آنالژزی اپیدورال (epidural analgesia) شامل تزریق دارو، درست خارج از ستون فقرات است. این روش، یک شکل موثر برای تسکین درد در طول زایمان است. با پیشرفت زایمان، شدت درد افزایش می‌یابد. آنالژزی اپیدورال یک پروسیجر تهاجمی است که عوارض جانبی دارد و به ندرت عوارض جدی‌تری ایجاد می‌کند. عوارض جانبی گزارش‌شده شامل ضعف عضلانی، تهوع، لرز، خارش و سردرد هستند. نشان داده شده که آنالژزی اپیدورال با تزریق بوپیواکائین (bupivacaine) با غلظت کم باعث افزایش بروز زایمان سزارین نمی‌شود، اما ممکن است بروز زایمان واژینال با کمک ابزار و طول مدت مرحله دوم زایمان را افزایش دهد (Sia 2004). این مرور سیستماتیک کاکرین، بهترین شواهد موجود (منتشرشده پیش از 12 فوریه 2014) را در رابطه با اثربخشی و بی‌خطری (safety) شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال در برابر شروع دیرهنگام آن هم برای زایمان خودبه‌خودی و هم برای زایمان طول‌کشیده (augmented) خلاصه می‌کند. متاآنالیز شامل نه مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با مجموع 15,752 زن بود که اولین نوزاد خود را به دنیا آوردند و هیچ تفاوتی را در خطر زایمان سزارین و زایمان با کمک ابزار با شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال در برابر شروع دیرهنگام آن برای تسکین درد حین زایمان پیدا نکردند. اگرچه تاثیرات شروع زودهنگام یا دیرهنگام آنالژزی اپیدورال بر طول مدت مرحله دوم زایمان مشابه است، نمی‌توانیم این موضوع را منتفی بدانیم که شروع زودهنگام به‌طور قابل ملاحظه‌ای طول زایمان را کوتاه‌تر می‌کند. تفاوت (ناهمگونی (heterogeneity)) زیادی میان نتایج مطالعات از نظر مدت زمان مرحله اول زایمان وجود داشت. برای نوزاد، نمرات آپگار و pH بند ناف تفاوتی نداشت. نتیجه می‌گیریم که به نظر می‌رسد شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال برای زایمان، هنگام درخواست زن، سودمند باشد.
تعریف ارائه‌شده در مطالعات برای شروع زودهنگام و شروع دیرهنگام آنالژزی اپیدورال متفاوت بود. شروع زودهنگام معمولا به صورت باز شدن (dilatation) دهانه رحم کمتر از 4 تا 5 سانتی‌متر و شروع دیرهنگام به صورت باز شدن دهانه رحم از 4 تا 5 سانتی‌متر یا بیشتر تعریف می‌شود. دوز، غلظت و تکنیک آنالژزی اپیدورال نیز میان مطالعات متفاوت بودند. گروه‌های تصادفی‌سازی شده برای دریافت شروع دیرهنگام آنالژزی اپیدورال، از نظر نوع آنالژزی که پیش از آنالژزی اپیدورال دریافت کردند، متفاوت بودند.
عمدتا شواهدی با کیفیت بالا وجود دارد که نشان می‌دهد شروع زودهنگام یا دیرهنگام آنالژزی اپیدورال برای زایمان تاثیرات مشابهی بر همه پیامدهای اندازه‌گیری‌شده دارند. با این حال، اشکال مختلف تسکین درد جایگزین، به زنانی داده شد که به اپیدورال‌های تاخیری اختصاص داده شدند تا آن دوره تاخیر را پوشش دهند، بنابراین ارزیابی پیامدها به وضوح دشوار است. نتیجه می‌گیریم برای مادران بار اول که برای کاهش درد هنگام زایمان درخواست اپیدورال می‌کنند، به نظر می‌رسد زمان شروع آنالژزی اپیدورال به درخواست زنان بستگی دارد.
