زایمان سزارین (CD) یک روش باستانی برای زایمان در زمانی است که به نظر می‌رسد خطری برای زایمان واژینال وجود دارد؛ در بیشتر موارد، خطر برای نوزاد متصور است. با این حال در عصر مدرن خطری برای مادر نیز در انتخاب این روش زایمان در نظر گرفته شده، و خطری که به‌طور فزاینده‌ای مورد نظر است، اختلال عملکرد کف لگن پس از زایمان است که شامل بی‌اختیاری گاز یا مدفوع بوده و با هم به عنوان بی‌اختیاری آنال شناخته می‌شود. در این مرور سیستماتیک از مطالعات غیر تصادفی‌سازی شده، هیچ فایده‌ای برای CD نسبت به زایمان واژینال (VD) در پیشگیری از بروز بی‌اختیاری آنال نشان داده نشد. این مرور شامل 21 مطالعه منتشر شده، شامل 31,698 زن است که 6,028 مورد CD و 25,170 مورد VD ارائه شدند. هیچ مطالعه تصادفی‌سازی شده‌ای برای مقایسه CD با VD در بارداری‌هایی با خطر متوسط وجود ندارد. بنابراین نتیجه‌گیری فوق بر شواهدی کمتر از سطح مطلوب استوار است.
بدون مزیت قابل اثبات، حفظ اختیار آنال نباید به عنوان معیاری برای انتخاب CD اولیه انتخابی استفاده شود. اگر مطالعاتی انجام شوند که زنان را با خطر متوسط بارداری به‌طور تصادفی برای دریافت CD یا VD تقسیم کنند، قدرت این نتیجه‌گیری بسیار تقویت می‌شود.
زایمان سزارین (caesarean delivery; CD) یک شکل رایج زایمان است، که تعداد دفعات آن افزایش می‌یابد. یکی از دلایل انجام آن، حفظ عملکرد کف لگن مادر است، که بخشی از آن به حفظ اختیار آنال بازمی‌گردد.
ارزیابی توانایی CD در مقایسه با زایمان طبیعی (vaginal delivery; VD) برای حفظ اختیار آنال در یک مرور سیستماتیک.
عبارات جست‌وجو عبارتند از: «سزارین، زایمان سزارین، زایمان طبیعی، بی‌اختیاری و تصادفی‌سازی شده». PubMed؛ EMBASE و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) از آغاز تا جولای 2009 مورد جست‌وجو قرار گرفتند.
هر دو نوع مطالعات تصادفی‌سازی شده و غیر تصادفی‌سازی شده که امکان مقایسه حفظ اختیار آنال را پس از زایمان (هم مدفوع و هم گاز روده) در زنانی فراهم کردند که به روش CD یا VD زایمان کردند.
اطلاعات مربوط به روش زایمان، و در صورت امکان، نحوه انجام تمام زایمان‌های قبلی پیش از انجام بارداری شاخص، هم‌چنین ارزیابی حفظ اختیار مدفوع و گاز روده پس از زایمان، استخراج شدند. در مطالعات غیر RCT، نسبت‌های شانس (odds ratio) تعدیل شده در دسترس، نقطه پایانی اولیه (primary end point) بودند. بی‌اختیاری گاز روده به عنوان یک پیامد جداگانه گزارش شد.
خلاصه‌ای از نسبت شانس ارائه نشد، زیرا هیچ مطالعه‌ای به عنوان یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده آنالیز نشد. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) ارائه شدند، یعنی، تعداد CDهای مورد نیاز برای پیشگیری از وقوع یک مورد بی‌اختیاری مدفوع یا گاز روده، برای هر مطالعه جداگانه. معیارهای کیفیت ایجاد شدند، که انتخاب مطالعاتی بودند که امکان تعدیل سن مادر را فراهم کردند، مطالعاتی که زمان کافی را پس از تولد نوزاد برای ارزیابی حفظ اختیار در نظر گرفتند و مطالعاتی که در آنها نحوه انجام زایمان در بارداری‌های قبلی مشخص بود. آنالیزهای زیر گروه با انتخاب مطالعاتی انجام شدند که تمام معیارهای کیفی را برآورده کرده و به مقایسه CD انتخابی در مقابل اورژانس، CD انتخابی در مقابل VD و زنان نخست‌زا در مقابل کسانی که به روش VD یا CD زایمان کرده بودند، در هر مورد دوباره، بدون محاسبه آمار خلاصه خطر، پرداختند.
بیست و یک گزارش واجد شرایط برای گنجاندن در مرور بودند، شامل 31,698 زن که 6,028 مورد CD و 25,170 مورد VD را به عنوان رویداد شاخص پیش از ارزیابی حفظ اختیار آنال داشتند. فقط یک گزارش زنان را (با نمایش بریچ) به دو گروه CD یا VD تصادفی‌سازی کرد، اما به دلیل تلاقی گسترده، 52.1%، پس از تصادفی‌سازی، همراه با 20 مطالعه دیگر به عنوان درمان شده، یعنی یک کارآزمایی غیر تصادفی‌سازی شده، آنالیز شد. فقط یکی از این گزارش‌ها مزیت قابل‌توجهی را از CD در حفظ اختیار آنال نشان داد، گزارشی که در آن نرخ بروز بی‌اختیاری بسیار بالا بود، 39% در CD و 48% در VD، سوال، نسبت به گزارش‌های دیگر، زمان‌بندی و ماهیت ارزیابی حفظ اختیار. هرچه کیفیت گزارش بیشتر بود، نسبت شانس آن به 1.0 نزدیک‌تر شد. تفاوتی در حفظ اختیار آنال در زنان دارای CD اورژانسی در مقایسه با CD انتخابی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.