پیشینه
نزدیک به یک قرن است که پرتودرمانی با موفقیت برای درمان سرطان دهانه رحم استفاده می‌شود زیرا بافت دهانه رحم به تابش اشعه بسیار حساس است. بهبود نرخ بقا و کنترل موضعی بیماری، ترکیب پرتودرمانی اشعه خارجی (external beam radiotherapy; EBRT) و براکی‌تراپی داخل-حفره‌ای (intracavity brachytherapy; ICBT) را به درمان استاندارد برای سرطان پیشرفته موضعی دهانه رحم تبدیل کرده است. ICBT به سه روش تقسیم می‌شود، دوز-ریت پائین (low dose rate; LDR)، دوز-ریت بالا ( high dose rate; HDR) و دوز-ریت متوسط (medium dose rate; MDR). بسیاری از مطالعات به این نتیجه رسیده‌اند که LDR نسبت به HDR برتری دارد زیرا ترمیم بافت طبیعی پس از درمان بهتر است. با این وجود، به دلیل برخی از مزایای بالقوه HDRها در ICBT پس از بارگذاری مدرن، HDR ICBT به‌طور فزاینده‌ای به جای LDR ICBT در طول 20 سال گذشته استفاده شده است.
سوال مطالعه مروری
با وجود مزایای عملی HDR، بحث و جدل پیرامون اثربخشی و بی‌خطری براکی‌تراپی HDR در مقایسه با براکی‌تراپی LDR هم‌چنان ادامه دارد. هدف از انجام این مرور، ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری HDR در برابر LDR از ICBT برای زنان مبتلا به سرطان پیشرفته موضعی دهانه رحم بود.
یافته‌های اصلی
چهار مطالعه شامل 1265 زن برای مقایسه HDR و LDR از ICBT در متاآنالیز ما گنجانده شدند. نتایج تجمعی نشان داد که تفاوت معنی‌داری از نظر نرخ بقای کلی 3؛ 5 و 10 ساله؛ نرخ بقای مختص بیماری در 5 و 10 سال؛ و بقای بدون عود در 3 و 5 سال؛ نرخ کنترل موضعی در 3 و 5 سال؛ و عود موضعی و عود دوردست وجود ندارد. فقط در رابطه با عوارض، HDR ICBT تعداد عوارض روده کوچک را به میزان اندکی افزایش داد. این نتایج تائید کردند که هیچ تفاوت معنی‌داری در اثربخشی و بی‌خطری HDR در برابر LDR از ICBT برای زنان مبتلا به سرطان پیشرفته موضعی دهانه رحم وجود ندارد.
کیفیت شواهد
سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و یک کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده را وارد کردیم. روش مورد استفاده برای تصادفی‌سازی فقط در دو کارآزمایی شرح داده شد، اما آنها جزئیاتی را در مورد پنهان‌سازی تخصیص و کورسازی ارائه نکردند. با این حال، همه کارآزمایی‌ها دارای خطر پائین سوگیری برای داده‌های ناقص پیامد (سوگیری ریزش نمونه (attrition bias)) و گزارش‌دهی انتخابی (سوگیری گزارش‌دهی) بودند. اتخاذ رویکردهای روش‌شناسی متفاوت مورد استفاده در کارآزمایی‌ها مانع از دستیابی به هر گونه نتیجه‌گیری واضح در مورد کیفیت شواهد شد. بر اساس روش درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، سطح کیفیت شواهد پائین تا متوسط بود.
از زمان آخرین نسخه این مرور، هیچ مطالعه جدیدی برای گنجاندن در این مرور به منظور ارائه اطلاعات بیشتر شناسایی نشد. این مرور تفاوت‌های معنی‌داری را بین HDR و LDR از ICBT با در نظر گرفتن OS؛ DSS؛ RFS، نرخ کنترل موضعی، عود، متاستاز و عوارض مربوط به درمان برای زنان مبتلا به کارسینوم دهانه رحم نشان نداد. با توجه به وجود برخی از مزایای بالقوه HDR ICBT (بی‌حرکتی سخت (rigid immobilization)، درمان سرپایی، راحتی بیمار، دقت در موقعیت منبع و اپلیکاتور، درمان فردی شده) استفاده از HDR ICBT را برای تمام مراحل بالینی سرطان دهانه رحم توصیه می‌کنیم. سطح خطر کلی سوگیری برای مطالعات وارد شده بالا بود زیرا بسیاری از موارد دارای خطر بالا یا نامشخص بودند. ارزیابی درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) از کیفیت شواهد، در سطح پائین تا متوسط بود.
