داروهای مهارکننده 5-آلفا-ردوکتاز دارای پتانسیل عوامل شیمیایی پیشگیری‌کننده (chemopreventive agents) هستند. میزان کاهش سرطان پروستات میان گروه‌های نژادی، گروه‌های سنی (سن 65 سال یا بالاتر در مقایسه با گروه‌های سنی جوان‌تر) و افرادی با یا بدون سابقه خانوادگی سرطان پروستات، مشابه بود. کاهش سرطان پروستات محدود به مردانی بود که مقادیر پایه آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) کمتر از 4.0 نانوگرم/میلی‌لیتر داشتند. با این حال، استفاده از مهارکننده‌های 5-آلفا-ردوکتاز ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات درجه بالا را در مردانی که تحت غربالگری سرطان پروستات قرار می‌گیرند، افزایش دهد. تحقیقات آینده برای تعیین اینکه استفاده از مهارکننده‌های 5-آلفا-ردوکتاز می‌تواند سرطان پروستات را در مردانی که به‌طور منظم برای سرطان پروستات غربالگری نمی‌شوند، کاهش دهد یا خیر، مورد نیاز است. مطالعات آینده همچنین باید تعیین کنند که مهارکننده‌های 5-آلفا-ردوکتاز می‌توانند مرگ‌ومیر ناشی از سرطان پروستات را کاهش دهند و خطر ابتلا به سرطان پروستات درجه بالا را بیشتر ارزیابی کنند.
مهارکننده‌های 5-آلفا-ردوکتاز خطر سرطان پروستات را کاهش می‌دهند اما ممکن است خطر ابتلا به بیماری با درجه بالا را در مردانی که تحت غربالگری منظم سرطان پروستات با استفاده از آنتی‌ژن اختصاصی پروستات و معاینه دیجیتال رکتوم هستند، افزایش دهند. تاثیرات مداخله در طیفی از نژاد، سابقه خانوادگی و سن و احتمالا 5ARI ثابت است، اما محدود به مردان با مقادیر پایه PSA < 4.0 نانوگرم/میلی‌لیتر شد. تاثیر 5ARI بر نرخ مطلق یا نسبی سرطان پروستات در مردانی که به‌طور منظم غربالگری نمی‌شوند، مشخص نیست. اطلاعات موجود برای ارزیابی تاثیر 5ARI بر مرگ‌ومیر ناکافی است.
مهارکننده‌های 5-آلفا-ردوکتاز (5ARI) اغلب برای درمان نشانه‌های ناراحت‌کننده دستگاه ادراری تحتانی مرتبط با هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات و آلوپسی آندروژنیک مردانه (male androgenic alopecia) استفاده می‌شوند. آنها پتانسیل به عنوان عوامل شیمیایی پیشگیری‌کننده (chemopreventive agents) هستند.
ما به دنبال برآورد اثربخشی و مضرات ناشی از مصرف 5ARI در پیشگیری از ابتلا به سرطان پروستات بودیم.
MEDLINE؛ PreMEDLINE، و کتابخانه سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) تا اپریل 2007 برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده، جست‌وجو شدند.
برای پیامدهای سرطان پروستات، کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل‌شده را با حداقل دوره 1 سال وارد کردیم که پس از سال 1984 منتشر شدند. برای پیامدهای غیر از سرطان پروستات، کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده در صورتی وارد شدند که: حداقل 6 ماه طول کشیده و پس از سال 1999 منتشر شدند.
پیامد اولیه، شیوع دوره‌ای سرطان پروستات «برای علت (for-cause)» بود. «برای علت» به صورت سرطان پروستات تعریف شد که از نظر بالینی بر اساس نشانه‌ها، یک معاینه دیجیتالی غیرطبیعی رکتوم، یا در نتیجه یک مقدار غیرطبیعی از آنتی‌ژن خاص پروستات تشخیص داده شد. کارآزمایی‌ها به صورت طولانی‌مدت (> 2 سال)، میان‌مدت (1 تا 2 سال) و کوتاه‌مدت (< 1 سال) طبقه‌بندی شدند.
نه کارآزمایی شیوع دوره‌ای سرطان پروستات را گزارش کردند. سه کارآزمایی با استفاده از فیناستراید (finasteride) چهار سال یا بیشتر طول کشیدند، اما فقط یک کارآزمایی (کارآزمایی پیشگیری از سرطان پروستات (Prostate Cancer Prevention Trial)) به‌طور خاص برای ارزیابی تاثیر 5ARI بر شیوع دوره‌ای سرطان پروستات طراحی شد. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 64.6 سال، 91% سفیدپوست، میانگین PSA 2.1 نانوگرم/میلی‌لیتر بود. سرطان‌های پروستات «برای علت»، 54% از کل سرطان‌های شناسایی‌شده را تشکیل دادند. فیناستراید با 26% کاهش در نسبت خطر (relative risk) سرطان پروستات شناسایی‌شده «برای علت» میان تمام افراد تصادفیسازی شده، همراه بود (نسبت خطر: 0.74؛ 95% CI؛ 0.67 تا 0.83)؛ کاهش خطر مطلق = 1.4% (3.5% در مقابل 4.9%). شش کارآزمایی، سرطان‌های پروستات شناسایی‌شده را به‌طور کلی با کاهش نسبی 26% به نفع 5ARI ارزیابی کردند (نسبت خطر: 0.74؛ 95% CI؛ 0.55 تا 1.00)؛ 2.9% کاهش مطلق (6.3% در مقابل 9.2%). کاهش خطر، بدون در نظر گرفتن سن، نژاد یا سابقه خانوادگی سرطان پروستات، مشاهده شد، اما در مردان با PSA پایه > 4.0 نانوگرم/میلی‌لیتر به دست نیامد. تعداد بیشتری از تومورها با نمره Gleason بالا (7 تا 10 یا 8 تا 10) در مردان تحت درمان با فیناستراید در PCPT رخ داد. اختلال در عملکرد جنسی یا نعوظ یا تاثیرات غدد درون‌ریز با فیناستراید بیشتر از دارونما (placebo) بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.