برای PLS قبلی به پیوست 1 مراجعه کنید.
خط اول درمان اسکیزوفرنی، معمولا داروهای ضدروان‌پریشی یا آنتی‌سایکوتیک است. معمولا این داروها در درمان «نشانه‌های مثبت» موثرتر از «نشانه‌های منفی» اسکیزوفرنی عمل می‌کنند. علاوه بر این، داروهای ضدروان‌پریشی دارای عوارض جانبی ناتوان‌کننده‌ای مانند افزایش وزن، لرزش، ترمور و سفتی عضلات هستند.
رقص درمانی (که به عنوان حرکت رقص درمانی (dance movement therapy; DMT) شناخته می‌شود) از حرکت و رقص برای کشف احساسات فرد به روشی غیرکلامی (بدون زبان یا کلمات) استفاده می‌کند. درمانگر به فرد کمک می‌کند تا رقص و حرکت خود را تفسیر کند و آنها را با احساسات شخصی افراد پیوند دهد. رقص از ابتدای تاریخ بشر به عنوان یک آیین شفابخش استفاده می‌شده است، اما ایجاد رقص درمانی به عنوان یک حرفه کاملا جدید شناخته می‌شود. رقص درمانی را می‌توان با افرادی در هر سن، نژاد و جنسیت استفاده کرد. این روش می‌تواند در درمان افراد مبتلا به آسیب‌های طبی، اجتماعی، رشدی، جسمانی و روان‌شناختی موثر باشد. این مرور شامل یک مطالعه با 45 شرکت‌کننده بود. هدف آن، مقایسه رقص درمانی با مراقبت استاندارد یا دیگر مداخلات بود. مطالعه واردشده، رقص درمانی را به همراه مراقبت معمول با مراقبت معمول به تنهایی مقایسه کرد. در اصل، هیچ تفاوتی میان کسانی که در برنامه‌های رقص درمانی شرکت کردند و کسانی که آن را انجام ندادند، دیده نشد (برای پیامدهایی مانند رضایت از مراقبت، وضعیت روانی، ترک زودهنگام مطالعه، کیفیت زندگی). با این حال، کسانی که درگیر رقص درمانی بودند، بهبودی قابل توجهی را در نشانه‌های منفی نشان دادند.
به‌طور کلی، به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان، یافته‌ها محدود هستند. شواهد کمی برای حمایت یا رد استفاده از رقص درمانی وجود دارد. انجام مطالعات و کارآزمایی‌های بزرگتری مورد نیاز است که بر پیامدهای مهم (مانند میزان عود، کیفیت زندگی، بستری شدن در بیمارستان، ترک زودهنگام مطالعه، هزینه مراقبت و رضایت از درمان) تمرکز کنند. انجام تحقیقات بیشتر به روشن شدن اینکه رقص درمانی یک درمان موثر و جامع برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی است یا خیر، به ویژه از نظر کمک به افراد برای مقابله با نشانه‌های منفی که به داروهای ضدروان‌پریشی به خوبی پاسخ نمی‌دهند، کمک می‌کند.
این خلاصه توسط یک مصرف‌کننده به نام بن گری (Ben Gray) نوشته شده است (Benjamin Gray؛ Service User and Service User Expert Rethink Mental Illness ؛ Email: ben.gray@rethink.org ).
بر اساس داده‌هایی با کیفیت غالبا متوسط، هیچ شواهدی برای حمایت - یا رد - استفاده از رقص درمانی در این گروه از افراد به دست نیامد. تاثیر این درمان ثابت نشد و افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، مراقبان آنها، محققان کارآزمایی و سرمایه‌گذاران تحقیقات ممکن است بخواهند پژوهش‌های آینده را برای افزایش شواهدی با کیفیت بالا در این زمینه انجام دهند.
