درد معمولا پس از جراحی احساس می‌شود. درد حاد پس از جراحی با شدت متوسط یا شدید اغلب (به عنوان یک مدل) برای آزمایش اینکه داروها، مسکّن‌های موثری هستند یا خیر، استفاده می‌شود. در این مورد، فقط یک مطالعه را پیدا کردیم که آسکلوفناک خوراکی را با دوز 150 میلی‌گرم در برابر دارونما آزمایش کرد، و آسکلوفناک از نظر آماری بهتر از دارونما نبود. ممکن است مطالعات دیگری انجام شده باشند، احتمالا در دوزهای بزرگتر یا موثرتر، اما گزارش نشده باشند زیرا فقط برای دریافت مجوز از مراجع ذی‌صلاح ثبت شده‌اند. با این حال، این یک شکاف مهم در دانش ما باقی می‌گذارد، و به این معنی است که نمی‌توانیم در مورد استفاده از آسکلوفناک خوراکی در شرایط حاد دردناک مطمئن باشیم.
در غیاب شواهدی مبنی بر اثربخشی آسکلوفناک خوراکی در درد حاد پس از جراحی (حداقل در تک-دوز 150 میلی‌گرم)، استفاده از آن در این اندیکاسیون موجه نیست. از آنجا که کارآزمایی‌ای در دست نیست تا به وضوح اثربخشی آنالژزیک را در ابتدایی‌ترین مطالعات درد حاد نشان دهند، استفاده از آن در دیگر اندیکاسیون‌ها باید به دقت ارزیابی شود. با توجه به تعداد زیاد داروهای موثر موجود در این دسته از مسکّن‌ها و کلاس‌های مشابه دارویی، هیچ دستور کار تحقیقاتی فوری برای نشان دادن دوز موثر آسکلوفناک در درد حاد پس از جراحی وجود ندارد.
آسکلوفناک پیش-داروی دیکلوفناک، یک داروی غیر-استروئیدی ضد-التهابی (NSAID) است، که به‌طور گسترده‌ای برای درمان دردهای حاد و مزمن استفاده می‌شود. هیچ مرور سیستماتیک شناخته شده‌ای در مورد اثربخشی ضد-دردی آن در درد حاد پس از جراحی وجود ندارد. این مرور به دنبال ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف آسکلوفناک خوراکی در درمان درد حاد پس از جراحی، با استفاده از مطالعات بالینی از بیماران مبتلا به درد ثابت‌شده، و با پیامدهای اندازه‌گیری شده عمدتا طی 6 ساعت با استفاده از روش‌های استاندارد بود. این نوع مطالعه چندین دهه است که برای اثبات اینکه داروها دارای خواص ضد-دردی هستند، استفاده شده است.
ارزیابی اثربخشی تک-دوز آسکلوفناک خوراکی در درد حاد پس از جراحی، و هر گونه عوارض جانبی مرتبط.
ما کتابخانه کاکرین (شماره 1، 2009)؛ MEDLINE از طریق Ovid (1966 تا مارچ 2009)؛ EMBASE از طریق Ovid (1980 تا مارچ 2009)؛ بانک اطلاعاتی تسکین درد آکسفورد (Oxford Pain Relief Database) (1950 تا 1994)؛ و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، و کنترل‌شده با دارونما در مورد آسکلوفناک خوراکی در تسکین درد حاد پس از جراحی در بزرگسالان.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. از ناحیه زیر منحنی «تسکین درد در برابر زمان» (pain relief versus time) برای محاسبه نسبتی از شرکت‌کنندگان استفاده کردیم که با تجویز پاراستامول به همراه کدئین و دارونما یا پاراستامول به‌تنهایی به حداقل 50% تسکین درد در مدت 4 تا 6 ساعت، با استفاده از معادلات معتبر، دست یافتند. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان برای رسیدن به یک مزیت (number-needed-to-treat-to-benefit; NNT) با استفاده از 95% فواصل اطمینان (CI) محاسبه شد. نسبتی از شرکت‌کنندگان که از داروهای آنالژزیک نجات در یک بازه زمانی مشخص استفاده کردند، و زمان سپری شده تا استفاده از آنالژزیک نجات، به عنوان معیارهای اثربخشی بیشتر مداخله مورد بررسی قرار گرفت. هم‌چنین اطلاعاتی را در مورد عوارض جانبی و تعداد موارد خروج از مطالعه گردآوری کردیم.
جست‌وجوها فقط یک مطالعه (در مجموع 217 شرکت‌کننده) را شناسایی کردند که از آسکلوفناک خوراکی با دوز 150 میلی‌گرم در بیماران مبتلا به درد ثابت شده پس از جراحی استفاده کرد. آسکلوفناک 150 میلی‌گرمی قابل تمایز از دارونما نبود، اگرچه ایبوپروفن 400 میلی‌گرم از دارونما متمایز شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.