سرطان سلول غیرکوچک ریه (non-small cell lung cancer; NSCLC)، شایع‌ترین نوع سرطان ریه است. اگر تومور از ریه به قسمت‌های دیگر بدن گسترش یافته باشد (پیشرفته)، معمولا قابل درمان نیست. پزشکان از درمان‌های مختلفی برای پیشگیری یا تسکین نشانه‌ها و حفظ طولانی‌مدت سلامت بیماران استفاده می‌کنند. این نوع درمان، گاهی بهترین مراقبت‌های حمایتی نامیده می‌شود.
در سال 1995، یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز داده‌های فردی بیمار را انجام دادیم که به دنبال بررسی تاثیر افزودن شیمی‌درمانی (درمان دارویی) به بهترین مراقبت‌های حمایتی بود. این مرور، اطلاعات همه بیماران حاضر را در کارآزمایی‌های مشابه گردآوری کرد. این کارآزمایی‌ها آنچه را که برای افراد مبتلا به NSCLC که تحت شیمی‌درمانی و بهترین مراقبت‌های حمایتی قرار گرفتند، با افرادی مقایسه کردند که فقط بهترین مراقبت‌های حمایتی را داشتند. به این نتیجه رسیدیم که شیمی‌درمانی به بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته کمک می‌کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند.
از زمان انتشار این مطالعه، کارآزمایی‌های جدید زیادی انجام شده‌اند. بنابراین، یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز جدیدی را از داده‌های فردی بیمار، شامل تمام کارآزمایی‌ها، چه قدیمی و چه جدید، انجام دادیم. هدف این مطالعه، بررسی میزان تاثیر شیمی‌درمانی و بهترین مراقبت‌های حمایتی در کمک به افزایش طول عمر بیماران بود. این مطالعه همچنین به بررسی این موضوع پرداخت که داروهای جدید، بهتر از داروهای قدیمی بودند یا بدتر، و اینکه شیمی‌درمانی برای همه انواع بیماران موثر است یا خیر.
ما به این نتیجه رسیدیم که افراد مبتلا به NSCLC پیشرفته که شیمی‌درمانی و بهترین مراقبت‌های حمایتی را دریافت کردند، بیشتر از افراد دریافت‌کننده بهترین مراقبت‌های حمایتی به تنهایی، عمر کردند. پس از 12 ماه، 29 نفر از هر 100 نفری که تحت شیمی‌درمانی و بهترین مراقبت‌های حمایتی قرار گرفتند، و 20 نفر از هر 100 نفری که فقط بهترین مراقبت‌های حمایتی را دریافت کردند، زنده بودند.
برخی از بیماران و پزشکان ممکن است نگران این موضوع باشند که عوارض جانبی ناشی از شیمی‌درمانی بیشتر از مزایای آن باشد. در این پروژه، نتوانستیم به جزئیات این موضوع بپردازیم. با این حال، سه مورد از کارآزمایی‌های واردشده در این پروژه گزارش کردند برای بیماران دریافت‌کننده شیمی‌درمانی، کیفیت زندگی یکسان با بیمارانی بود که شیمی‌درمانی دریافت نکردند یا بهتر از آنها بود.
این مطالعه نشان داد که افزودن شیمی‌درمانی به مراقبت‌های حمایتی برای برخی از بیماران، حتی افراد مسن و افرادی که شرایط جسمانی مناسبی ندارند، کمک می‌کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند.
این مرور در سال 2012 به‌روز شد.
همه کارآزمایی‌ها دارای کیفیت روش‌شناسی (methodology) خوب و عاری از خطر سوگیری (bias) بودند. متاآنالیز انجام‌شده از شیمی‌درمانی در مرکز مراقبت‌های حمایتی نشان می‌دهد که شیمی‌درمانی موجب بهبود بقای کلی در همه بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته می‌شود. شیمی‌درمانی باید به بیمارانی پیشنهاد شود که شرایط جسمانی مناسب داشته و تمایل به دریافت آن دارند.
از زمان انتشار نتایج متاآنالیز داده‌های فردی بیمار (individual patient data; IPD)، در مورد مراقبت‌های حمایتی و شیمی‌درمانی برای مدیریت بالینی سرطان سلول غیرکوچک ریه (non-small cell lung cancer; NSCLC)، که در سال 1995 منتشر شد، بسیاری از کارآزمایی‌ها تکمیل شده‌اند. یک متاآنالیز به‌روز شده از IPD را به منظور ارزیابی رژیم‌های جدیدتر و تعیین تاثیر قطعی شیمی‌درمانی انجام داده‌ایم. این مرور در سال 2012 به‌روز شد.
ارزیابی تاثیر مراقبت‌های حمایتی و شیمی‌درمانی در مقایسه با مراقبت‌های حمایتی به تنهایی بر بقا (survival) در NSCLC پیشرفته.
تمامی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs)، صرف‌نظر از اینکه منتشر شدند یا منتشر نشدند. بانک‌های اطلاعاتی کتاب‌شناختی (bibliographic)، پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع کارآزمایی‌های مرتبط را جست‌وجو کردیم. جست‌وجوها تا آگوست 2012 انجام شدند.
کارآزمایی‌ها می‌بایست در تاریخ 1 ژانویه 1965 یا پس از آن شروع شده و بیماران مبتلا به NSCLC را وارد می‌کردند که شیمی‌درمانی و مراقبت‌های حمایتی یا مراقبت‌های حمایتی را به تنهایی دریافت کردند. بیماران نباید قبلا هیچ‌گونه شیمی‌درمانی دریافت کرده بودند یا سابقه هیچ نوع بدخیمی داشته باشند.
برای کارآزمایی‌هایی که در سال 1995 وارد مرور شدند، به دنبال پیگیری‌های به‌روز شده بودیم. برای کارآزمایی‌های جدید نیز به دنبال ویژگی‌های بیماران در ابتدای مطالعه و بقا برای همه بیماران بودیم. نتایج حاصل از RCTها را برای محاسبه نسبت‌های خطر (HRs) فردی و تجمعی ترکیب کردیم.
داده‌های 2714 بیمار را از 16 RCT به دست آوردیم. هیچ RCT جدیدی در سال 2012 شناسایی نشد. تعداد 1293 مورد مرگ‌ومیر بین 1399 بیمار تحت مراقبت‌های حمایتی و شیمی‌درمانی، و 1240 مورد بین 1315 بیمار تحت مراقبت‌های حمایتی به تنهایی رخ داد. نتایج حاکی از مزیت قابل توجه شیمی‌درمانی بود (HR = 0.77؛ 95% CI؛ 0.71 تا 0.83؛ P < 0.0001)، معادل افزایش نسبی در بقا برابر با 23%، بهبودی مطلق در بقا معادل 9% در 12 ماه، افزایش بقا از 20% تا 29% یا افزایش مطلق در میانه (median) بقا برابر با 1.5 ماه (از 4.5 ماه تا شش ماه). هیچ شواهد بارزی وجود نداشت که نشان دهد این تاثیر ناشی از داروهای مورد استفاده بود (P = 0.63) یا اینکه آنها به صورت عوامل تکی با ترکیبی مصرف شدند (P = 0.40). علیرغم تغییرات در مشخصات دموگرافیک بیماران، تاثیر شیمی‌درمانی در کارآزمایی‌های اخیر با آنچه قبلا وارد شده بود، تفاوتی نداشت (P = 0.77). هیچ شواهد بارزی مبنی بر وجود تفاوت در تاثیر نسبی شیمی‌درمانی میان زیرگروه‌های بیماران دیده نشد. کیفیت زندگی به صورت رسمی قابل ارزیابی نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.