مفنامیک اسید یک داروی ضد-التهابی غیر-استروئیدی (NSAID) است که به عنوان داروی مسکّن (analgesic) استفاده می‌شود. چهار مطالعه، با حضور مجموعا 842 شرکت‌کننده، در این مرور وارد شدند. از آنجایی که در هر مطالعه کمتر از 200 شرکت‌کننده با مفنامیک اسید درمان شدند، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. سطح خوبی از تسکین درد در تقریبا نیمی (48%) از افراد مبتلا به درد متوسط تا شدید پس از جراحی پس از دریافت تک-دوز مفنامیک اسید 500 میلی‌گرمی حاصل شد، در مقایسه با حدود 20% از افراد درمان‌شده با دارونما، و تعداد کمتری از آنها به عوامل ضد-درد بیشتر در عرض 6 ساعت نیاز داشتند (47% در مقابل 62%). این سطح از تسکین درد قابل مقایسه با پاراستامول 1000 میلی‌گرم است. عوارض جانبی قابل ارزیابی در این مطالعات نبودند.
بر اساس داده‌های محدود، مفنامیک اسید خوراکی 500 میلی‌گرم در درمان درد حاد متوسط تا شدید پس از جراحی موثر بود. اثربخشی دیگر دوزها، و بی‌خطری و تحمل‌پذیری مداخله قابل ارزیابی نبود.
مفنامیک اسید (mefenamic acid) یک داروی ضد-التهابی غیر-استروئیدی (NSAID) است. این دارو اغلب برای درمان درد دیسمنوره در کوتاه-مدت (هفت روز یا کمتر)، هم‌چنین دردهای خفیف تا متوسط از جمله سردرد، درد دندان، درد پس از جراحی و پس از زایمان استفاده می‌شود. داروی مذکور به‌طور گسترده‌ای در بسیاری از کشورهای جهان در دسترس است.
ارزیابی اثربخشی تک-دوز مفنامیک اسید خوراکی در درد حاد پس از جراحی، و هر گونه عوارض جانبی مرتبط.
به جست‌وجو در Cochrane CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ و بانک اطلاعاتی تسکین درد آکسفورد (Oxford Pain Relief Database) تا دسامبر 2010 پرداختیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، و کنترل شده با دارونما (placebo) از تک-دوز خوراکی مفنامیک اسید برای تسکین درد متوسط تا شدید پس از جراحی در بزرگسالان.
مطالعات از نظر کیفیت روش‌شناسی (methodology) ارزیابی شده و داده‌ها توسط دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استخراج شدند. از مجموع تسکین کلی درد (TOTPAR) یا تفاوت شدت درد (SPID) طی 4 تا 6 ساعت استفاده کردیم تا تعداد شرکت‌کنندگان را با حداقل 50% تسکین درد محاسبه کنیم. از این نتایج برای محاسبه سود نسبی در مقایسه با دارونما (placebo)، و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (NNT) تا یک شرکت‌کننده به حداقل 50% تسکین درد طی 4 تا 6 ساعت برسد، با 95% فواصل اطمینان، استفاده کردیم. تعداد شرکت‌کنندگانی که در بازه‌های زمانی مشخص داروی نجات (rescue medication) دریافت کردند، و زمان سپری‌شده تا استفاده از داروی نجات، به عنوان معیارهای بیشتری از اثربخشی درمان در نظر گرفته شدند. اطلاعاتی در مورد عوارض جانبی و تعداد موارد خروج از مطالعه گردآوری شد.
چهار مطالعه با 842 شرکت‌کننده معیارهای ورود را داشتند؛ 126 شرکت‌کننده با مفنامیک اسید 500 میلی‌گرم، 67 نفر با مفنامیک اسید 250 میلی‌گرم، 197 شرکت‌کننده با دارونما، و 452 شرکت‌کننده با لیگنوکائین (lignocaine)، آسپرین (aspirin)، زومپیراک (zomepirac) یا نیمسولید (nimesulide) تحت درمان قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان پس از کشیدن دندان مولر (molar) سوم، اپیزیوتومی، و جراحی ارتوپدی دچار درد بودند. عدد NNT برای حداقل 50% تسکین درد طی 6 ساعت با یک دوز واحد از مفنامیک اسید 500 میلی‌گرم در مقایسه با دارونما برابر با 4.0 (2.7 تا 7.1)، و NNT برای پیشگیری از استفاده از داروهای نجات طی 6 ساعت معادل 6.5 (3.6 تا 29) گزارش شد. داده‌های کافی برای آنالیز دوزهای دیگر یا مقایسه‌کننده‌های فعال، یا تعداد شرکت‌کنندگانی که دچار عوارض جانبی شدند، وجود نداشت. هیچ موردی از بروز عارضه جانبی جدی یا عوارض جانبی منجر به خروج از درمان در این مطالعات گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.