35 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) واجد شرایط را وارد کردیم، که 12,089 بیمار را بررسی کرده بودند.

جمعیت عمومی

از نظر آماری، جفی‌تینیب در مقایسه با دارونما یا شیمی‌درمانی در شرایط درمان خط اول یا دوم، بقای کلی را بهبود نبخشید. در مقایسه با دارونما، جفی‌تینیب به عنوان درمان خط دوم، زمان سپری شده تا شکست درمان را طولانی‌تر کرد (نسبت خطر (HR): 0.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 0.90؛ 0.0001 > P). درمان نگهدارنده با جفی‌تینیب، بقای بدون پیشرفت را پس از درمان خط اول بهبود بخشید (HR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.53 تا 0.91؛ 0.007 = P).

مطالعات مربوط به بیماران با قومیت آسیایی یا مطالعاتی که تجزیه‌و‌تحلیل زیرگروه را انجام دادند

جفی‌تینیب به عنوان درمان خط دوم نسبت به دارونما بقای کلی را طولانی کرد (HR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.48 تا 0.91؛ 0.01 = P). در درمان خط اول، بقای بدون پیشرفت بیماری با استفاده از جفی‌تینیب نسبت به شیمی‌درمانی به تنهایی بهبود یافت (HR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.43 تا 0.98؛ 0.04 = P؛ شواهد با کیفیت متوسط). جفی‌تینیب در ترکیب با رژیم شیمی‌درمانی در برابر جفی‌تینیب به تنهایی یا شیمی‌درمانی به‌تنهایی، بقای بدون پیشرفت بیماری را بهبود بخشید (به ترتیب؛ HR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.49 تا 0.96؛ 0.03 = P؛ HR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.77؛ 0.00001 > P). در درمان خط دوم، بقای بدون پیشرفت بیماری در بیماران دریافت کننده جفی‌تینیب بیشتر از بیماران دریافت کننده دارونما یا شیمی‌درمانی بود (به ترتیب؛ HR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.91؛ 0.009 = P؛ HR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.57 تا 0.88؛ 0.002 = P؛ شواهد با کیفیت متوسط). ترکیب جفی‌تینیب با شیمی‌درمانی به عنوان درمان خط دوم برتر از جفی‌تینیب به تنهایی بود (HR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.43 تا 0.97؛ 0.04 = P). همانند درمان نگهدارنده، جفی‌تینیب در مقایسه با دارونما بقای بدون پیشرفت بیماری را بهبود بخشید (HR: 0.42؛ 95% CI؛ 0.33 تا 0.54؛ 0.00001 > P).

بیماران مبتلا به تومورهای EGFR با جهش-مثبت

مطالعات در مورد بیماران مبتلا به تومورهای EGFR با جهش-مثبت بهبودی را در بقای بدون پیشرفت بیماری به نفع جفی‌تینیب بیش از شیمی‌درمانی به عنوان درمان خط اول و خط دوم نشان داد (به ترتیب؛ HR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.36 تا 0.61؛ 0.00001 > P؛ HR: 0.24؛ 95% CI؛ 0.12 تا 0.47؛ 0.0001 > P). جفی‌تینیب به عنوان درمان نگهدارنده پس از شیمی‌درمانی بقای کلی و بقای بدون پیشرفت بیماری را در مرحله سوم مطالعه در مقایسه با دارونما بهبود بخشید (به ترتیب؛ HR: 0.39؛ 95% CI؛ 0.15 تا 0.98؛ 0.05 = P؛ HR: 0.17؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.41؛ 0.0001 > P).

سمیّت‌های ناشی از جفی‌تینیب شامل تحریک پوست، اسهال و اختلالات ترانس‌آمیناز کبدی بود. سمیّت‌های ناشی از شیمی‌درمانی شامل آنمی، نوتروپنی (neutropenia) و نوروتوکسیسیتی (neurotoxicity) بود.

از نظر کیفیت زندگی، جفی‌تینیب ارزیابی عملکردی درمان سرطان-ریه (Functional Assessment of Cancer Therapy‐Lung; FACT‐L) (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 10.50؛ 95% CI؛ 9.55 تا 11.45؛ 0.000001 > P)، در زیرمقیاس سرطان ریه (SMD: 3.63؛ 95% CI؛ 3.08 تا 4.19؛ 0.00001 > P) و شاخص پیامد کارآزمایی (SMD: 9.87؛ 95% CI؛ 1.26 تا 18.48؛ 0.00001 > P) را در مقایسه با دارونما بهبود بخشید.