اندومتریوز (endometriosis) یک بیماری دردناک است که در آن بافت اندومتر خارج از رحم رشد می‌کند. این وضعیت به‌طور بالقوه بر توانایی زن برای باردار شدن تاثیر می‌گذارد. مطالعات اخیر از نقش کمک‌کننده التهاب در دردهای ناشی از اندومتریوز حمایت می‌کنند. از آنجایی که داروهای ضد TNF-α می‌توانند روند التهاب را مهار کنند، ممکن است نشانه‌های بیماری را بدون مهار تخمک‌گذاری تسکین دهند. با این حال، این مرور سیستماتیک شامل یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بود و نشان داد که شواهد کافی برای نتیجه‌گیری درباره اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف داروهای ضد TNF-α در تسکین درد در زنان مبتلا به اندومتریوز وجود ندارد. هیچ شواهدی دال بر افزایش عوارض جانبی در گروه داروهای ضد TNF-α در مقایسه با گروه دارونما (placebo) به دست نیامد.
این مرور در سال 2012 به‌روز شد. نتایج مرور اولیه منتشرشده در سال 2010 بدون تغییر باقی می‌مانند. هنوز شواهد کافی برای حمایت از استفاده از داروهای ضد TNF-α در مدیریت بالینی زنان مبتلا به اندومتریوز برای تسکین درد لگن وجود ندارد.
اندومتریوز (endometriosis) یک بیماری مزمن و عودکننده است که می‌تواند در طول سال‌های باروری ایجاد شود. این وضعیت با تشکیل بافت اندومتر خارج از حفره رحم مشخص می‌شود، و شایع‌ترین علت درد لگن را در زنان تشکیل می‌دهد. این رشد بافت اندومتر عمدتا به استروژن تولید شده توسط تخمدان‌ها بستگی دارد و بنابراین، مدیریت مرسوم آن بر سرکوب عملکرد تخمدان متمرکز شده است. شواهد در حال افزایش نشان می‌دهد که تغییر عملکرد سیستم ایمنی نقش مهمی در پیدایش و توسعه اندومتریوز دارد. در این مرور، تعدیل التهاب را به عنوان یک رویکرد جایگزین درمانی در نظر گرفتیم.
تعیین اثربخشی و بی‌خطری (safety) درمان فاکتور نکروز ضدتومور-α (ضد TNF-α) در مدیریت بالینی اندومتریوز در زنان پیش از یائسگی.
برای نخستین انتشار این مرور، کارآزمایی‌ها را در بانک‌های اطلاعاتی زیر جست‌وجو کردیم (از آغاز تا آگوست 2009): پایگاه ثبت تخصصی گروه اختلالات قاعدگی و ناباروری کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین )؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL، و PsycINFO. علاوه بر این، همه فهرست منابع کارآزمایی‌های واردشده را جست‌وجو کرده، و در تلاش برای تعیین محل انجام کارآزمایی‌ها، با متخصصان در این زمینه تماس گرفتیم. این جست‌وجو را تا 3 سپتامبر 2012 برای این به‌روزرسانی دوباره اجرا کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) وارد شدند که داروهای ضد TNF-α را با دارونما (placebo)، عدم درمان، درمان طبی یا جراحی برای درد لگن مرتبط با اندومتریوز مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب کرده، کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده، و دادهها را با استفاده از فرم‌های استخراج اطلاعات به دست آوردند. حوزه‌های ارزیابی‌شده برای خطر سوگیری عبارت بودند از تولید توالی (sequence generation)، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment)، کورسازی (blinding)، داده‌های ناقص پیامد، و گزارش‌دهی انتخابی پیامد. ما از خطر نسبی (RR) برای گزارش داده‌های دو حالتی (dichotomous data) با 95% فاصله اطمینان (CI) استفاده کردیم، در حالی که داده‌های پیوسته (continuous data) را به صورت تفاوت میانگین (MD) بیان کردیم. ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) را با استفاده از آماره I 2 ارزیابی کردیم.
فقط یک کارآزمایی شامل 21 شرکت‌کننده وارد شد. نتایج نشان دادند که هیچ شواهدی دال بر تاثیر اینفلیکسیماب (infliximab)، یکی از داروهای ضد TNF-α شناخته شده، بر کاهش درد لگن با استفاده از نمره Biberoglu-Behrman (BB) (مقیاس 0 تا 3) برای شرکت‌کنندگان (MD؛ 0.14-؛ 95% CI؛ 0.43- تا 0.15)، امتیاز BB برای پزشکان (MD؛ 0.14-؛ 95% CI؛ 0.39- تا 0.11)، یا نمره درد آنالوگ بصری (VAS، مقیاس 100 میلی‌متری) (MD؛ 5.60-؛ 95% CI؛ 16.10- تا 4.90)، یا در مورد استفاده از مسکّن‌ها (ایبوپروفن، گرم در روز) (MD؛ 0.10-؛ 95% CI؛ 0.30- تا 0.10) وجود ندارد. هیچ شواهدی دال بر افزایش عوارض جانبی در گروه اینفلیکسیماب در مقایسه با دارونما به دست نیامد (RR: 3.73؛ 95% CI؛ 0.22 تا 63.66). ما هیچ شواهدی را مبنی بر فواید بالینی اینفلیکسیماب برای ضایعات اندومتریوز، دیسمنوره، دیسپارونی یا حساسیت لگنی پیدا نکردیم. تا به امروز، هیچ کارآزمایی وجود ندارد که آنالیز مقرون‌به‌صرفه بودن داروهای ضد TNF-α یا شانس عود را گزارش کرده باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.