این مرور تاثیرات عوامل مهارکننده استیل‌کولین‌استراز را به تنهایی یا در ترکیب با داروهای آنتی‌سایکوتیک در مقایسه با داروهای آنتی‌سایکوتیک به تنهایی یا دارونما (placebo) به علاوه داروهای آنتی‌سایکوتیک مقایسه می‌کند. افزودن عوامل مهارکننده استیل‌کولین‌استراز (acetylcholinesterase inhibito) به داروهای آنتی‌سایکوتیک ممکن است سایکوپاتولوژی عمومی/نشانه‌های منفی/نشانه‌های افسردگی را در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بهبود بخشد. همچنین، این ترکیب ممکن است در بهبود توجه/زمان واکنش و حوزه‌های حافظه شناخت مفید باشد. محدودیت عمده نتایج آن بود که بیشتر مطالعات، دوره کوتاهی داشتند. با توجه به ماهیت مزمن، شدید و پایدار اسکیزوفرنی، نمی‌توان از آن تصویری واقعی داشت مگر اینکه مطالعات طولانی‌مدت و به خوبی طراحی شده، انجام شوند. امیدواریم این مرور نیاز به انجام مطالعات بیشتر را در این زمینه برجسته کرده باشد.
به نظر می‌رسد نتایج به نفع استفاده از عوامل مهارکننده استیل‌کولین‌استراز در ترکیب با داروهای آنتی‌سایکوتیک در حوزه‌های کمی از وضعیت ذهنی و شناختی باشد، اما به دلیل محدودیت‌های مختلف در مطالعات، همانطور که در متن اصلی ذکر شد، شواهد ضعیف هستند. این مرور نیاز به انجام مطالعات تصادفی‌سازی شده بزرگ، مستقل، با طراحی خوب، روش انجام و گزارش‌دهی مناسب را برجسته می‌کند.
داروهای آنتی‌سایکوتیک همچنان اصلی‌ترین درمان اسکیزوفرنی بوده و برای مدت زمان طولانی است که تجویز می‌شوند. همانطور که پژوهش‌های در حال انجام، اثربخشی نسبی داروهای آنتی‌سایکوتیک را بر نشانه‌های شناختی و منفی نشان می‌دهند، جست‌وجو برای یافتن داروهایی که ممکن است این حوزه‌های عملکردی را برای فرد مبتلا به اسکیزوفرنی بهبود بخشند، ادامه دارد. عوامل مهارکننده استیل‌کولین‌استراز (acetylcholinesterase inhibitors) مدت‌هاست که برای درمان نشانه‌های شناختی دمانس استفاده می‌شوند.
هدف از این مرور، ارزیابی تاثیرات بالینی، بی‌خطری (safety) و مقرون‌به‌صرفه بودن عوامل مهارکننده استیل‌کولین‌استراز در درمان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بود.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (سپتامبر 2009)، و منابع تمام مطالعات شناسایی‌شده را برای یافتن کارآزمایی‌های بیشتر جست‌وجو کردیم.
ما همه کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده‌ای را وارد کردیم که عوامل مهارکننده استیل‌کولین‌استراز را با داروهای آنتی‌سایکوتیک یا دارونما (placebo)، به تنهایی یا به صورت ترکیبی، برای مدیریت بالینی اسکیزوفرنی و سایکوز‌های شبه-اسکیزوفرنی مقایسه کردند.
داده‌ها را جداگانه استخراج کردیم. برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data)، خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) متناظر آنها را بر اساس قصد درمان (intention-to-treat; ITT) مبتنی بر مدل اثرات تصادفی (random-effects model) محاسبه کردیم. برای داده‌های پیوسته (continuous data)، تفاوت‌های میانگین (MD) را، باز هم بر اساس مدل اثرات تصادفی، به دست آوردیم.
مهارکننده استیل‌کولین‌استراز به همراه آنتی‌سایکوتیک نسبت به آنتی‌سایکوتیک و دارونما در پیامدهای زیر سودمند بود.
1. وضعیت ذهنی - میانگین امتیاز پایانی نشانه‌های منفی PANSS (2 RCT؛ n = 31؛ MD: -1.69؛ 95% CI؛ 2.80- تا 0.57-)، میانگین امتیاز پایانی PANSS General Psychopathology (2 RCT؛ n = 31؛ MD: -3.86؛ 95% CI؛ 5.40- تا 2.32-)، و بهبودی در نشانه‌های افسردگی حداقل در یک مطالعه کوتاه‌مدت که با مقیاس CDSS اندازه‌گیری شد (داده‌های دارای چولگی (data skewed)) نشان داده شد.
2. حوزه‌های شناختی - توجه (1 RCT؛ n = 73؛ MD: 1.20؛ 95% CI؛ 0.14 تا 2.26)، حافظه دیداری (2 RCT؛ n = 48؛ MD: 1.90؛ 95% CI؛ 0.52 تا 3.28)، حافظه کلامی و زبان (3 RCT؛ n = 42؛ MD: 3.46؛ 95% CI؛ 0.67 تا 6.26) و عملکرد اجرایی (1 RCT؛ n = 24؛ MD: 17.10؛ 95% CI؛ 0.70 تا 33.50).
3. تحمل‌پذیری - EPSE: AIMS (1 RCT؛ n = 35؛ MD: 1.50؛ 95% CI؛ 1.04 تا 1.96).
هیچ تفاوتی میان دو بازو در دیگر پیامدها مشاهده نشد. نرخ کلی شرکت‌کنندگانی که مطالعات را زودتر از موعد ترک کردند، پائین بود (13.6%) و تفاوت بارزی را میان دو گروه نشان نداد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.