ما هشت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را روی ترانکسامیک اسید برای خونریزی دستگاه گوارش فوقانی وارد کردیم. علاوه بر این، یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده واقع‌بینانه بزرگ در حال انجام را شناسایی کردیم که داده‌های آن هنوز در دسترس نیستند. گروه‌های کنترل، به‌طور تصادفی به دارونما (هفت کارآزمایی) یا عدم انجام مداخله (یک کارآزمایی) تقسیم شدند. دو کارآزمایی همچنین شامل یک گروه کنترل بودند که به‌طور تصادفی به داروهای ضد زخم (لانزوپرازول (lansoprazole) یا سایمتیدین (cimetidine)) اختصاص یافتند. مطالعات واردشده بین سال‌های 1973 و 2011 منتشر شدند. تعداد کل شرکت‌کنندگان تصادفی‌سازی شده از 47 تا 216 نفر متغیر بود (میانه (median): 204). همه کارآزمایی‌ها، مرگ‌ومیر را گزارش کردند. در مجموع، 42 نفر از 851 بیمار تصادفی‌سازی شده به ترانکسامیک اسید و 71 نفر از 850 بیمار در گروه کنترل جان خود را از دست دادند (RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.42 تا 0.87؛ P = 0.007؛ I² = 0%). هنگامی که همه شرکت‌کنندگان در گروه مداخله با داده‌های پیامد از دست رفته به ‌عنوان شکست‌های درمانی وارد شدند، یا زمانی که آنالیز به کارآزمایی‌هایی با خطر پائین سوگیری ریزش نمونه (attrition bias) محدود شد، آنالیز تایید نشد. خونریزی مجدد برای 117 نفر از 826 شرکت‌کننده در گروه ترانکسامیک اسید و برای 146 نفر از 825 شرکت‌کننده در گروه کنترل تشخیص داده شد (RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.00؛ P = 0.07؛ I² = 49%). ما توانستیم خطر عوارض جانبی جدی را بر اساس فقط چهار کارآزمایی ارزیابی کنیم. آنالیزهای ما نشان دادند «هیچ شواهدی دال بر وجود تفاوت میان مداخلات ترانکسامیک اسید و کنترل در مورد خطر بروز حوادث ترومبوآمبولی وجود ندارد.» به نظر می‌رسید که ترانکسامیک اسید خطر جراحی را در متاآنالیز با اثر ثابت کاهش می‌دهد (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.56 تا 0.95)، اما این نتیجه در متاآنالیز با اثرات تصادفی از نظر آماری معنی‌دار نبود (RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.35 تا 1.04؛ P = 0.07). هیچ تفاوتی میان ترانکسامیک اسید و دارونما در ارزیابی ترانسفیوژن مشاهده نشد (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.11؛ I² = 0%)، و متاآنالیزهایی که ترانکسامیک اسید را با داروهای ضد زخم مقایسه کردند، تاثیرات مفید یا مضر ترانکسامیک اسید را برای هر یک از پیامدهای ارزیابی‌شده شناسایی نکردند.