کارسینوم سلول سنگفرشی پوست (SCC) دومین سرطان شایع پوست در افراد سفیدپوست است، که بیشتر در نواحی در معرض آفتاب بدن رخ می‌دهد. افرادی که پوست روشن دارند و آنهایی که شرایط ژنتیکی خاصی داشته یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به SCC پوست قرار دارند. SCC از نظر بالینی، اغلب به صورت یک لکه دائمی قرمز رنگ و دارای پوسته ظاهر می‌شود که در صورت آسیب‌دیدگی ممکن است خونریزی کند، اگرچه ضایعات می‌توانند شبیه زگیل یا زخم‌های بهبود نیافته نیز به نظر برسند. SCC پوست گاهی حتی پس از درمان ظاهرا موفقیت‌آمیز باز می‌گردد، و ممکن است به دیگر قسمت‌های بدن گسترش یابد. با این حال، به ندرت باعث مرگ بیمار می‌شود. اکثر SCC‌های پوستی به صورت جراحی درمان می‌شوند، با خارج کردن سرطان با حاشیه‌ای از پوست که ظاهر طبیعی دارد، یا گاهی توسط جراحی میکروگرافیک Mohs که در آن تومور قابل مشاهده برداشته شده و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود، و مراحل بعدی برداشتن و بررسی میکروسکوپی نیز تا زمانی که تمام تومور برداشته شود، صورت می‌گیرد. اگر انجام جراحی امکان‌پذیر نباشد، رادیوتراپی ممکن است به عنوان درمان استفاده شود. درمان‌های دیگری که گاهی مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از کورتاژ و کوتر (curettage and cautery) (تومور خراشیده می‌شود و زخم با جریان الکتریکی کوچک برای متوقف کردن خونریزی و از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده بسته می‌شود)، و کرایوتراپی (cryotherapy)، که در آن سلول‌های سرطانی با انجماد از بین می‌روند. گاهی ترکیبی از درمان‌ها برای SCC تهاجمی پوست که خطر عود و گسترش بالایی دارد، استفاده می‌شوند. دیگر درمان‌های جدیدتر نیز استفاده شده‌اند، اما به‌طور کلی توصیه نمی‌شوند.

برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که در آنها افراد مبتلا به SCC غیرمتاستاتیک اولیه به‌طور تصادفی برای دریافت یکی از درمان‌ها انتخاب شدند. هدف اولیه، آن که بدانیم کدام روش درمانی با کمترین میزان عود بیماری و بهترین کیفیت زندگی مرتبط است. همچنین هدف ما مقایسه درمان‌ها از نظر ناراحتی فرد و ظاهر ناحیه تحت درمان بود. فقط یک مطالعه یافت شد که عود سرطان را در افراد مبتلا به SCC تهاجمی پوست (که دارای ویژگی‌هایی است که در معرض خطر بالای عود یا گسترش قرار دارد) مقایسه کرد که با شیمی‌درمانی اضافه پس از درمان جراحی اولیه تحت درمان قرار گرفتند یا شیمی‌درمانی اضافی دریافت نکردند. شواهد حاصل از این کارآزمایی نشان داد که افزودن شیمی‌درمانی تاثیر قابل ‌توجهی بر زمان سپری‌شده تا عود نداشت. از آنجا که هیچ مطالعه تصادفی‌سازی‌شده دیگری برای مقایسه مداخلات مختلف یافت نشد، ما نتوانستیم شواهد کافی را برای پاسخ به این سوالات در این مرور پیدا کنیم. این امر نیاز به انجام مطالعات تصادفی‌سازی شده و با طراحی خوب بیشتری را در این زمینه به منظور ارائه شواهد قابل اعتمادتر برای مدیریت درمانی افراد مبتلا به این بیماری نشان می‌دهد.