درد هنگام زایمان بدون شک شدیدترین دردی است که برخی از زنان ممکن است در طول زندگی خود دچار آن شوند. آنالژزی اپیدورال (epidural analgesia) یک شکل موثر برای تسکین درد در طول زایمان است. بسیاری از زنان در مورد بی‌خطری (safety) آن نگران هستند. علاوه بر این، خدمات اپیدورال و پشتیبانی بیهوشی ممکن است به‌طور مداوم در همه مراکز در دسترس نباشند. داده‌های مشاهده‌ای نشان می‌دهند که شروع زودهنگام اپیدورال ممکن است با افزایش خطر زایمان سزارین همراه باشد، اما همین یافته‌ها در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده اخیر مشاهده نشدند. دستورالعمل‌های بالینی جدیدتر نشان می‌دهند که در صورت عدم وجود منع مصرف پزشکی، درخواست مادر یک اندیکاسیون پزشکی کافی برای تسکین درد حین زایمان است. انتخاب روش، عامل و دوز داروی آنالژزی بر اساس عوامل زیادی، از جمله اولویت بیمار، وضعیت پزشکی و موارد منع مصرف، صورت می‌گیرند. هیچ شواهدی در مورد پیامدهای مادر و جنین و بی‌خطری این روش به‌طور سیستماتیک مرور نشده است.
این مرور سیستماتیک با هدف خلاصه کردن اثربخشی و بی‌خطری شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال در برابر شروع دیرهنگام آن در زنان انجام شد. پیامدهای مامایی و جنینی مرتبط با زنان و عوارض جانبی درمان‌ها را، از جمله خطر زایمان سزارین، زایمان با کمک ابزار و زمان سپری شده تا زایمان، در نظر گرفتیم.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (12 فوریه 2014)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (
کتابخانه کاکرین
، 2014، شماره 1
)؛
MEDLINE (ژانویه 1966 تا فوریه 2014)؛ Embase (ژانویه 1980 تا فوریه 2014) و فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را شامل زنانی که تحت آنالژزی اپیدورال زایمان قرار گرفتند، و شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال زایمان را در برابر شروع دیرهنگام آن مقایسه کردند، در این مرور گنجاندیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود بررسی کرده، داده‌ها را استخراج کرده، و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. صحت (accuracy) داده‌ها بررسی شد.
نه مطالعه را با مجموع 15,752 زن وارد کردیم. خطر سوگیری (bias) در مطالعات به‌طور کلی در سطح پائین بود، به استثنای سوگیری عملکرد (performance bias) (کورسازی (blinding) شرکت‌کنندگان و پرسنل).
نه مطالعه، هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری را در خطر زایمان سزارین با شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال در برابر شروع دیرهنگام آن برای زایمان نشان ندادند (خطر نسبی (RR): 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.08؛ نه مطالعه، 15,499 زن، شواهد با کیفیت بالا ). هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری در خطر زایمان با کمک ابزار با شروع زودهنگام آنالژزی اپیدورال در برابر شروع دیرهنگام آن برای زایمان وجود نداشت (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.01، هشت مطالعه، 15,379 زن، شواهد با کیفیت بالا ). از نظر طول مدت مرحله دوم زایمان، تفاوت بالینی معنی‌داری میان شروع زودهنگام و دیرهنگام آنالژزی اپیدورال مشاهده نشد (تفاوت میانگین (MD): 3.22- دقیقه؛ 95% CI؛ 6.71- تا 0.27، هشت مطالعه، 14,982 زن، شواهد با کیفیت بالا ). از نظر طول مرحله اول زایمان، ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجهی وجود داشت و داده‌ها تجمیع نشدند.
هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری در نمرات آپگار کمتر از هفت در یک دقیقه وجود نداشت (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.10، هفت مطالعه، 14,924 زن، شواهد با کیفیت بالا ). هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری در نمرات آپگار کمتر از هفت در پنج دقیقه وجود نداشت (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.33، هفت مطالعه، 14,924 زن، شواهد با کیفیت بالا ). هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری در pH شریان ناف میان شروع زودهنگام و دیرهنگام آنالژزی دیده نشد (MD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.01- تا 0.03، چهار مطالعه، 14,004 زن، شواهد با کیفیت بالا ). هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری در pH ورید ناف وجود نداشت که به نفع شروع زودهنگام آنالژزی باشد (MD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.00- تا 0.02، چهار مطالعه، 14,004 زن، شواهد با کیفیت متوسط ).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.