سال‌های اولیه زندگی کودک از نظر رشد و تکامل بسیار مهم هستند. کودکانی که از خانواده محروم هستند، بیشتر در معرض خطر مشکلات رشد و تکامل و سلامت ضعیف قرار دارند. فرزندپروری و کیفیت محیط منزل می‌تواند به رشد کودکان خردسال و کاهش پیامدهای منفی ناشی از محرومیت کمک کند. هدف از این مرور آن بود که بدانیم برنامه‌های فرزندپروری مبتنی بر منزل، که هدف آنها بهبود رشد کودک از طریق نشان دادن به والدین است که چگونه می‌توانند محیط منزل را با کیفیت بهتری برای فرزندشان فراهم کنند، در انجام این کار موثر هستند یا خیر. هفت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) معیارهای ورود را به این مطالعه مروری داشت. ترکیب نتایج چهار مورد از هفت مطالعه نشان داد کودکانی که این برنامه را دریافت کردند رشد شناختی بهتری نسبت به گروه کنترل نداشتند. رشد عاطفی‌اجتماعی در سه مطالعه اندازه‌گیری شد، اما نتوانستیم این داده‌ها را برای کمک به نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی، ترکیب کنیم. هیچ‌یک از مطالعات عوارض جانبی را اندازه‌گیری نکردند. به دلیل گزارش‌دهی ضعیف، ارزیابی کیفیت مطالعات دشوار بود. انجام تحقیقات بیشتر با کیفیت بالا مورد نیاز است.
این مرور شواهدی را مبنی بر اثربخشی مداخلات مبتنی بر منزل ارایه نمی‌دهد که هدف آنها به‌طور خاص، بهبود پیامدهای رشد در کودکان پیش‌دبستانی از خانواده‌های آسیب‌دیده اجتماعی باشد. مطالعات آتی باید تلاش کنند تا فرآیندهای روش‌شناسی خود را بهتر مستندسازی و گزارش کنند.
آسیب‌های اجتماعی می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر رشد، سلامت و به‌زیستی (wellbeing) اولیه کودک داشته باشند. آنچه در این دوره حساس اتفاق می‌افتد برای همه جنبه‌های رشد و تکامل مهم است. کافی بودن مراقبت و کیفیت محیط زندگی، نقش مهمی در حمایت از رشد کودکان خردسال دارد و والدین نقش مهمی را در بهینه‌سازی رشد کودک و کاهش تاثیرات منفی آسیب‌های اجتماعی دارند. هدف برنامه‌های رشد کودک که در منزل اجرا شوند، بهینه‌سازی پیامدهای رشد کودکان از طریق آموزش، آموزش و حمایت از والدین در منزل‌شان است تا محیطی پرورش‌دهنده و محرک را برای فرزندشان فراهم کنند.
تعیین تاثیرات برنامه‌های منزل-محور که هدف آنها به‌طور خاص، بهبود پیامدهای رشد برای کودکان پیش‌دبستانی از خانواده‌های آسیب‌دیده اجتماعی بود.
در تاریخ 7 اکتبر تا 12 اکتبر 2010، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (2010، شماره 4)، MEDLINE (1950 تا هفته 4، سپتامبر 2010)، EMBASE (1980 تا هفته 39، 2010)، CINAHL (1937 تا به امروز)، PsycINFO (1887 تا به امروز)، ERIC (1966 تا به امروز)، ASSIA (1987 تا به امروز)، Sociological Abstracts (1952 تا به امروز)، Social Science Citation Index (1970 تا به امروز). فهرست منابع مقالات را نیز بررسی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که مداخلات مبتنی بر منزل نظارت بر رشد کودک پیش‌دبستانی را با کنترل «مراقبت استاندارد» مقایسه کردند. شرکت‌کنندگان، والدینی بودند که فرزندانشان تا سن ورود به مدرسه بوده و از نظر فقر، تک‌والد بودن یا وضعیت اقلیت قومی، در محرومیت اجتماعی قرار داشتند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) کارآزمایی‌ها را ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند.
ما هفت مطالعه را وارد کردیم، که 723 شرکت‌کننده را وارد کردند. چهار مطالعه از هفت مطالعه را در معرض خطر سوگیری بالا ارزیابی کردیم و سه مطالعه خطر سوگیری نامشخص داشتند؛ ارزیابی کیفیت شواهد دشوار بود زیرا اغلب جزئیات به میزان کافی گزارش نشدند تا بتوان نتیجه‌گیری در مورد دقت روش‌شناسی (methodology) مطالعات انجام داد. چهار کارآزمایی شامل 285 شرکت‌کننده رشد شناختی را اندازه‌گیری کردند و این داده‌ها را در یک متاآنالیز ترکیب کردیم. هیچ تاثیر آماری معنی‌داری از مداخله در مقایسه با گروه کنترل بر رشد شناختی دیده نشد (تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18- تا 0.78). فقط سه مطالعه پیامدهای اجتماعی‌عاطفی را گزارش کردند و داده‌های کافی برای ترکیب در یک متاآنالیز وجود نداشت. هیچ مطالعه‌ای بروز عوارض جانبی را گزارش نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.