بسیاری از افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن کلیه (chronic kidney disease; CKD) که تحت دیالیز قرار دارند، دچار کم‌خونی (کاهش تعداد یا کیفیت گلبول‌های قرمز خون) می‌شوند. داروهایی از خانواده محرک اریتروپویزیس (erythropoiesis-stimulating) با افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون، کم‌خونی را برطرف می‌سازند. اگرچه مصرف ESAها برای اغلب افراد بسیار مفید بوده‌، حدود 10% از بیماران از مزیت اندک درمان برخوردار شده یا درمان هیچ‌گونه مزیتی برای آنها نداشته است. عدم توانایی در کنترل و تثبیت کم‌خونی می‌تواند منجر به کاهش نرخ بقا (survival) و افزایش خطر سکته مغزی شود، بنابراین یافتن درمان موثر برای مدیریت کم‌خونی در افرادی که به درمان ESA پاسخ کافی نمی‌دهند، مهم است.

ما متون علمی را جست‌وجو کردیم تا شواهدی را در مورد بهترین روش درمان برای افرادی که از درمان ESA مزیتی کسب نمی‌کنند، پیدا کنیم. دو مطالعه را پیدا کردیم: یک مورد مصرف ویتامین C داخل وریدی را ارزیابی کرد و مطالعه دیگر مایعات دیالیزور (dialyser) با شار بالا (high-flux) را به‌ عنوان درمان‌های احتمالی بررسی کرد. ابعاد این مطالعات کوچک بوده (در مجموع 90 شرکت‌کننده) و اغلب انتخابی بودند: آنها شامل بیماران همودیالیزی بودند، اما بیماران دیالیز صفاقی را در نظر نگرفتند. این بدان معناست که نتایج این مطالعات را نمی‌توان به همه افراد مبتلا به CKD در حال دیالیز که تحت درمان با ESA هستند، تعمیم داد. فقدان شواهد به این معنی است که نمی‌توانیم درمان جایگزینی را برای افرادی که به ESA پاسخ نمی‌دهند، تعیین یا توصیه کنیم.

انجام مطالعات قوی‌تر و دقیق‌تری لازم است تا بتوان تمام درمان‌هایی را به‌طور سیستماتیک ارزیابی کرد که برای معالجه افرادی در نظر گرفته شدند که به درمان ESA پاسخ نمی‌دهند. تا زمانی که شواهد کافی در این زمینه موجود نباشد، نمی‌توان با اطمینان هیچ درمانی را برای رفع این مشکل توصیه کرد.