هشت مطالعه را با مجموع 408 زن وارد کردیم. هفت مورد از مطالعات، درمان با توکولیز را با عدم استفاده از آن مقایسه کردند. یک مطالعه نیفدیپین (nifedipine) را با تربوتالین (terbutaline) مقایسه کرد. درمان با توکولیز در مقایسه با عدم استفاده از آن، با تاثیر قابل توجهی بر مرگ‌ومیر پری‌ناتال در زنان مبتلا به PPROM همراه نبود (خطر نسبی (RR): 1.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 3.29). درمان با توکولیز در مقایسه با عدم استفاده از آن، با تاخیر بیشتر در زایمان (تفاوت میانگین (MD): 73.12 ساعت؛ 95% CI؛ 20.21 تا 126.03؛ سه کارآزمایی‌ با 198 زن) و تولدهای کمتر طی 48 ساعت (متوسط ​​RR؛ 0.55؛ 95% CI؛ 0.32 تا 0.95؛ شش کارآزمایی با 354 زن؛ اثرات تصادفی (random-effect)، Tau² = 0.18؛ I² = 43%) همراه بود. با این حال، درمان با توکولیز با افزایش آپگار کمتر از هفت در دقیقه پنج (RR 6.05؛ 95% CI؛ 1.65 تا 22.23؛ دو کارآزمایی‌ با 160 زن) و افزایش نیاز به استفاده از تهویه برای نوزاد (RR: 2.46؛ 95% CI؛ 1.14 تا 5.34، یک کارآزمایی با 81 زن) همراه بود. در آنالیز زیرگروه که مصرف بتامیمتیک را با عدم استفاده از آنها مقایسه کرد، درمان با توکولیز با افزایش زمان تاخیر در زایمان و اهمیت مرزی برای بروز کوریوآمنیونیت همراه بود. درمان با توکولیز پیشگیرانه با PPROM با افزایش زمان تاخیر کلی در زایمان، بدون مزایای بیشتر برای پیامدهای مادر/نوزاد، همراه بود. برای زنان مبتلا به PPROM پیش از 34 هفته، خطر بروز کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis) در زنانی که درمان توکولیز را دریافت کردند، به‌طور قابل توجهی افزایش یافت. با این حال، پیامدهای نوزادی تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. تفاوت معنی‌داری در پیامدهای مادر/نوزاد در آنالیزهای زیرگروه که مهارکننده cox را در مقابل عدم استفاده از توکولیز، مسدودکننده کانال کلسیم را در مقابل بتامیمتیک، آنتی‌بیوتیک، کورتیکواستروئید یا ترکیب آنتی‌بیوتیک/کورتیکواستروئید مقایسه‌کرد، وجود نداشت.