیک نسل دوم مقایسه کرده باشد. ما فقط توانستیم کارآزمایی‌هایی را پیدا کنیم که آمیسولپراید را با اولانزاپین، ریسپریدون و زیپراسیدون مقایسه کردند. ما دریافتیم که آمیسولپراید ممکن است تا حدی موثرتر از زیپراسیدون بوده، و از نظر افزایش وزن و دیگر مشکلات مرتبط، قابل تحمل‌تر از اولانزاپین و ریسپریدون باشد. با این حال، این داده‌ها فقط بر اساس ده مطالعه کوتاه‌مدت تا میان‌مدت بوده و بنابراین برای نتیجه‌گیری قطعی بسیار محدود هستند.
نکته: ارزیابی 47 استناد موجود در بخش «در انتظار طبقه‌بندی» این مرور ممکن است نتیجه‌گیری‌ها را تغییر دهند.
در بسیاری از کشورهای صنعتی جهان، آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم (آتیپکال (atypical) یا غیرمعمول) به درمان‌های دارویی خط اول برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی تبدیل شده‌اند. این سوال مطرح است که تاثیرات داروهای مختلف آنتی‌سایکوتیک نسل دوم، متفاوت هستند یا خیر، و اگر چنین است، تا چه اندازه. در این مرور، بررسی می‌کنیم که اثربخشی و تحمل‌پذیری آمیسولپراید (amisulpride) تا چه اندازه با دیگر آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم متفاوت است.
مرور تاثیرات آمیسولپراید در مقایسه با دیگر داروهای آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپکال در درمان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و سایکوزهای شبه-اسکیزوفرنی.
به جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (اپریل 2007) پرداختیم، که بر اساس جست‌وجو‌های منظم در BIOSIS؛ CINAHL؛ EMBASE؛ MEDLINE؛ و PsycINFO هستند.
این جست‌وجو را در جولای 2012 به‌روز کرده و 47 کارآزمایی جدید را به بخش در انتظار طبقه‌بندی افزودیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، حداقل یک‌سو-کور (single-blind) را وارد کردیم که در آنها آمیسولپراید خوراکی با اشکال خوراکی آریپیپرازول (aripiprazole)، کلوزاپین (clozapine)، اولانزاپین (olanzapine)، کوئتیاپین (quetiapine)، ریسپریدون (risperidone)، سرتیندول (sertindole)، زیپراسیدون (ziprasidone) یا زوتپین (zotepine) در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا سایکوزهای شبه-اسکیزوفرنی مقایسه شد.
داده‌ها را جداگانه استخراج کردیم. برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data)، نسبت خطر (relative risk)، و برای داده‌های پیوسته (continuous data) تفاوت میانگین (MD) وزن‌دهی‌شده را، هر دو با 95% فواصل اطمینان (CI) بر اساس قصد درمان (intention-to-treat) و با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random effects) محاسبه کردیم. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان/آسیب (NNT/NNH) را در صورت لزوم محاسبه کردیم.
این مرور در حال حاضر شامل ده کارآزمایی کوتاه‌مدت تا میان‌مدت با 1549 شرکت‌کننده در سه مقایسه است: آمیسولپراید در مقابل اولانزاپین، ریسپریدون و زیپراسیدون. نرخ کلی خروج بیماران از مطالعه قابل توجه بود (34.7%) و بدون وجود تفاوت معنی‌دار میان گروه‌ها. آمیسولپراید اثربخشی مشابهی با اولانزاپین و ریسپریدون داشته و موثرتر از زیپراسیدون بود (خروج زودهنگام از مطالعه به دلیل ناکارآمدی درمان: n=123؛ 1 RCT؛ RR: 0.21؛ 95% CI؛ 0.05 تا 0.94؛ NNT: 8؛ 95% CI؛ 5 تا 50). آمیسولپراید افزایش وزن کمتری را نسبت به ریسپریدون (n=585؛ 3 RCT؛ MD: -0.99؛ 95% CI؛ 1.61- تا 0.37-) یا اولانزاپین (n=671؛ 3 RCT؛ MD: -2.11؛ 95% CI؛ 2.94- تا 1.29-) ایجاد کرد. اولانزاپین همچنین با افزایش بالاتر گلوکز همراه بود (n=406؛ 2 RCT؛ MD: -7.30؛ 95% CI؛ 7.62- تا 6.99-). تفاوتی از نظر تاثیرات آمیسولپراید بر قلب و نشانه‌های خارج هرمی (extra pyramidal symptoms; EPS) در مقایسه با اولانزاپین (بی‌قراری حرکتی (akathisia): n= 587؛ 2 RCT؛ RR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.36 تا 1.21)، در مقایسه با ریسپریدون (بی‌قراری حرکتی: n=586؛ 3 RCT؛ RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.11) و در مقایسه با زیپراسیدون (بی‌قراری حرکتی: n=123؛ 1 RCT؛ RR: 0.63؛ 95% CI؛ 0.11 تا 3.67) وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.