تعداد 30 مطالعه را که شامل 2133 شرکت‌کننده آنالیز شده بودند، وارد کردیم. برخی از مطالعات بیش از دو بازوی درمانی داشته و بنابراین با چندین مقایسه مرتبط بودند. مطالعات، کورتیکواستروئیدهای درون-تیمپان را به عنوان درمان اصلی (اولیه) یا درمان ثانویه (نجات) پس از شکست درمان اولیه بررسی کردند.

1. کورتیکواستروئیدهای درون-تیمپان در برابر کورتیکواستروئیدهای سیستمیک به عنوان درمان اولیه

تعداد 16 مطالعه (1108 شرکت‌کننده) را شناسایی کردیم. درمان درون-تیمپان ممکن است منجر به بهبودی اندک تا عدم بهبودی در تغییر حد آستانه شنوایی شود (تفاوت میانگین (MD): 5.93- دسی‌بل (dB) بهتر، 95% فاصله اطمینان (CI): 7.61- تا 4.26-؛ 10 مطالعه؛ 701 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین). تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در نسبتی از شرکت‌کنندگان یافتیم که شنوایی آنها بهبود یافت (خطر نسبی (RR): 1.04؛ 95% CI؛ 0.97 تا 1.12؛ 14 مطالعه، 972 شرکت‌کننده، قطعیت متوسط). درمان درون-تیمپان ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در حد آستانه شنوایی نهایی شود (MD؛ 3.31- دسی‌بل؛ 95% CI؛ 6.16- تا 0.47-؛ 7 مطالعه؛ 516 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین). درمان درون-تیمپان ممکن است تعداد افرادی را که دچار گیجی یا سرگیجه (vertigo) می‌شوند (RR: 2.53؛ 95% CI؛ 1.41 تا 4.54؛ 1 مطالعه؛ 250 شرکت‌کننده، قطعیت پائین) و هم‌چنین تعداد افراد مبتلا به درد گوش (RR: 15.68؛ 95% CI؛ 6.22 تا 39.49؛ 2 مطالعه؛ 289 شرکت‌کننده؛ قطعیت متوسط) را افزایش دهد. هم‌چنین منجر به پرفوراسیون دائمی غشای تیمپان (از 0% تا 3.9%؛ 3 مطالعه؛ 359 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین)، گیجی/سرگیجه در زمان تزریق (1% تا 21%؛ 3 مطالعه؛ 197 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین) و درد گوش در زمان تزریق (10.5% تا 27.1%؛ 2 مطالعه؛ 289 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین) می‌شود.

2. کورتیکواستروئیدهای درون-تیمپان به همراه کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (درمان ترکیبی) در برابر کورتیکواستروئیدهای سیستمیک به‌تنهایی به عنوان درمان اولیه

تعداد 10 مطالعه (788 شرکت‌کننده) را شناسایی کردیم. درمان ترکیبی ممکن است تاثیر کمی بر تغییر حد آستانه شنوایی داشته باشد (MD؛ 8.55- دسی‌بل بهتر؛ 95% CI؛ 12.48- تا 4.61-؛ 6 مطالعه؛ 435 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین). شواهد در مورد اینکه درمان ترکیبی می‌تواند نسبتی را از شرکت‌کنندگانی که شنوایی آنها بهبود یافته، تغییر دهد یا خیر، بسیار نامطمئن است (RR: 1.27؛ 95% CI؛ 1.15 تا 1.41؛ 10 مطالعه؛ 788 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین). درمان ترکیبی ممکن است منجر به حدود آستانه شنوایی نهایی اندکی پائین‌تر شود (مطلوب‌تر)، اما شواهد بسیار نامطمئن بوده و مشخص نیست که این تغییر برای بیماران مهم است یا خیر (MD؛ 9.11- دسی‌بل؛ 95% CI؛ 16.56- تا 1.67-؛ 3 مطالعه؛ 194 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین). برخی از عوارض جانبی فقط در افرادی رخ دادند که درمان ترکیبی دریافت کردند. این عوارض عبارت بودند از پرفوراسیون دائمی غشای تیمپان (از 0% تا 5.5%؛ 5 مطالعه؛ 474 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین)، گیجی یا سرگیجه در زمان تزریق (بین 0% تا 8.1%؛ 4 مطالعه؛ 341 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین) و درد گوش در زمان تزریق (13.5%؛1 مطالعه؛ 73 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین).

3. کورتیکواستروئیدهای درون-تیمپان در برابر عدم-درمان یا دارونما (placebo) به عنوان درمان ثانویه

هفت مطالعه (279 شرکت‌کننده) را شناسایی کردیم. درمان درون-تیمپان ممکن است تاثیر کمی بر تغییر حد آستانه شنوایی داشته باشد (MD؛ 9.07- دسی‌بل بهتر؛ 95% CI؛ 11.47- تا 6.66-؛ 7 مطالعه؛ 280 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین). این درمان ممکن است منجر به نسبت بسیار بیشتری از شرکت‌کنندگانی شود که شنوایی آنها بهبود یافته است (RR: 5.55؛ 95% CI؛ 2.89 تا 10.68؛ 6 مطالعه؛ 232 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین). هم‌چنین ممکن است منجر به کاهش (مطلوب‌تر) حدود آستانه شنوایی نهایی شود (MD؛ 11.09- دسی‌بل؛ 95% CI؛ 17.46- تا 4.72-؛ 5 مطالعه؛ 203 شرکت‌کننده؛ قطعیت پائین). برخی از عوارض جانبی فقط در افرادی رخ دادند که درمان درون-تیمپان دریافت کردند. این عوارض عبارت بودند از پرفوراسیون دائمی غشای تیمپان (از 0% تا 4.2%؛ 5 مطالعه؛ 185 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین)، گیجی یا سرگیجه در زمان تزریق (از 6.7% تا 33%؛ 3 مطالعه؛ 128 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین) و درد گوش در زمان تزریق (0%؛ 1 مطالعه؛ 44 شرکت‌کننده؛ قطعیت بسیار پائین).

4. کورتیکواستروئیدهای درون-تیمپان به همراه کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (درمان ترکیبی) در برابر کورتیکواستروئیدهای سیستمیک به‌تنهایی به عنوان درمان ثانویه

یک مطالعه را با 76 شرکت‌کننده پیدا کردیم. تغییر در حد آستانه شنوایی گزارش نشد. درمان ترکیبی ممکن است منجر به نسبت بالاتری از افراد با بهبود شنوایی شود، اما شواهد بسیار نامطمئن است (RR: 2.24؛ 95% CI؛ 1.10 تا 4.55؛ قطعیت بسیار پائین). عوارض جانبی فقط با داده‌های مربوط به پرفوراسیون دائمی غشای تیمپان، به صورت ضعیفی گزارش شدند (نرخ 8.1%، قطعیت بسیار پائین).