آماده‌سازی دهانه رحم با عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید پیش از سقط جنین جراحی در سه ماه نخست بارداری

از عوارض احتمالی سقط جنین جراحی در سه ماه نخست بارداری می‌توان به آسیب به دهانه رحم (گردن رحم) و خود رحم اشاره کرد. آماده‌سازی دهانه رحم پیش از جراحی ممکن است این روش را بی‌خطرتر و آسان‌تر کند. روش‌های مختلفی برای آماده‌سازی دهانه رحم استفاده می‌شوند. این مرور، داروهایی را که به عنوان عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید (NO) شناخته می‌شوند با دیگر داروها مقایسه کرد.

ما یک جست‌وجوی کامپیوتری را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده از عوامل تولیدکننده NO که پیش از سقط جنین جراحی استفاده می‌شوند، انجام دادیم. ما دریافتیم که عوامل تولیدکننده NO بهتر از دارونما (placebo) (یک قرص قند) هستند. پروستاگلاندین‌ها برای آماده‌سازی دهانه رحم بهتر از عوامل تولیدکننده NO عمل می‌کنند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

عوامل تولیدکننده NO برتر از دارونما یا عدم درمان هستند، اما نسبت به پروستاگلاندین‌ها برای آماده‌سازی دهانه رحم در سه ماه نخست بارداری اثربخشی کمتری داشته، و عوارض جانبی بیشتری را ایجاد می‌کنند.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

انجام پرایمینگ دهانه رحم (cervical priming) پیش از سقط جراحی (surgical abortion) در سه ماه نخست بارداری در گروه خاصی از زنان توصیه می‌شود. عوامل تولیدکننده (donors) نیتریک اکسید (nitric oxide; NO)، آماده‌سازی دهانه رحم (cervical ripening) را بدون انقباضات رحمی القا می‌کنند، اما اثربخشی و عوارض جانبی آنها نگران‌کننده است.

اهداف: 

ارزیابی عوامل تولیدکننده NO برای آماده‌سازی دهانه رحم پیش از سقط جراحی در سه ماه نخست بارداری، از نظر اثربخشی، عوارض جانبی، و کاهش عوارض.

روش‌های جست‌وجو: 

پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE؛ EMBASE و POPLINE را جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم. برای کسب اطلاعات در مورد کارآزمایی‌های منتشرشده و منتشرنشده، با کارشناسان این حوزه تماس گرفتیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که عوامل تولیدکننده NO را به تنهایی یا در ترکیب با روش‌های دیگر برای آماده‌سازی دهانه رحم در سقط جراحی سه ماه نخست بارداری مقایسه کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، مطالعات را انتخاب کرده و داده‌ها را در فرم استخراج داده‌ها استخراج کردند. داده‌ها را با استفاده از نرم‌افزار Review Manager (RevMan 5) آنالیز کردیم.

نتایج اصلی: 

تعداد 9 مطالعه را وارد کردیم (766 شرکت‌کننده). عوارض جدی (عفونت نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک، ترانسفیوژن خون، عوارض نیازمند به جراحی ناخواسته، آسیب دهانه رحم، سوراخ شدن رحم، مرگ یا عوارض جدی) در کارآزمایی‌های واردشده رخ ندادند.

عوامل تولیدکننده NO در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان در آماده‌سازی دهانه رحم موثرتر بودند. میزان اتساع پایه دهانه رحم پیش از جراحی در گروه عوامل تولیدکننده NO بیشتر بود (تفاوت میانگین (MD): 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.58)؛ اما نیروی تجمعی مورد نیاز برای اتساع دهانه رحم تا 8 میلی‌متر (MD: -4.29؛ 95% CI؛ 9.92- تا 1.35)، سردرد (خطر نسبی (RR): 1.73؛ 95% CI؛ 0.86 تا 3.46)، درد شکم (RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.50 تا 1.50)، یا رضایت بیمار (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.07) متفاوت نبودند. تهوع و استفراغ بیشتر در زنانی رخ دادند که عوامل تولیدکننده NO را دریافت کردند (RR: 2.62؛ 95% CI؛ 1.07 تا 6.45).

هیچ یک از عوامل تولیدکننده NO نسبت به پروستاگلاندین‌ها برای آماده‌سازی دهانه رحم پائین‌تر نبود. در گروه عوامل تولیدکننده NO، نیروی تجمعی مورد نیاز برای اتساع دهانه رحم تا 8 میلی‌متر الی 9 میلی‌متر، بیشتر (MD: 13.12؛ 95% CI؛ 9.72 تا 16.52)، و اتساع پایه دهانه رحم، کمتر بود (MD: -0.73؛ 95% CI؛ 1.01- تا 0.45-). با این حال، احتمال اتساع بیشتر از 8 میلی‌متر در سه ساعت، در گروه عوامل تولیدکننده NO بالاتر گزارش شد (RR: 6.67؛ 95% CI؛ 2.21 تا 20.09). عوارض جانبی شامل سردرد (RR: 5.13؛ 95% CI؛ 3.29 تا 8.00)، تپش قلب (RR: 3.43؛ 95% CI؛ 1.64 تا 7.15)، سرگیجه (RR: 3.29؛ 95% CI؛ 1.46 تا 7.41) و از دست دادن خون حین جراحی (MD؛ 33.59 میلی‌لیتر؛ 95% CI؛ 24.50 تا 42.67) نیز بیشتر رخ دادند. با این حال، درد شکم (RR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.25 تا 0.44) و خونریزی واژینال (RR: 0.14؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.27) در این گروه کمتر دیده شدند. تفاوتی برای تهوع/استفراغ در هر دو گروه وجود نداشت (RR: 1.17؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.46). میزان رضایت‌مندی بیمار، تفاوتی را نشان نداد.

یک کارآزمایی عوامل تولیدکننده NO را با آن عوامل به اضافه پروستاگلاندین مقایسه کرد. نیروی تجمعی مورد نیاز برای اتساع دهانه رحم تا 8 میلی‌متر (MD: 14.50؛ 95% CI؛ 0.50 تا 28.50) در گروه عوامل تولیدکننده NO بیشتر بود. تفاوتی در سردرد (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.38 تا 2.00)، درد شکم (RR: 0.14؛ 95% CI؛ 0.02 تا 1.07)، یا از دست دادن خون حین جراحی (MD: -50؛ 95% CI؛ 164.19- تا 64.19) دیده نشد.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information