زایمان پیش از دوره ترم کامل در بارداری می‌تواند منجر به تولد نارس نوزاد شود. زایمان زودرس با انقباضات مکرر رحم (حداقل چهار عدد در 20 دقیقه یا 8 عدد در 60 دقیقه) و تغییرات پیشرونده در دهانه رحم توصیف می‌شود. اگر زایمان نارس به درستی مدیریت نشود، زایمان فعال می‌تواند رخ دهد و منجر به تولد نارس نوزاد، پیش از 37 هفته کامل بارداری شود. زایمان زودرس علت اصلی وزن کم نوزاد هنگام تولد، بیماری و مرگ در نوزادان تازه متولد شده است. موادی به نام پروستاگلاندین‌ها (prostaglandins) نقش مهمی در انقباض عضلات رحم داشته و هنگام زایمان اهمیت دارند. آنها توسط سیکلواکسیژناز (cyclo-oxygenase; COX) تولید می‌شوند که آنزیمی است که سطح پروستاگلاندین‌ها را افزایش می‌دهد. تجویز مهارکننده‌های COX برای زنان باردار در معرض خطر زایمان نارس ممکن است انقباض رحم را متوقف کند و به آنها اجازه دهد به ترم کامل برسند. ما یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده کوچک (شامل 98 زن) را وارد کردیم که شامل داروی روفکوکسیب (rofecoxib)، یکی از انواع مهارکننده COX، بود. مطالعه واردشده هیچ اطلاعاتی را در مورد پیشگیری از زایمان پیش از بارداری کامل گزارش نکرد. با این حال، استفاده از این مهارکننده COX با افزایش خطر تولد نوزاد نارس همراه بود. ما داده‌های کافی را برای ارایه هرگونه توصیه در مورد استفاده از مهارکننده‌های COX در جهت پیشگیری از زایمان نارس نیافتیم. تحقیقات آینده باید شامل پیگیری نوزادان برای بررسی تاثیرات کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت مرتبط با استفاده از مهارکننده‌های COX در دوران بارداری باشند.
شواهد بسیار کمی در مورد استفاده از مهارکننده‌های COX برای پیشگیری از زایمان نارس وجود داشت. داده‌های کافی برای ارایه هر گونه توصیه در مورد استفاده از مهارکننده COX در بالین برای پیشگیری از زایمان نارس وجود ندارند. تحقیقات آینده باید شامل پیگیری نوزادان برای بررسی تاثیرات کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت مهارکننده‌های COX باشد.
پیشگیری از زایمان زودهنگام مهم‌ترین گام در پیشگیری از زایمان نارس است. پروستاگلاندین‌ها (prostaglandins) نقش مهمی در زایمان و تولد نوزاد دارند. تولید پروستاگلاندین را می‌توان با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (cyclo-oxygenase; COX) مسدود کرد و این ممکن است انقباض رحم را متوقف کند. یک مرور کاکرین در مورد مهارکننده‌های COX برای درمان زایمان نارس، داده‌های کافی را برای نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی آن نشان نمی‌دهد.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف مهارکننده‌های COX برای پیشگیری از زایمان زودهنگام در زنان پرخطر.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (30 جون 2012).
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده منتشرشده و منتشرنشده که تجویز هر نوعی از مهارکننده COX را برای پیشگیری از زایمان نارس در زنان باردار در سن بارداری کمتر از 36 هفته و در معرض خطر زایمان نارس که البته دچار آن نشدند، ارزیابی کردند. کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده (cluster-randomised)، واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده و مطالعات با طراحی‌های متقاطع (cross-over) حذف شدند.
دو نویسنده مرور (T Khanprakob و U Sangkomkamhang) به‌طور مستقل از هم همه مطالعات بالقوه را برای ورود ارزیابی کردند. اختلاف‌نظر با بحث و در صورت لزوم با مشورت با نویسنده مرور سوم حل شد. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند. صحت (accuracy) دادهها بررسی شد.
یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده (شامل 98 زن) را وارد کردیم که اثربخشی یک نوع مهارکننده COX (روفکوکسیب (rofecoxib)) را برای پیشگیری از زایمان نارس ارزیابی کرد. مطالعه واردشده هیچ داده‌ای را برای یکی از پیامدهای اولیه ما گزارش نکرد: زایمان نارس. استفاده از روفکوکسیب با افزایش خطر زایمان نارس و پارگی زودهنگام پرده‌های غشایی (preterm premature rupture of membranes; PPROM) همراه بود. روفکوکسیب با خطر بالاتر الیگوهیدرآمنیوس (oligohydramnios) و تولید کم ادرار جنین همراه بود اما تاثیرات آن پس از قطع درمان برگشت‌پذیر بود. تفاوتی در تعداد زنانی که درمان را پیش از هفته 32 بارداری قطع کردند، وجود نداشت. تفاوتی از نظر عوارض نوزادی و بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، مشاهده نشد. هیچ موردی از عوارض جانبی مادر یا مرگ‌ومیر پری‌ناتال در هر دو گروه رخ نداد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.