پیشینه
به‌طور مرسوم، استاندارد مراقبت از افراد مبتلا به آناپلاستیک الیگودندروگلیوما و آناپلاستیک الیگواستروسیتوما (تومورهای مغزی) جراحی و به دنبال آن رادیوتراپی بوده است. با این حال، هنوز مزیت شیمی‌درمانی و پرتودرمانی کمکی (پس از جراحی) مشخص نیست. علاوه بر این، مقدار مارکرهای کروموزوم نیز در دست بررسی است.
ویژگی‌های مطالعه
برای دستیابی به مطالعات روی بزرگسالان بالای 18 سال با تشخیص آناپلاستیک الیگودندروگلیوما، آناپلاستیک الیگواستروسیتوما و آناپلاستیک آستروسیتوما در منابع علمی تا مارچ 2014 جست‌وجو کردیم. پس از جراحی، شرکت‌کنندگان باید رادیوتراپی تنها، شیمی‌درمانی تنها، یا رادیوتراپی به‌علاوه شیمی‌درمانی را دریافت کنند. در اولین مرور در مورد این موضوع در سال 2009، دو کارآزمایی را برای ورود به مطالعه یافتیم. در این به‌روزرسانی، کارآزمایی دیگری را برای ورود شناسایی کردیم، و به‌روزرسانی‌ها از دو کارآزمایی وارد شده قبلی، مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج کلیدی
سه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که شامل 931 شرکت‌کننده بودند، نقش شیمی‌درمانی تنها یا علاوه بر رادیوتراپی، یا رادیوتراپی تنها را ارزیابی کردند. یک مطالعه توانست فواید قابل توجهی را برای بقای بیماران با افزودن شیمی‌درمانی به رادیوتراپی پس از جراحی، در مقایسه با رادیوتراپی تنها نشان دهد. علاوه بر این، هنگام بررسی نمونه‌های بیوپسی این تومور مغزی، آنها در دو مطالعه حذف و جهش‌های خاص کروموزومی را پیدا کردند که به شناسایی گروهی از شرکت‌کنندگان با پیامدهای بهتر بقا کمک کرد. علاوه بر این، در یک مطالعه، این حذف‌ها و جهش‌های خاص کروموزومی پیش‌بینی کرد که کدام گروه از شرکت‌کنندگان از افزودن شیمی‌درمانی به رادیوتراپی پس از جراحی سود می‌برند.
کیفیت شواهد
شواهد انجام رادیوتراپی و شیمی‌درمانی از کیفیت مطلوبی برخوردار بوده اما پراکنده بودند.
ارائه زودهنگام PCV، قبل یا پس از RT، به نظر می‌رسد OS شرکت‌کنندگان مبتلا به AO یا AOA را بهبود می‌بخشد. استفاده از بیومارکرها شامل حذف همزمان کروموزوم‌های 1p و 19q با یا بدون جهش IDH-1 یا -2، زیرمجموعه‌ای از افراد را با افزایش حساسیت به PCV و RT ترکیبی شناسایی کرد. نقش مهم بیومارکرها در تمام RCTهای بررسی شده پشتیبانی شد، و ارزیابی آینده‌نگر باید در مطالعات آینده انجام شود. با این حال، PCV با سمیت قابل توجه درجه 3 و 4 همراه بود، و مشخص نیست تموزولومید (temozolomide) می‌تواند جایگزین آن شود یا خیر.
مراقبت استاندارد درمان کمکی برای آناپلاستیک الیگودندروگلیوما (anaplastic oligodendrogliomas; AO) و آناپلاستیک الیگواستروسیتوما (anaplastic oligoastrocytomas; AOA) هنوز به خوبی مشخص نشده است. مزیت شیمی‌درمانی و رادیوتراپی کمکی، که به‌تنهایی یا به صورت متوالی ارائه می‌شوند، هنوز مشخص نیست. علاوه بر این، بینش در مورد تأثیر پیش‌بینی و پیش‌آگهی بیومارکرها مختلف در حال افزایش است.
