پزشکی از راه دور یا تله‌مدیسین (telemedicine) از فناوری اطلاعات استفاده می‌کند تا پزشکان یا پرستاران بتوانند با بیماران خود، در زمانی که در یک اتاق نیستند، ارتباط برقرار کنند. والدین نوزادان بیمار که در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان تحت درمان قرار می‌گیرند، زمانی که کودکشان بیمار است و نوزاد خود را به خانه می‌برند، نیاز به حمایت بیشتری دارند. پزشکی از راه دور ممکن است بتواند به پزشکان و پرستاران در بهبود ارائه حمایت از والدین کمک کند. این مرور یک کارآزمایی را شناسایی کرد که نشان نداد تله‌مدیسین طول دوره بستری این نوزادان را در بیمارستان تغییر می‌دهد. با این حال، برخی از اطلاعات منتشر شده در این مطالعه با عدم دقت مواجه بودند که ارائه توصیه‌های قطعی را در هر دو جهت مثبت یا منفی با پزشکی از راه دور دشوار می‌کند.
شواهد کافی برای حمایت یا رد استفاده از فناوری پزشکی از راه دور برای حمایت از والدین نوزادان پُرخطری که تحت مراقبت‌های ویژه هستند، وجود ندارد. برای ارزیابی کاربرد پزشکی از راه دور به منظور حمایت از والدین و خانواده‌های نوزادان بستری در NICU با طول مدت بستری در بیمارستان و درک آنها از مراقبت از NICU به عنوان پیامدهای اصلی، انجام کارآزمایی‌های بالینی مورد نیاز است.
پزشکی از راه دور (telemedicine) عبارت است از استفاده از فناوری ارتباطات الکترونیکی برای ارائه مراقبت به بیماران، در زمانی که بُعد مسافت، پزشک و بیمار را از هم جدا می‌کند. از آنجا که والدین و خانواده‌های نوزادان بستری شده در NICU از نظر اطلاعات و زمان، به حمایت عمده متخصصان سلامت نیاز دارند، پزشکی از راه دور این پتانسیل را دارد که سطح این حمایت را افزایش دهد.
ارزیابی اینکه استفاده از فناوری پزشکی از راه دور برای حمایت از خانواده‌های نوزادان تازه متولد شده و تحت مراقبت‌های ویژه چه تاثیری بر طول مدت بستری در بیمارستان و رضایت والدین/خانواده می‌گذارد.
بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین، 2011، شماره 8)، MEDLINE (1966 تا سپتامبر 2011)، EMBASE (1980 تا سپتامبر 2011). هم‌چنین ClinicalTrials.gov (http://www.clinicaltrials.gov) و وب‌سایت‌های EudraCT (http://eudrac.emea.eu.int) را جست‌وجو کردیم. مجموعه مقالات کنفرانس‌های انجمن سلامت از راه دور کانادا (Canadian Society of Telehealth)؛ انجمن پزشکی از راه دور آمریکا (American Telemedicine Association)، انجمن بین‌المللی پزشکی از راه دور (International Society for Telemedicine)، کنفرانس سالانه انجمن بین‌المللی سلامت الکترونیک (Annual Conference of The International e-Health Association)، انجمن انفورماتیک پزشکی آمریکا (American Medical Informatics Association) و MedInfo را جست‌وجو کردیم.
تلاش کردیم کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل شده‌ای را شناسایی کنیم که استفاده از پزشکی از راه دور طراحی شده را برای حمایت از والدین نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU)، در مقایسه با اقدامات حمایتی استاندارد، ارزیابی کردند. پیامد اولیه عبارت بود از طول مدت بستری در بیمارستان، و پیامدهای ثانویه شامل رضایت والدین و کارکنان، مراجعه اورژانسی به بیمارستان پس از ترخیص و استفاده خانواده از منابع مرتبط با سلامت نوزاد بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را غربالگری کرده، داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) مطالعه وارد شده را با استفاده از روش‌های استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین ارزیابی کردند. ما برنامه‌ریزی کردیم تا تاثیر درمان را به صورت خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (risk difference)، تعداد مورد نیاز برای درمان (NNT) و تفاوت میانگین (MD)، در جایی که مناسب بود، با استفاده از یک مدل اثر ثابت بیان کنیم.
فقط یک مطالعه برای تجزیهوتحلیل در این مرور گنجانده شد. این مطالعه استفاده از تله‌مدیسین (Baby Carelink) را برای والدین و خانواده‌های نوزادان بستری در NICU با گروه کنترل بدون دسترسی به این برنامه مقایسه کرده و طول مدت بستری نوزادان و رضایت خانواده را در مولفه‌های متعدد مراقبت از نوزاد ارزیابی کرد. این مطالعه تفاوتی را در طول مدت بستری در بیمارستان نشان نمی‌دهد (متوسط مدت بستری: گروه پزشکی از راه دور: 68.5 روز (انحراف معیار (standard deviation; SD): 28.3 روز)، گروه کنترل: 70.6 روز (SD؛ 35.6 روز)، MD برابر با 2.10- روز (95% فاصله اطمینان: 18.85- تا 14.65 روز). اطلاعات کافی برای تحلیل بیشتر معیارهای رضایت خانواده وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.