آرتریت، عارضه شایع فیبروز سیستیک نیست، اما زمانی که رخ دهد، مشکلات زیادی را ایجاد می‌کند. دو نوع آرتریت مجزا در فیبروز سیستیک وجود دارند: آرتروپاتی مرتبط با فیبروز سیستیک و اوستئوآرتروپاتی هیپرتروفیک ریوی. بهترین درمان برای این نوع آرتریت تعریف نشده، چرا که فیبروز سیستیک و درمان شدید آن مشخص نیست. برخی از داروها می‌توانند نشانه‌های آرتریت را با کاهش التهاب مفاصل و تسکین درد درمان کنند، اما فقط داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری قادر هستند پیشرفت بیماری را متوقف یا کند کنند. ما قصد داشتیم شواهدی را از کارآزمایی‌ها بالینی گزارش کنیم که داروهای مختلف تعدیل کننده بیماری را در مقایسه با دارونما (placebo) (یا درمان ساختگی)، با یکدیگر یا با عدم درمان مقایسه کردند. با این حال، هیچ مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده کامل شده‌ای را از این درمان‌ها یا هیچ شواهدی را از مطالعات غیر تصادفی‌سازی شده و کنترل شده پیدا نکردیم. ما پیشنهاد می‌کنیم که برای بررسی تاثیرات و بی‌خطری استفاده از داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری در کاهش یا توقف پیشرفت آرتریت در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، باید یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده انجام شود.
اگرچه به‌طور کلی می‌دانیم که آرتریت مرتبط با فیبروز سیستیک می‌تواند اپیزودیک بوده و به صورت خودبه‌خودی بهبود یابد، ممکن است استفاده از آنالژزیک‌ها و عوامل ضد التهابی در مدیریت بالینی آن مورد نیاز باشند. اما زمانی که نشانه‌های اپیزودیک به سمت بیماری پایدار پیش می‌روند، ممکن است به داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری برای محدود کردن دوره بیماری نیاز پیدا کنیم. متاسفانه هیچ کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده‌ای برای ارزیابی دقیق این داروها یافت نشد. این مرور سیستماتیک نیاز به انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده، با طراحی خوب و با قدرت آماری کافی را برای ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری در مدیریت بالینی آرتروپاتی مرتبط با فیبروز سیستیک و هیپرتروفیک استئوآرتروپاتی در بزرگسالان و کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک نشان می‌دهد. با این حال، با توجه به فراوانی اندک آرتریت مرتبط با فیبروز سیستیک و دامنه نشانه‌ها و شدت آن، انجام این نوع مطالعات ممکن است امکان‌پذیر نباشند و انجام مطالعات مشاهده‌ای غیر تصادفی‌سازی شده و با طراحی خوب مناسب‌تر هستند. مطالعات هم‌چنین باید این دو وضعیت را بهتر تعریف کنند.
آرتریت یک عارضه نسبتا ناشایع فیبروز سیستیک است، اما زمانی که رخ دهد، موربیدیتی قابل‌توجهی را ایجاد خواهد کرد. دو نوع آرتریت مجزا در فیبروز سیستیک توصیف شده‌اند: آرتروپاتی مرتبط با فیبروز سیستیک (cystic fibrosis-related arthropathy; CFA) و هیپرتروفیک اوستئوآرتروپاتی (hypertrophic osteoarthropathy; HO). مدیریت درمانی آرتریت در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، به دلیل بیماری زمینه‌ای و درمان آن، نامطمئن و پیچیده است.
مرور اثربخشی و بی‌خطری (safety) داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری در مدیریت آرتریت مرتبط با فیبروز سیستیک در بزرگسالان و کودکان.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های فیبروز سیستیک در گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که شامل منابع شناسایی از طریق جست‌وجوهای جامع در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در مجلات مربوطه و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها بود.
تاریخ آخرین جست‌وجو: 10 جولای 2012.
کارآزمایی‌ها تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که کارایی و بی‌خطری مصرف داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (مانند متوتروکسات (methotrexate)، طلا، سولفاسالازین (sulfasalazine)، پنی‌سیلامین (penicillamine)، لفلونوماید (leflunomide)، هیدروکسی‌کلروکین (hydroxychloroquine) و عوامل جدیدتر مانند عوامل تعدیل کننده بیماری بیولوژیکی و آنتی‌بادی‌های مونوکلونال)، را با یکدیگر، با عدم درمان یا با دارونما (placebo)، در مدیریت درمانی آرتروپاتی مرتبط با فیبروز سیستیک یا هیپرتروفیک استئوآرتروپاتی مقایسه کردند.
هیچ مطالعه مرتبطی در این زمینه شناسایی نشد.
هیچ مطالعه‌ای وارد این مرور نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.