مقایسه رادیوتراپی و شیمی‌درمانی پی‌در‌پی پس از جراحی با رادیوتراپی تنها در بزرگسالان مبتلا‌به AO تازه تشخیص داده شده یا AOA مخلوط. ارزیابی تاثیر پیش‌بینی و پیش‌آگهی بیومارکرهای زیر: حذف همزمان کروموزوم‌های 1P و 19q، متیلاسیون پروموتور O6-methylguanine-DNA methyltransferase (MGMT) و موتاسیون‌های ایزوسیترات دهیدروژناز-1 و -2.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL شماره 1، 2014)، MEDLINE (2006 تا هفته 2 مارچ، 2014) و Embase (2006 تا هفته 11، 2014) را جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مطالعات مربوطه را برای یافتن مقالات بیشتر بررسی کردیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را روی بزرگسالان مبتلا به AO؛ AOA یا آناپلاستیک آستروسیتوما (anaplastic astrocytoma; AA) وارد کردیم که به مقایسه درمان کمکی شیمی‌درمانی، رادیوتراپی یا شیمی‌درمانی پی‌در‌پی و رادیوتراپی پرداختند. هیچ رژیم شیمی‌درمانی خاصی را حذف نکردیم.
به‌طور انتقادی اطلاعات مربوط به مطالعات مرتبط را ارزیابی و استخراج کردیم. بر اساس تفاوت‌ها در انتخاب شرکت‌کنندگان با توجه به تعریف AO (دو در مقابل سه ویژگی آناپلاستیک پُر-خطر)، گنجاندن AA و توالی درمان (رادیوتراپی و شیمی‌درمانی)، نتوانستیم نتایج حاصل از سه RCT را در متاآنالیز وارد کنیم.
سه RCT، با 931 شرکت‌کننده، درمان‌های مختلف نئوادجوانت را بررسی کردند: رادیوتراپی تنها؛ رادیوتراپی و شیمی‌درمانی پروکاربازین (procarbazine)، لوموستین (lomustine)و وین‌کریستین (vincristine) (PCV) پی‌در‌پی؛ شیمی‌درمانی PCV به‌تنهایی؛ و شیمی‌درمانی تموزولومید (temozolomide) به‌تنهایی. هیچ یک از مطالعات شرکت‌کنندگان یا پرسنل را کورسازی نکردند، و بنابراین در معرض خطر بالای سوگیری (bias) عملکرد و تشخیص قرار دارند. غیر از این موارد، مطالعات در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشتند. یک مطالعه، سازمان تحقیقات و درمان سرطان اروپا (European Organisation for Research and Treatment of Cancer; EORTC)، مزیت قابل توجهی را برای بقای کلی (overall survival; OS) بیماران با رادیوتراپی به‌علاوه PCV نشان داد؛ میانه (median) OS معادل 3.5 سال در مقایسه با 2.6 سال در بازوی رادیوتراپی تنها (P value = 0.018). این نتیجه 10 سال پس از پایان ورود بیماران گزارش شد، و در مرور اولیه کاکرین 2008 موجود نبود. علاوه بر این، با ارزیابی گذشته‌نگر بیومارکرها، حذف همزمان بازوهای کامل کروموزومی 1p و 19q و جهش IDH-1 یا -2 از عوامل پیش‌آگهی مستقل برای OS در دو مورد از RCTها (گروه انکولوژی پرتودرمانی (Radiation Therapy Oncology Group; RTOG) و EORTC)، و در یک کارآزمایی (RTOG) پیش‌بینی کننده OS بودند. کارآزمایی سوم (NOA-04) این بیومارکرها را به صورت آینده‌نگر ارزیابی کرده و آنها را برای بقای بدون پیشرفت، پیش‌آگهی دهنده یافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.