این یک نسخه به‌روز شده از مرور اصلی کاکرین است که در سال 2010 (شماره 7) منتشر شد.
کارسینوم دهانه رحم دومین سرطان شایع و سومین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان میان زنان به شمار می‌آید. نزدیک به یک قرن است که پرتودرمانی با موفقیت در درمان سرطان دهانه رحم استفاده می‌شود. ترکیبی از پرتودرمانی اشعه خارجی (external beam radiotherapy; EBRT) و براکی‌تراپی داخل-حفره‌ای (intracavity brachytherapy; ICBT) به یک درمان استاندارد برای سرطان دهانه رحم تبدیل شده است. این موضوع که براکی‌تراپی با دوز-ریت بالا (high dose rate; HDR) یا دوز-ریت پائین (low dose rate; LDR)، پیامدها را از نظر نرخ کنترل موضعی، بقا و عوارض برای زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم بهبود می‌بخشد یا خیر، بحث‌برانگیز است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) HDR در برابر LDR از ICBT در ترکیب با EBRT برای زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم.
پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان زنان در کاکرین و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های بالینی کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین 2014، شماره 1)؛ MEDLINE (1966 تا مارچ 2014)؛ EMBASE (1974 تا مارچ 2014) و پایگاه اطلاعاتی منابع علمی بیومدیکال چین (CBM) (1978 تا مارچ 2014) را برای یافتن کارآزمایی‌های اصلی و منتشر شده مرتبط جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTهایی که HDR را با LDR از ICBT، همراه با EBRT، برای زنان مبتلا به سرطان پیشرفته موضعی دهانه رحم مقایسه کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌ها را با استفاده از فرم‌های استاندارد شده استخراج کردند. معیارهای پیامد اولیه شامل بقای کلی (overall survival; OS)، بقای بدون عود (relapse-free survival; RFS) و نرخ کنترل لگن بود، در حالی که پیامدهای ثانویه نرخ عود و عوارض در نظر گرفته شدند.
چهار مطالعه، شامل 1265 زن، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. در متاآنالیز ما برای مقایسه HDR و LDR از ICBT، خطرات نسبی (RRs) تجمعی برای نرخ بقای کلی در 3؛ 5 و 10 سال به ترتیب برابر بودند با 0.95 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.15)، 0.93 (95% CI؛ 0.84 تا 1.04)، و 0.79 (95% CI؛ 0.52 تا 1.20)؛ و برای نرخ بقای مختص بیماری (disease-specific survival; DSS) در 5 و 10 سال به ترتیب 0.95 (95% CI؛ 0.84 تا 1.07)، و 1.02 (0.88 تا 1.19) گزارش شد. RR برای RFS به ترتیب معادل 1.04 (95% CI؛ 0.71 تا 1.52) و 0.96 (95% CI؛ 0.81 تا 1.14) در 3 و 5 سال بود. برای نرخ کنترل موضعی، RR در 3 و 5 سال به ترتیب معادل 0.95 (95% CI؛ 0.86 تا 1.05) و 0.95 (95% CI؛ 0.87 تا 1.05)؛ با RR معادل 1.09 (95% CI؛ 0.83 تا 1.43) برای عود موضعی، 0.79 (95% CI؛ 0.40 تا 1.53) برای عود موضعی و دور، 2.23 (95% CI؛ 0.78 تا 6.34) برای متاستاز غدد لنفاوی پارا-آئورت، و برای متاستاز دور معادل 0.99 (95% CI؛ 0.72 تا 1.35) بود. برای عوارض مثانه، رکتوسیگموئید (rectosigmoid) و روده کوچک، RR به ترتیب 1.33 (95% CI؛ 0.53 تا 3.34)، 1.00 (95% CI؛ 0.52 تا 1.91) و 3.37 (95% CI؛ 1.06 تا 10.72) گزارش شد. این نتایج نشان دادند که تفاوت معنی‌داری به جز در افزایش عوارض روده کوچک با HDRها وجود ندارد (0.04 = P).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.