آمینوفیلین دارویی است که ممکن است به احیای بیماران دچار ایست قلبی، زمانی که فعالیت الکتریکی بسیار کند است یا اصلا وجود ندارد، کمک کند. آمینوفیلین می‌تواند جریان خون را به قلب بازگرداند، فعالیت الکتریکی را بهبود بخشد و دیگر داروهای مورد استفاده را در روند احیا اثربخش‌تر سازد. پنج مطالعه را شامل 1254 بیمار پیدا کردیم که دچار این نوع از ایست قلبی در شرایط پیش-بیمارستانی شدند. چهار مورد از پنج کارآزمایی (1186 بیمار) مطالعاتی با طراحی خوب و خطر پائین سوگیری بودند. اگرچه هیچ عارضه نامطلوبی گزارش نشد، آمینوفیلین در مقایسه با دارونما در این بیماران هنگامی که به روند احیای استاندارد اضافه شد، هیچ مزیتی را نشان نداد. مشخص نیست تجویز زودهنگام آمینوفیلین کمک‌کننده خواهد بود یا خیر.
تجویز پیش-بیمارستانی آمینوفیلین در ایست قلبی برادی-آسیستولیک با بهبود برگشت جریان خون، بقای بیمار تا زمان پذیرش در بیمارستان یا بقای بیمار تا زمان ترخیص از بیمارستان همراه نیست. مزایای آمینوفیلین که در ابتدای اقدامات احیا تجویز شود، شناخته شده نیستند.
در ایسکمی قلبی، تجمع آدنوزین می‌تواند منجر به یا تشدید برادی-آسیستول و کاهش اثربخشی کاتکول‌آمین‌های تجویز شده در طول دوره احیا شود. آمینوفیلین (aminophylline) یک آنتاگونیست رقابتی آدنوزین است. مطالعات موردی نشان می‌دهند که آمینوفیلین می‌تواند در ایست قلبی برادی-آسیستولیک مقاوم به آتروپین موثر باشد.
هدف ما تعیین اثربخشی آمینوفیلین در درمان بیماران مبتلا به ایست قلبی برادی-آسیستولیک، در درجه اول بقای بیمار تا زمان ترخیص از بیمارستان بود. هم‌چنین بقای بیمار تا زمان بستری در بیمارستان، برگشت جریان خودبه‌خودی خون، پیامدهای نورولوژیکی و عوارض جانبی را نیز در نظر گرفتیم.
برای به‌روزرسانی این مطالعه مروری، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ LILACS؛ ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت را در نوامبر 2014 جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مقالات بازیابی شده و مجموعه مقالات کنفرانس را بررسی کردیم، با کارشناسان تماس گرفتیم، و با استفاده از گوگل جست‌وجوی بیشتری را انجام دادیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که آمینوفیلین وریدی را با دارونما (placebo) در بزرگسالان مبتلا به ایست قلبی برادی-آسیستولیک غیر-تروماتیک و نرموترمیک (normothermic) که با حمایت پیشرفته حیات قلبی (advanced cardiac life support; ACLS) استاندارد درمان شدند، مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را بررسی کرده و داده‌های وارد شده را استخراج کردند. با نویسندگان مطالعه، زمانی که مورد نیاز بودند، تماس گرفتیم. خطر نسبی (RR) تجمعی برای پیامدهای هر مطالعه تخمین زده شد. تجزیهوتحلیل زیر-گروه طبق زمان‌بندی تجویز آمینوفیلین، از قبل تعریف شد.
پنج کارآزمایی را در این تجزیهوتحلیل وارد کردیم، که همگی در شرایط پیش-بیمارستانی انجام شدند. خطر سوگیری (bias) در چهار مطالعه (1186نفر) پائین بود. کارآزمایی‌ها 1254 شرکت‌کننده را وارد کردند. هیچ تاثیری از آمینوفیلین بر بقای بیمار تا زمان ترخیص از بیمارستان (خطر نسبی (RR): 0.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 2.74) یا بر پیامدهای ثانویه بقا (بقای بیمار تا زمان پذیرش در بیمارستان: RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.61 تا 1.39؛ برگشت جریان خون خودبه‌خودی: RR: 1.15؛ 95% CI؛ 0.89 تا 1.49) به دست نیامد. داده‌های بقا اندک (6/1254)، و داده‌های پیامدهای نورولوژیکی و عوارض جانبی کاملا محدود بودند. تجزیهوتحلیل برنامه‌ریزی شده زیر-گروه برای تجویز زودهنگام آمینوفیلین، شامل 37 شرکت‌کننده شد. هیچ‌کس در این زیر-گروه‌ها تا زمان ترخیص از بیمارستان زنده نماند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.