پیشرفت آهسته در مرحله اول زایمان خودبه‌خودی ممکن است ناشی از انقباضات ضعیف رحم باشد. پزشکان و ماماها معمولا دارویی را به نام اکسی‌توسین (oxytocin) به‌منظور تقویت انقباضات و تسریع زایمان برای جلوگیری از وارد آمدن آسیب به مادر و نوزاد تجویز می‌کنند. اعتقاد بر این است که مدیریت زایمان به این روش، امکان پیشرفت به سوی زایمان طبیعی واژینال را فراهم کرده و نیاز به زایمان سزارین را کاهش می‌دهد. بااین‌حال، برخی دیگر نگران بوده‌اند که این روش هیچ تاثیری بر نوع زایمانی که زن ممکن است داشته باشد، ندارد و از جهات دیگر ممکن است بیشتر از فایده، ضرر داشته باشد. این مرور از هشت مطالعه که شامل 1338 زن کم‌خطر در مرحله اول زایمان خودبه‌خودی در دوران ترم بودند، نشان داد که اکسی‌توسین نیاز به زایمان سزارین را کاهش نداد. این روش، در مقایسه با عدم درمان یا درمان با تجویز تاخیری اکسی‌توسین، نه نیاز به زایمان با کمک فورسپس را کاهش داد و نه تعداد زایمان‌های طبیعی را بیشتر کرد. به نظر می‌رسید که اکسی‌توسین به‌طور میانگین، طول مدت زایمان را تقریبا تا دو ساعت کاهش داد. میزان جذب اپیدورال تفاوتی نداشت. به نظر نمی‌رسد که این ماده آسیبی به مادر یا نوزاد وارد کند، اما حجم نمونه برای تعیین اینکه استفاده از آن بر میزان مرگ‌ومیر نوزادان تاثیری دارد یا خیر، بسیار کوچک بود. تصمیم‌گیری در مورد انجام این درمان، تصمیمی است که به‌طور منطقی می‌تواند به زنان واگذار شود تا در زمینه کاهش طول زایمان تصمیم بگیرند. کارآزمایی‌های واردشده از دوزهای مختلف اکسی‌توسین و معیارهای متفاوتی برای شروع درمان در بازوی اکسی‌توسین تاخیری استفاده کردند.