در سراسر جهان، سرطان دهانه رحم دومین سرطان شایع در زنان است. در برخی کشورها، غربالگری (با آزمایش‌های اسمیر) تعداد زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم را کاهش داده است، اما هنوز هم تعداد زیادی از زنان سالانه بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.
در مواردی که سرطان به خارج از دهانه رحم گسترش نیافته (مرحله اولیه یا زودرس بیماری)، زنان ممکن است دهانه رحم، رحم، لوله‌های فالوپ و شاید دیگر بافت‌های مجاور آن را خارج کنند (جراحی رادیکال)، یا ممکن است درمان با اشعه ایکس (رادیکال رادیوتراپی) را دریافت کنند. نشان داده شده که هر دوی این درمان‌ها به خوبی یکدیگر هستند. اگر تومور بزرگ‌تر باشد، یا به بافت‌های اطراف دهانه رحم گسترش یافته باشد (بیماری پیشرفته موضعی)، زنان ممکن است همزمان با شیمی‌درمانی (درمان دارویی)، رادیوتراپی نیز دریافت کنند که کمورادیاسیون (chemoradiation) نامیده می‌شود.
انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی رادیکال (شیمی‌درمانی نئوادجوانت (neoadjuvant chemotherapy)) ممکن است تومور را کوچک کند. این روند ممکن است جراحی را آسان‌تر کند و کمکی باشد برای برداشتن تومورهای ریز که به راحتی قابل مشاهده نیستند. مرور قبلی نشان داد زنانی که پیش از جراحی رادیکال، شیمی‌درمانی می‌شوند، نسبت به زنان دریافت‌کننده رادیکال رادیوتراپی، عمر طولانی‌تری دارند. با این حال، ما نمی‌دانیم که انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی رادیکال بهتر از جراحی رادیکال به تنهایی است یا خیر.
این مرور شش کارآزمایی را پیدا کرد که شامل 1078 زن بودند. با استفاده از اطلاعات حاصل از کارآزمایی‌ها، دریافتیم که انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی به زنان کمک می‌کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند و همچنین بدون سرطان، بیشتر زندگی کنند. مشخص نیست که شیمی‌درمانی، جراحی رادیکال را آسان‌تر کرد یا به جلوگیری از عود سرطان کمک کرد یا خیر. نوع داروهای مورد استفاده، و نحوه تجویز آنها، بر نتایج تاثیری نداشتند. همچنین، نتایج در زنان دارای مراحل اولیه و پیشرفته‌تر بیماری مشابه بودند.
در یک کارآزمایی، همه زنان پس از جراحی، رادیوتراپی (رادیوتراپی پس از جراحی) را نیز دریافت کردند. در کارآزمایی‌های دیگر، تا دو سوم زنان این رادیوتراپی پس از جراحی را دریافت کردند. ما مطمئن نیستیم که این درمان اضافی چگونه بر نتایج تاثیر می‌گذارد. همچنین ممکن است برای زنان عوارض جانبی بیشتری ایجاد کند.
اگرچه به نظر می‌رسد شیمی‌درمانی نئوادجوانت به زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم کمک می‌کند تا برای مدت طولانی‌تری زندگی کنند و همچنین زندگی طولانی‌تری بدون بیماری داشته باشند، نتایج فقط بر اساس تعداد کمی از کارآزمایی‌ها استوار است. اگر داروهای جدید یا ترکیبات جدید داروها نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان دهند، ممکن است انجام کارآزمایی‌های بیشتر با این درمان‌های جدید شیمی‌درمانی نئوادجوانت پیش از جراحی ارزش داشته باشد.
هر دو پیامد OS و PFS با شیمی‌درمانی نئوادجوانت بهبود یافتند. اگرچه تاثیرات مداخله بر دیگر پیامدهای از پیش تعیین شده کمتر واضح بودند، همه آنها به نفع شیمی‌درمانی نئوادجوانت کنار رفتند. در حالی که به نظر می‌رسد شیمی‌درمانی نئوادجوانت ممکن است نسبت به جراحی به تنهایی برای زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه یا به صورت موضعی پیشرفته سودمند باشد، شواهد فقط بر تعداد کمی از کارآزمایی‌ها استوار است و انجام تحقیقات بیشتر ممکن است ضروری باشد.
