این مرور شواهد به دست آمده را از 2411 بزرگسال مبتلا به درد متوسط تا شدید پس از جراحی در مطالعاتی ارزیابی کرد که تک-دوز کدئین 60 میلی‌گرم را با دارونما مقایسه کردند. تعداد افرادی که از نظر بالینی به مقدار مفیدی از نظر بالینی در تسکین درد (حداقل 50%) با کدئین در مقایسه با دارونما دست یافتند، کم بود. در تمام انواع جراحی‌ها، 12 شرکت‌کننده باید با کدئین 60 میلی‌گرم درمان شوند تا یک نفر بتواند به این میزان از تسکین درد دست یابد، کسی با دارونما به این میزان از تسکین درد دست نیافت. نیاز به استفاده از داروهای ضد-درد بیشتر طی 4 تا 6 ساعت، 38% با کدئین در مقایسه با 46% با دارونما بود، و میانگین زمان سپری شده تا استفاده از داروهای ضد-درد بیشتر با کدئین (2.7 ساعت) کمی بیشتر از دارونما (2 ساعت) بود. افراد بیشتری با کدئین نسبت به دارونما دچار عوارض جانبی شدند، اما این تفاوت معنی‌دار نبود و هیچ‌یک جدی نبودند یا منجر به ترک درمان نشدند. دیگر آنالژزیک‌های رایج مورد استفاده، به‌تنهایی و در ترکیب با کدئین 60 میلی‌گرم، تسکین درد بهتری را ارائه می‌دهند. دوزهای بالاتر کدئین در این مطالعات مورد بررسی قرار نگرفتند.
تک-دوز کدئین 60 میلی‌گرم بی دردی خوبی را برای تعداد کمی از افراد فراهم می‌کند، و با جایگزین‌های رایج مورد استفاده مانند پاراستامول، NSAIDها و ترکیبات آنها با کدئین، به ویژه پس از جراحی دندان، قابل مقایسه نیست؛ وجود تفاوت بزرگ بین جراحی دندان و دیگر جراحی‌ها غیر-منتظره بود. دوزهای بالاتر ارزیابی نشدند.
کدئین (codeine) یک اپیوئید متابولیزه شده به ترکیبات ضد-درد فعال، از جمله مورفین، است. این عامل دارویی به‌طور گسترده‌ای با نسخه پزشک در دسترس است، و داروهای ترکیبی شامل دوزهای پائین کدئین معمولا بدون نیاز به نسخه در دسترس قرار دارند.
ارزیابی اثربخشی، زمان شروع بی‌دردی، زمان سپری شده تا استفاده از داروی نجات و هر گونه عوارض جانبی مرتبط با تک-دوز کدئین خوراکی در مدیریت درمانی درد حاد پس از جراحی.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE و PubMed را تا نوامبر 2009 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، کنترل‌شده با دارونما (placebo) از تک-دوز خوراکی کدئین برای تسکین درد متوسط تا شدید پس از جراحی در بزرگسالان.
مطالعات از نظر کیفیت روش‌شناسی (methodology) و داده‌هایی که مستقلا توسط دو نویسنده مرور استخراج شدند، ارزیابی شدند. مجموع تسکین کلی درد (total pain relief; TOTPAR) یا تفاوت در شدت درد (pain intensity difference; SPID) طی 4 تا 6 ساعت برای محاسبه تعداد شرکت‌کنندگانی استفاده شد که حداقل 50% تسکین درد را در مقایسه با دارونما به دست آوردند، که با 95% فاصله اطمینان، سود نسبی را محاسبه کرد، و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (NNT) تا یک شرکت‌کننده حداقل 50% تسکین درد را طی 4 تا 6 ساعت به دست آورد. اعدادی که از داروهای نجات در بازه‌های زمانی مشخص و زمان استفاده از داروهای نجات استفاده می‌کنند، به‌عنوان معیارهای کمکی برای اثربخشی مداخله جست‌وجو شدند. داده‌ها در مورد عوارض جانبی و خروج از مطالعه جمع‌آوری شدند.
سی-پنج مطالعه وارد شدند (1223 شرکت‌کننده کدئین 60 میلی‌گرم، 27 نفر کدئین 90 میلی‌گرم و 1252 نفر دارونما دریافت کردند). با ترکیب همه انواع جراحی (33 مطالعه، 2411 شرکت‌کننده)، کدئین 60 میلی‌گرم در مقایسه با دارونما برای حداقل 50% کاهش درد طی 4 تا 6 ساعت، دارای NNT معادل 12 (8.4 تا 18) بود. حداقل 50% تسکین درد در 26% از افراد مصرف‌کننده کدئین 60 میلی‌گرم و 17% با دارونما به دست آمد.
NNT پس از جراحی دندان برابر با 21 (12 تا 96) (15 مطالعه، 1146 شرکت‌کننده)، و پس از دیگر انواع جراحی معادل 6.8 (4.6 تا 13) (18 مطالعه، 1265 شرکت‌کننده) گزارش شد. NNT برای پیشگیری از استفاده از داروهای نجات طی 4 تا 6 ساعت برابر با 11 (6.3 تا 50) (11 مطالعه، 765 شرکت‌کننده، اکثرا غیر-دندانپزشکی) بود؛ میانگین زمان سپری‌شده تا مصرف آن، با کدئین 2.7 ساعت و با دارونما 2.0 ساعت بود. بیشتر شرکت‌کنندگان دچار عوارض جانبی با کدئین 60 میلی‌گرم نسبت به دارونما شدند؛ تفاوت معنی‌دار نبود و هیچکدام جدی نبودند. دو مورد خروج از مطالعه ناشی از بروز عوارض جانبی با دارونما رخ داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.