کارسینوم ریه، شایعترین منبع تکی متاستازهای مغزی (brain metastases; BM) در بزرگسالان است. سرطان ریه سلول کوچک (small cell lung cancer; SCLC) تقریبا 20% از کل موارد سرطان ریه را تشکیل میدهد. این سرطان تمایل دارد از همان ابتدا منتشر شود و به سرعت رشد کند. تقریبا 10% تا 18% از بیماران در زمان تشخیص اولیه دچار BM هستند، و 40% تا 50% دیگر نیز در طول دوره بیماری خود دچار BM میشوند.
پس از مرور گسترده متون علمی پزشکی، سه کارآزمایی را شناسایی کردیم که استراتژیهای درمانی مختلف را برای بیماران مبتلا به BM ناشی از SCLC ارزیابی کردند. فقط یکی از مطالعات، شیمیدرمانی (توپوتکان (topotecan)) را با عدم استفاده از شیمیدرمانی مقایسه کرد، اما در بیمارانی که تحت درمان با پرتودرمانی کل مغز قرار گرفتند. مطالعه دیگر، بیماران را به دریافت تنیپوسید با یا بدون پرتودرمانی مغز تصادفیسازی کرد، و مطالعه سوم، کمورادیوتراپی متوالی و همزمان (تنیپوسید به همراه سیسپلاتین) را مقایسه کرد.
مطالعات نشان میدهد افرادی که شیمیدرمانی دریافت کردهاند، در مقایسه با افرادی که تنها با پرتودرمانی مغزی تحت درمان قرار گرفتهاند، قبل از رشد مجدد BM، عمر طولانیتری نداشتهاند. مسمومیتهای خونی در بیمارانی که در یک مطالعه در معرض کمورادیوتراپی قرار گرفتند و در بیمارانی که درمان متوالی را در مطالعه دیگری دریافت کردند، بیشتر رخ داد. محدودیت اصلی این مرور، تعداد کم مطالعات و شرکتکنندگان بود.
با توجه به کمبود مطالعات قوی برای ارزیابی تاثیرات بالینی درمانها، شواهد موجود برای قضاوت در مورد اثربخشی و بیخطری (safety) شیمیدرمانی در درمان BM ناشی از SCLC کافی نیست. مطالعات منتشرشده برای پرداختن به اهداف این مرور، کافی نیستند. با توجه به شواهد موجود در این مرور، شیمیدرمانی، PFS و OS خاص مغز را در بیماران مبتلا به SCLC بهبود نمیبخشد. درمان ترکیبی تنیپوسید و پرتودرمانی مغز به افزایش بهبودی کامل و زمان کوتاهتر تا پیشرفت بیماری کمک کرد (البته نه OS).
سرطان ریه سلول کوچک (small cell lung cancer; SCLC) تقریبا 20% از کل موارد سرطان ریه را تشکیل میدهد. این سرطان تمایل دارد از همان ابتدا منتشر شود و به سرعت رشد کند. تقریبا 10% تا 18% از بیماران در زمان تشخیص اولیه با متاستازهای مغزی (brain metastases; BM) مراجعه میکنند، و 40% تا 50% دیگر نیز در طول دوره بیماری خود دچار BM میشوند.
هدف از این مرور، بررسی اثربخشی و سمیّت ناشی از شیمیدرمانی سیستمیک برای درمان BM حاصل از SCLC بود.
ما ثبت تخصصی گروه بازبینی سرطان ریه کاکرین (جولای 2011)، CENTRAL (2011، شماره 5)، PubMed (1966 تا جولای 2011)، EMBASE (2005 تا جولای 2011)، LILACS (1982 تا جولای 2011) و International Clinical را جستوجو کردیم. پلتفرم ثبت آزمایشی (ICTRP).
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) که شیمیدرمانی سیستمیک (شیمیدرمانی منفرد یا ترکیبی) را با رژیم شیمیدرمانی دیگر، مراقبتهای تسکینی، رادیوتراپی کل مغز یا هر ترکیبی از این مداخلات برای درمان BM به عنوان تنها محل پیشرفت مقایسه میکنند.
استخراج دادهها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) به صورت مستقل توسط حداقل دو نویسنده مطالعه مروری انجام شد. از آنجایی که مطالعات واردشده سه روش درمانی مختلف را ارزیابی کردند، انجام متاآنالیز امکانپذیر نبود.
سه مطالعه (شامل 192 شرکتکننده) معیارهای ورود به این مرور را داشتند. هیچ تفاوت معنیداری برای بقای کلی (overall survival; OS) در هیچ یک از کارآزماییها گزارش نشد: در کارآزمایی اول، 33 بیمار پرتودرمانی کامل مغز را دریافت کردند و تفاوت معنیداری میان بیماران تحت درمان با توپوتکان (topotecan) و بیمارانی که با توپوتکان درمان نشدند، مشاهده نشد. در کارآزمایی دوم، که در آن 120 بیمار برای دریافت تنیپوسید (teniposide) با یا بدون پرتودرمانی مغز تصادفیسازی شدند، نویسندگان گزارش کردند که میانه (median) بقای بدون پیشرفت بیماری (بقای بدون پیشرفت بیماری (progression-free survival; PFS) خاص مغز) در بازوی روش ترکیبی 3.5 ماه و در بازوی فقط تنیپوسید 3.2 ماه بود. در کارآزمایی سوم، با مقایسه شیمیدرمانی متوالی و همزمان (تنیپوسید به همراه سیسپلاتین) در 39 شرکتکننده، تفاوت بقا میان دو گروه از نظر آماری معنیدار نبود. در حالی که کارآزمایی اول تفاوت معنیداری را در PFS گزارش نکرد، RCT دوم تفاوت معنیداری را به نفع گروه درمان ترکیبی نشان داد. کارآزمایی دوم همچنین نشان داد که بیماران دریافتکننده کمورادیوتراپی (تنیپوسید به علاوه رادیوتراپی کل مغز)، نسبت به بیمارانی که فقط مهارکننده توپوایزومراز (topoisomerase inhibitor) دریافت کردند، نرخ بالاتری را از پاسخ کامل درمانی نشان دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.