کم‌شنوایی حسی‌عصبی ناگهانی ایدیوپاتیک (ISSHL) عبارت است از افت ناگهانی شنوایی که ارزیابی بالینی نتوانسته علت آن را آشکار کند. بیماران همچنین ممکن است از نشانه‌های دیگری مانند وزوز گوش (صدای زنگ پس‌زمینه)، همراه با سرگیجه و احساس پری در گوش رنج ببرند. بررسی سریع برای شناسایی و درمان اختلال شنوایی ضروری است. با این حال، در بخش بزرگی از بیماران، هیچ دلیلی پیدا نمی‌شود.
بر اساس این فرضیه که ناشنوایی ناشی از عفونت ویروسی است، اغلب از داروهای ضدویروسی، معمولا همراه با استروئیدها، برای درمان کم‌شنوایی ناگهانی با علت ناشناخته استفاده می‌شود. ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) بودیم که درمان کم‌شنوایی ناگهانی با داروهای ضدویروسی (به تنهایی یا در ترکیب با درمان دیگری) را با دارونما (placebo) یا بدون داروی ضدویروسی در بیماران از هر سنی مقایسه کردند. ما چهار RCT (257 بیمار) را پیدا کردیم. خطر کلی سوگیری (bias) در این مطالعات پائین بود. هر چهار کارآزمایی، درمان استروئیدی (به تنهایی یا به همراه دارونما) را با درمان استروئیدی به علاوه داروهای ضدویروسی مقایسه کردند. هیچ‌یک از کارآزماییها تفاوت آماری معنی‌داری را میان گروه‌ها پیدا نکردند. هیچ‌یک از کارآزماییها هیچ گونه عوارض جانبی جدی مربوط به استفاده از درمان‌های ضدویروسی را نشان ندادند. یک مطالعه بروز تهوع خفیف تا متوسط را به‌طور مساوی در گروه آسیکلوویر و دارونما (یک بیمار در هر مطالعه) گزارش کرد که هر دو به درمان استروئیدی مربوط می‌شوند. مطالعه دیگر، بی‌خوابی، اضطراب و افزایش وزن را با والاسیکلوویر (تعداد مشخص نشد) گزارش کرد.
اثربخشی داروهای ضدویروسی در درمان کم‌شنوایی ناگهانی با منشا ناشناخته مورد تردید است. بدیهی است که این مرور از کارآزمایی‌های بالینی هیچ شواهد قابل توجهی را در حمایت از استفاده از آنها شناسایی نکرد. انجام پژوهش‌های بیشتر با تعداد بیماران بیشتر و معیارهای ورود استاندارد شده، رژیم‌های ضدویروسی و معیارهای پیامد مورد نیاز است.
در حال حاضر هیچ شواهدی برای حمایت از استفاده از داروهای ضدویروسی در درمان ISSHL وجود ندارد. با این حال، چهار کارآزمایی واردشده در این مرور، کوچک و با خطر پائین سوگیری بودند. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری با حجم نمونه بزرگتر، با استفاده از معیارهای ورود استاندارد، رژیم‌های ضدویروسی و معیارهای پیامد، به منظور انجام متاآنالیز قابل قبول برای رسیدن به نتایج قطعی، مورد نیاز است. همچنین باید تعریف واحدی از ISSHL، به همراه آنچه که بهبودی مناسب محسوب می‌شود، تدوین شود.
کم‌شنوایی حسی‌عصبی ناگهانی ایدیوپاتیک (idiopathic sudden sensorineural hearing loss; ISSHL) با افت ناگهانی شنوایی با منشا حلزونی (cochlear) یا پشت حلزونی (retro-cochlear) بدون علت قابل شناسایی مشخص می‌شود. داروهای ضدویروسی به‌طور متداول تجویز می‌شوند، اما در مورد رژیم درمانی یا اثربخشی آنها اتفاق نظر وجود ندارد.
تعیین اثربخشی و پروفایل عوارض جانبی داروهای ضدویروسی در درمان ISSHL.
ما به‌طور سیستماتیک پایگاه ثبت کارآزمایی گروه اختلالات گوش، حلق و بینی در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، 2012، شماره 5)، PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL و دیگر بانک‌های اطلاعاتی را تا 12 جون 2012 جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مطالعات شناسایی‌شده را برای یافتن کارآزمایی‌های بیشتر از نظر گذراندیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که داروهای ضدویروسی مختلف را با دارونما (placebo) (با یا بدون درمان‌های دیگر) مقایسه کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج کردند، برای حل اختلاف نظرها با یکدیگر در ارتباط بودند و برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعه تماس گرفتند. ما خطر سوگیری (bias) مطالعات را به‌طور مستقل از هم ارزیابی کردیم. به دلیل پروتکل‌های درمانی مختلف با دوز و مدت زمان متفاوت، علاوه بر معیارهای ورود و معیارهای پیامد متفاوت میان مطالعات، انجام متاآنالیز نامناسب و در نهایت غیرممکن بود. نتایج هر مطالعه به صورت جداگانه گزارش می‌شوند.
چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی شده (257 شرکت‌کننده) را وارد کردیم. سطح خطر کلی سوگیری در مطالعات واردشده، پائین بود. دو کارآزمایی، اضافه کردن آسیکلوویر (acyclovir) داخل وریدی را به یک استروئید (پردنیزولون، prednisolone) مقایسه کردند. یکی از مطالعات شامل 43 شرکت‌کننده و دیگری شامل 70 بیمار بودند. هیچکدام بهبود شنوایی را برای ISSHL نشان ندادند. مطالعه دیگر (84 بیمار) هیچ تفاوت آماری معنی‌داری را میان گروه‌ها با اضافه کردن والاسیکلوویر (valacyclovir) به پردنیزولون (در مقایسه با استروئید به علاوه دارونما) از نظر تغییر در اودیوگرام تون خالص (pure-tone audiogram) نشان نداد. آخرین کارآزمایی با مقایسه افزودن آسیکلوویر داخل وریدی به هیدروکورتیزون (hydrocortisone) در مقابل هیدروکورتیزون به تنهایی، هیچ تفاوت آماری معنی‌داری را میان گروه‌ها (60 بیمار) نشان نداد. هیچ‌یک از کارآزماییها عوارض جانبی جدی مرتبط با استفاده از درمان ضدویروسی را نشان ندادند. یک مطالعه تهوع خفیف تا متوسط را به‌طور مساوی در گروه آسیکلوویر و دارونما (یک بیمار در هر کدام) گزارش کرد. مطالعه دیگر، بی‌خوابی، اضطراب و افزایش وزن را با والاسیکلوویر (تعداد مشخص نشد) گزارش کرد. اگرچه انجام متاآنالیز امکان‌پذیر نبود، شواهد حاصل از چهار RCT نشان داده‌اند که هیچ مزیت آماری قابل توجهی در استفاده از ضد ویروس‌ها در درمان ISSHL وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.