در حال حاضر، پزشکان مطمئن نیستند که زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان دهانه رحم که رحم و غدد لنفاوی لگن خود را برداشته‌اند، باید رادیوتراپی را انجام دهند یا خیر. اگر یک زن ترکیبی را از عوامل خطر خاصی داشته باشد که او را در معرض خطر عود سرطان قرار می‌دهد، پزشکان اغلب فکر می‌کنند که دریافت رادیوتراپی ایده خوبی است. با این حال، رادیوتراپی هرگز بقای کلی (overall survival; OS) این زنان را بهبود نمی‌بخشد و ترکیب جراحی و رادیوتراپی خطر عوارض و عوارض جانبی را افزایش می‌دهند. ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) موجود را جست‌وجو کردیم که ارزیابی ‌کردند رادیوتراپی (با یا بدون شیمی‌درمانی) می‌تواند بقای این زنان را بهبود بخشد یا خیر.

ما فقط دو کارآزمایی را یافتیم که استفاده از رادیوتراپی را با عدم دریافت آن در زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان دهانه رحم که رحم و غدد لنفاوی لگن آنها برداشته شده بود و در معرض خطر عود سرطان قرار داشتند، مقایسه کردند. در این دو کارآزمایی،‌ 397 زن وارد شدند. وقتی یافته‌های این دو کارآزمایی را با هم ترکیب کردیم، متوجه شدیم که، به‌طور میانگین، زنانی که رادیوتراپی دریافت کردند در مقایسه با زنان گروه کنترل، بین 40% و 90% کمتر احتمال داشت که در عرض 5 سال دچار عود سرطان شوند. با این حال، به دلیل تعداد کم موارد مرگ‌ومیر در کارآزمایی‌ها، نتوانستیم تایید کنیم که رادیوتراپی به افزایش طول عمر کمک کرد یا خیر: بهترین تخمین ما آن بود که، 5 سال پس از درمان، احتمال زنده ماندن زنانی که رادیوتراپی دریافت کردند، حدود 20% بیشتر از بیمارانی بود که آن را دریافت نکردند، اما این تخمین ممکن است خیلی دقیق نباشد و احتمال واقعی، میان سه برابر احتمال بیشتر زنده ماندن و احتمال 60% مرگ بیشتر است.

اگرچه زنانی که رادیوتراپی دریافت کردند، نسبت به زنانی که آن را نگرفتند، معمولا بیشتر دچار عوارض شدند، نتوانستیم مطمئن باشیم که این میزان به دلیل شانس بوده یا رادیوتراپی، زیرا تعداد کمی از زنان عوارض را گزارش کردند.

محدودیت‌های اصلی مرور آن بود که هیچ یک از کارآزمایی‌ها ترکیبی از رادیوتراپی و شیمی‌درمانی را ارزیابی نکردند و اینکه دو کارآزمایی رادیوتراپی، اطلاعات بسیار کمی را در مورد عوارض جانبی ارائه دادند.