افراد مبتلا به فشار خون بالای خفیف، اما بدون رویداد قلبی‌عروقی قبلی، اکثریت کسانی را تشکیل می‌دهند که برای درمان ضد فشار خون بالا در نظر گرفته شده و آن دریافت می‌کنند. تصمیم برای درمان این جمعیت، پیامدهای مهمی هم برای بیماران (مثلا عوارض جانبی دارو، طول دوره درمان دارویی، هزینه درمان و غیره) و هم برای هر شخص ثالثی (مانند هزینه بالای داروها، خدمات پزشک، تست‌های آزمایشگاهی و غیره) در پی دارد. در این مرور، شواهد موجود در مورد مقایسه پیامدهای سلامت بین افراد تحت درمان و درمان نشده خلاصه می‌شوند. داده‌های برگرفته از تعداد محدودی کارآزمایی‌های موجود و شرکت‌کنندگان، تفاوتی را بین افراد تحت درمان و درمان نشده از نظر حمله قلبی، سکته مغزی و مرگ نشان نداد. حدود 9% از بیماران تحت درمان با داروها، به دلیل بروز عوارض جانبی، درمان خود را قطع کردند. بنابراین، فواید و مضرات درمان دارویی ضد فشار خون بالا در این جمعیت نیاز به بررسی در تحقیقات بیشتر دارد.
نشان داده نشده که داروهای ضد فشار خون بالا و مورد استفاده در درمان بزرگسالان (پیشگیری اولیه) مبتلا به هیپرتانسیون خفیف (BP سیستولیک: 159-140 میلی‌متر جیوه و/یا فشار خون دیاستولیک: 99-90 میلی‌متر جیوه) مورتالیتی یا موربیدیتی را در RCTها کاهش می‌دهند. درمان باعث شد 9% بیماران به دلیل عوارض جانبی درمان خود را قطع کنند. انجام RCTهای بیشتری در این جمعیت مورد نیاز است تا بدانیم مزایای درمان از مضرات آن بیشتر است یا خیر.
افرادی که هیچ رویداد قلبی‌عروقی قبلی یا بیماری قلبی‌عروقی ندارند، نماینده جمعیت پیشگیری اولیه هستند. در حال حاضر، فواید و مضرات درمان هیپرتانسیون خفیف در بیماران گروه پیشگیری اولیه مشخص نیست. این مرور شواهد حاصل از کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده موجود را بررسی می‌کند.
هدف اولیه: کمّی سازی تاثیرات درمان دارویی ضد فشار خون بالا بر مورتالیتی و موربیدیتی در بزرگسالان مبتلا به هیپرتانسیون خفیف (فشار خون سیستولیک (BP): 140-159 میلی‌متر جیوه و/یا فشار خون دیاستولیک: 90-99 میلی‌متر جیوه) و بدون بیماری قلبی‌عروقی.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) 2013، شماره 9؛ MEDLINE (1946 تا اکتبر 2013)، EMBASE (1974 تا اکتبر 2013)، ClinicalTrials.gov (همه سال‌ها تا اکتبر 2013)، و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم. بانک اطلاعاتی مرورهای سیستماتیک کاکرین (Cochrane Database of Systematic Reviews) و بانک اطلاعاتی خلاصه مقالات مروری اثربخشی (Database of Abstracts of Reviews of Effectiveness; DARE) برای یافتن مطالعات مروری قبلی و متاآنالیزهای درمان دارویی ضد هیپرتانسیو در مقایسه با کارآزمایی‌های دارونما (placebo) یا عدم درمان تا پایان سال 2011 جست‌وجو شدند.
RCTهایی با مدت حداقل 1 سال.
پیامدهای بررسی شده عبارت بودند از: مورتالیتی، سکته مغزی، بیماری قلبی عروق کرونری (coronary heart disease; CHD)، کل حوادث قلبی‌عروقی (cardiovascular events; CVS)، و خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی دارو.
از 11 RCT شناسایی شده، 4 مورد با 8912 شرکت‌کننده در این مرور وارد شدند. درمان به مدت 4 تا 5 سال با داروهای ضد فشار خون بالا در مقایسه با دارونما، کل مورتالیتی را کاهش نداد (RR 0.85؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.15). در 7,080 شرکت‌کننده، درمان با داروهای ضد فشار خون بالا در مقایسه با دارونما باعث کاهش بیماری عروق کرونر قلب (RR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.57)، سکته مغزی (RR: 0.51؛ 95% CI؛ 0.24 تا 1.08)، یا کل حوادث قلبی‌عروقی (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.32) نشد. قطع مصرف دارو به دلیل بروز عوارض جانبی با درمان دارویی افزایش یافت (RR: 4.80؛ 95% CI؛ 4.14 تا 5.57)، افزایش خطر مطلق (Absolute risk increased; ARI)؛ 9%.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.