رقص درمانی (dance therapy) یا حرکت رقص درمانی (dance movement therapy; DMT) به صورت «استفاده روان‌درمانی از حرکت به عنوان فرایندی که ادغام عملکرد عاطفی، اجتماعی، شناختی و فیزیکی فرد را بیشتر می‌کند» تعریف می‌شود. این روش ممکن است برای افراد دارای اختلالات رشدی، طبی، اجتماعی، جسمانی یا روان‌شناختی، ارزشمند باشد. رقص درمانی را می‌توان در واحدهای بازتوانی سلامت روان، خانه‌های سالمندان، مراکز مراقبت روزانه انجام داد و در برنامه‌های پیشگیری از بیماری و ارتقای سلامت گنجاند.
ارزیابی تاثیرات رقص درمانی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا بیماری‌های شبه-اسکیزوفرنی در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد و دیگر مداخلات.
در جولای 2012، جست‌وجوی اصلی جولای 2007 را در پایگاه ثبت گروه اسکیزوفرنی در کاکرین به‌روز کردیم. همچنین بانک‌های اطلاعاتی اصلی پزشکی چینی را جست‌وجو کردیم.
ما یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را وارد کردیم که رقص درمانی و رویکردهای مرتبط را با مراقبت استاندارد یا دیگر مداخلات روانی‌اجتماعی در مدیریت بالینی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مقایسه کرد.
ما به‌طور قابل اعتمادی مطالعات را انتخاب کردیم، کیفیت آنها را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردیم. ما تفاوت میانگین (MD) را برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome)، و خطر نسبی (RR) را برای پیامدهای دو حالتی (binary)، با 95% فاصله اطمینان (CI) آنها، محاسبه کردیم. با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، جدول «خلاصه‌ای از یافته‌ها» را ایجاد کردیم.
ما یک مطالعه تکی کورسازی شده را با کیفیت قابل قبول وارد کردیم (n = 45). این مطالعه، رقص درمانی به علاوه مراقبت‌های معمول را با فقط مراقبت‌های معمول مقایسه کرد. اکثر بیماران، بسته درمانی را تحمل کردند اما نزدیک 40% در هر دو گروه تا چهار ماه از گروه درمانی خود خارج شدند (1 RCT؛ n = 45؛ RR: 0.68؛ 95% CI؛ 0.31 تا 1.51، شواهد با کیفیت پائین ). میانگین کل نمرات نقطه پایانی (endpoint) در مقیاس سندرم مثبت و منفی (Positive and Negative Syndrome Scale; PANSS) (1 RCT؛ n = 43؛ MD: -0.50؛ 95% CI؛ 11.80- تا 10.80، شواهد با کیفیت متوسط )، همچنین امتیازات فرعی مثبت (1 RCT؛ n = 43؛ MD: 2.50؛ 95% CI؛ 0.67- تا 5.67، شواهد با کیفیت متوسط ) در هر دو گروه مشابه بودند. در پایان درمان، افراد بسیار بیشتری در گروه رقص درمانی بیش از 20% کاهش را در نمره سندرم نشانه منفی PANSS نشان دادند (1 RCT؛ n = 45؛ RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.39 تا 0.97، شواهد با کیفیت متوسط )، و به‌طور کلی، میانگین نمرات نقطه پایانی منفی، کمتر گزارش شد (1 RCT؛ n = 43؛ MD: -4.40؛ 95% CI؛ 8.15- تا 0.65-، شواهد با کیفیت متوسط ). تفاوتی در نمره رضایت از درمان دیده نشد (میانگین نمره در مقیاس ارزیابی مشتری از درمان (Client's Assessment of Treatment; CAT)، 1 RCT؛ n = 42؛ MD: 0.40؛ 95% CI؛ 0.78- تا 1.58، شواهد با کیفیت متوسط ) و داده‌های کیفیت زندگی نیز مبهم بودند (میانگین نمره در مقیاس ارزیابی کوتاه‌مدت کیفیت زندگی منچستر (Manchester Short Assessment of Quality of life; MANSA)، 1 RCT؛ n = 39؛ MD: 0.00؛ 95% CI؛ 0.48- تا 0.48، شواهد با کیفیت متوسط ).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.