این مرور شامل 43 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) با 7217 شرکت‌کننده است. بیشتر مطالعات در چین انجام شدند. درصد شرکت‌کنندگانی که مطالعات را زودتر از موعد ترک کردند، مشابه بود (36.5% در گروه کوئتیاپین و 36.9% در گروه آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیکال) و هیچ تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها از نظر ترک زودهنگام درمان به هر دلیلی مشاهده نشد (23 RCT؛ n = 3576؛ RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.01، شواهد با کیفیت متوسط )، بااین‌حال، تعداد کمی از شرکت‌کنندگان در گروه کوئتیاپین به دلیل بروز عوارض جانبی، مطالعات را زودتر از موعد ترک کردند (15 RCT؛ n = 3010؛ RR: 0.48؛ 95% CI؛ 0.30 تا 0.77).

در مجموع، وضعیت عمومی میان گروه‌ها مشابه بود (بدون پاسخ بالینی معنی‌دار؛ 16 RCT؛ n = 1607؛ RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.23، شواهد با کیفیت متوسط) و تفاوت معنی‌داری از نظر نشانه‌های مثبت وجود نداشت (امتیاز فرعی (subscor) در مقیاس PANSS مثبت: 22 RCT؛ n = 1934؛ MD: 0.02؛ 95% CI؛ 0.39- تا 0.43؛ شواهد با کیفیت متوسط ). سایکوپاتولوژی (psychopathology) عمومی (امتیاز فرعی سایکوپاتولوژی عمومی در مقیاس PANSS: 18 RCT؛ n = 1569؛ MD: -0.20؛ 95% CI؛ 0.83- تا 0.42) میان افراد تخصیص‌یافته به کوئتیاپین و آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیکال، مبهم و نامشخص بود. بااین‌حال، اثربخشی کوئتیاپین برای نشانه‌های منفی از اهمیت آماری برخوردار بود (امتیاز فرعی در مقیاس PANSS منفی: 22 RCT؛ n = 1934؛ MD: -0.82؛ 95% CI؛ 1.59- تا 0.04-، شواهد با کیفیت متوسط )، بااین‌حال، این نتیجه بسیار ناهمگون بود و تحت تاثیر دو مطالعه کوچک پرت (outlier) با اندازه تاثیرگذاری (effect size) بالا قرار داشت. بدون این دو مطالعه، هیچ ناهمگونی و تفاوتی با اهمیت آماری میان کوئتیاپین و آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیکال دیده نشد.

کوئتیاپین در مقایسه با آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیکال ممکن است منجر به ایجاد عوارض جانبی کمتر (9 RCT؛ n = 1985؛ RR: 0.76؛ 95% CI؛ 0.64 تا 0.90؛ تعداد افراد مورد نیاز برای درمان برای حصول آسیب (NNTH): 10؛ 95% CI؛ 8 تا 17)؛ ECG غیرطبیعی کمتر (2 RCT؛ n = 165؛ RR: 0.38؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.92؛ NNTH: 8؛ 95% CI؛ 4 تا 55)، تاثیرات کلی خارج هرمی کمتر (8 RCT؛ n = 1095؛ RR: 0.17؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.32؛ NNTH: 3؛ 95% CI؛ 3 تا 3، شواهد با کیفیت متوسط )، و تاثیرات خارج هرمی خاص کمتر، از قبیل بی‌قراری حرکتی (akathisia)، پارکینسونیسم (parkinsonism)، دیستونی و لرزش، شود. علاوه‌بر این، کوئتیاپین در مقایسه با برخی از آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیکال ممکن است باعث کاهش سطح پرولاکتین (4 RCT؛ n = 1034؛ MD: -16.20؛ 95% CI؛ 23.34- تا 9.07-، شواهد با کیفیت متوسط ) و کاهش وزن‌گیری (9 RCT؛ n = 866؛ RR: 0.52؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.80؛ NNTH: 8؛ 95% CI؛ 6 تا 15) در کوتاه‌‌مدت شود.

بااین‌حال، میان دو گروه هیچ تفاوت معنی‌داری از نظر اقدام به خودکشی، خودکشی، مرگ‌ومیر، طولانی شدن فاصله QTc، افت فشار خون، تاکی‌کاردی، آرام‌بخشی، ژنیکوماستی (gynaecomastia)، گالاکتوره (galactorrhoea)، بی‌نظمی قاعدگی و تعداد گلبول‌های سفید خون مشاهده نشد.