یک مرور سیستماتیک قبلی نشان داد که انجام شیمی‌درمانی نئوادجوانت پیش از جراحی، در مقایسه با رادیوتراپی، بقای بیمار را بهبود می‌بخشد. با این حال، نقش شیمی‌درمانی نئوادجوانت به دنبال جراحی در مقابل جراحی تنها هنوز مشخص نشده است.
ارزیابی نقش شیمی‌درمانی نئوادجوانت در زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم زودرس یا موضعی پیشرفته.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین ) (تا شماره 8، 2012)، MEDLINE (OVID) (تا آگوست 2012)، LILACS (تا آگوست 2012)، Physician's Data Query (PDQ) (تا آگوست 2012) را جست‌وجو کردیم. ما هم به دنبال کارآزمایی‌ها منتشرشده و هم منتشرنشده بودیم و جست‌وجوی سیستماتیک تعدادی از منابع کارآزمایی را بدون هیچ محدودیتی انجام دادیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده که شیمی‌درمانی نئوادجوانت را با جراحی در زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم زودرس یا موضعی پیشرفته مقایسه کردند که تحت هیچ نوع درمان قبلی قرار نگرفته بودند که احتمالا در مقایسه درمان، اختلال ایجاد می‌کردند. کارآزمایی‌هایی که رادیکال رادیوتراپی را برای تومورهای غیرقابل جراحی و/یا رادیوتراپی پس از جراحی انجام دادند نیز واجد شرایط بودند. پیامد اولیه، بقای کلی (overall survival; OS) بیمار بود. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از بقای بدون پیشرفت بیماری (progression-free survival; PFS)، عود موضعی و دوردست، میزان برداشتن تومور و عوارض جراحی.
دو نویسنده به‌طور مستقل داده‌ها را از گزارش‌های کارآزمایی استخراج و بررسی کردند. بسته به نوع پیامد، نسبت خطر (HRs) و نسبت شانس (ORs) از گزارش‌های کارآزمایی به دست آمده یا برآورد شدند، یا از محققان کارآزمایی درخواست شدند.
شش کارآزمایی (1078 زن) برای گنجاندن در این مرور شناسایی شدند. هر شش کارآزمایی داده‌هایی را در مورد OS (1071 زن) و PFS (1027 زن) ارائه دادند. اطلاعات مربوط به میزان برداشتن تومور و پاسخ پاتولوژیکی به درمان فقط برای پنج کارآزمایی (908 تا 940 زن) و داده‌های مربوط به عود فقط برای چهار کارآزمایی (737 زن) در دسترس بودند. هر دو پیامد OS (HR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 0.96، P = 0.02) و PFS (HR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.61 تا 0.93، P = 0.008) با شیمی‌درمانی نئوادجوانت، به‌طور قابل توجهی بهبود یافتند. برآورد عود موضعی به نفع شیمی‌درمانی نئوادجوانت بود (OR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.45 تا 0.99، P = 0.04)، اگرچه ناهمگونی (heterogeneity) مشاهده شد. هنگامی که از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده شد، نتیجه دیگر معنی‌دار نبود (OR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.32 تا 1.12، P = 0.11). تخمین‌ها برای عود دوردست (OR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.14، P = 0.16) و نرخ رزکسیون (OR: 1.55؛ 95% CI؛ 0.96 تا 2.50، P = 0.07) به نفع شیمی‌درمانی نئوادجوانت بودند، اگرچه قابل توجه نبوده و ناهمگونی دیده شد. آنالیزهای اکتشافی برای پاسخ پاتولوژیکی به درمان، کاهش قابل توجهی را در یافته‌های پاتولوژیکی نامطلوب با شیمی‌درمانی نئوادجوانت نشان داد (OR: 0.54؛ 95% CI؛ 0.40 تا 0.73، P < 0.0001 برای وضعیت غدد لنفاوی؛ OR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.41 تا 0.82؛ P = 0.002 برای نفوذ پارامتری (parametrial infiltration))، که علیرغم ناهمگونی قابل توجه، هنوز هنگام استفاده از مدل اثرات تصادفی معنی‌دار بود. همچنین هیچ تفاوتی در تاثیر شیمی‌درمانی نئوادجوانت بر بقا بر اساس دوز کل سیس‌پلاتین، طول چرخه شیمی‌درمانی یا مرحله سرطان دهانه رحم دیده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.