ما هفت RCT را وارد کردیم، شش مورد از آن‌ها داده‌هایی را در مورد 1610 زن و نوزادانشان ارائه کردند. مطالعات بین سال‌های 1998 و 2015، و همه آن‌ها در کشورهای با درآمد بالا یا متوسط به بالا انجام شدند. اکثر زنان به دلیل طولانی شدن دوره بارداری تحت القای زایمان قرار گرفتند. سه مطالعه دریافت بودجه دولتی و یک مطالعه عدم دریافت بودجه را گزارش کردند و سه مطالعه منبع تامین مالی خود را گزارش نکردند. بیشتر ارزیابی‌های GRADE شواهدی را با قطعیت بسیار پائین نشان دادند، که اغلب به دلیل خطر بالای سوگیری (bias) و عدم دقت جدی کاهش یافتند.

1. القای زایمان در خانه در مقایسه با القای زایمان در شرایط بستری با پروستاگلاندین E واژینال (دو RCT؛ 1028 زن و نوزاد؛ 1022 مورد برای ارائه داده).

اگرچه ممکن است رضایت زنان از القای زایمان در خانه اندکی بهتر باشد، شواهد مربوط به این امر بسیار نامطمئن است (تفاوت میانگین (MD): 0.16؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02- تا 0.34، 1 مطالعه، 399 زن)، شواهد با قطعیت بسیار پائین.

برای پیامدهای اولیه دیگر، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین القای زایمان در خانه و القای زایمان در شرایط بستری وجود داشته باشد، با این وجود تمام شواهد از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بودند:

- زایمان واژینال خودبه‌خودی (میانگین خطر نسبی (RR) [aRR]؛0.91؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.21، 2 مطالعه، 1022 زن، روش اثرات تصادفی)؛

- تحریک بیش از حد رحم (RR: 1.19؛ 95% CI؛ 0.40 تا 3.50، 1 مطالعه، 821 زن)؛

- زایمان سزارین (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.28، 2 مطالعه، 1022 زن)؛

- عفونت نوزادی (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 0.59 تا 2.82، 1 مطالعه، 821 نوزاد)؛

- پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (neonatal intensive care unit; NICU) (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 0.50 تا 2.90، 2 مطالعه، 1022 نوزاد).

مطالعات موربیدیتی جدی یا مورتالیتی نوزادان را گزارش نکردند.

2. القای زایمان در خانه در مقایسه با القای زایمان در شرایط بستری با فرآیند کنترل شده آزادسازی PGE (یک RCT؛ 299 زن و نوزادان آن‌ها که داده‌ها را ارائه کردند).

هیچ اطلاعاتی وجود نداشت در مورد اینکه پرسشنامه بررسی کننده میزان رضایت زنان از مراقبت از ابزار معتبری استفاده کرد یا خیر، اما یافته‌های ارائه شده هیچ تفاوت کلی را در نمرات نشان ندادند.

برای پیامدهای اولیه دیگر تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را بین این گروه‌ها پیدا کردیم، که همگی دارای شواهدی با قطعیت بسیار پائین بودند:

- زایمان واژینال خودبه‌خودی (RR: 0.94؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.14، 1 مطالعه، 299 زن).

- تحریک بیش از حد رحم (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.98، 1 مطالعه، 299 زن)؛

- زایمان سزارین (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.42، 1 مطالعه، 299 زن)؛

- پذیرش در NICU (RR: 1.38؛ 0.57 تا 3.34، 1 مطالعه، 299 نوزاد).

این مطالعه گزارشی را در مورد عفونت نوزادی و موربیدیتی جدی یا مورتالیتی نوزادان ارائه نکرد.

3. القای زایمان در خانه در مقایسه با القای زایمان در شرایط بستری با بالون یا کاتتر فولی (چهار RCT؛ سه مطالعه، 289 زن و نوزاد ارائه دهنده داده).

مشخص نبود که پرسشنامه‌های گزارش دهنده از تجارب/رضایت زنان از مراقبت ابزارهای معتبری بودند یا خیر، در یک مطالعه (48 زن، 69% میزان پاسخ) مشخص شد که میزان رضایت زنان یکسان بود.

القای زایمان در خانه ممکن است تعداد زایمان‌های سزارین را کاهش دهد، اما داده‌ها با افزایش اندک نیز سازگار بوده و از قطعیت بسیار پائینی برخوردار هستند (RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.41 تا 1.01، 2 مطالعه، 159 زن).

برای پیامدهای اولیه دیگر تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین این گروه‌ها وجود داشت، که همگی دارای شواهدی با قطعیت بسیار پائین بودند:

- زایمان واژینال خودبه‌خودی (RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.98، 1 مطالعه، 48 زن).

- تحریک بیش از حد رحم (RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.03 تا 6.79، 1 مطالعه، 48 زن)؛

- پذیرش در NICU (RR: 0.37؛ 95% CI؛ 0.07 تا 1.86، 2 مطالعه، 159 نوزاد).

در یک مطالعه (شامل 48 نوزاد) که عفونت‌های جدی در نوزادان و موربیدیتی جدی یا مورتالیتی را در نوزادان ارزیابی کرد، هیچ موردی از این پیامدها مشاهده نشد.