دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم، که کانال سدیم اپیتلیال را مسدود می‌کنند (که مسدودکننده‌های ENaC نیز نامیده می‌شوند)، دسته‌ای از داروهایی هستند که معمولا برای پیشگیری از هدررفت پتاسیم تجویز می‌شوند، اما ممکن است به کاهش فشار خون نیز کمک کنند. این دسته شامل داروهایی مانند آمیلوراید (amiloride) (Midamor؛ Amilzide) و تریامترن (triamterene) (Dyrenium؛ Dyazide) است. ما پرسیدیم که این دسته از داروها، وقتی به تنهایی یا به عنوان داروی دوم برای درمان پرفشاری خون تجویز شوند، فشار خون را تا چه میزان کاهش می‌دهند. برای یافتن تمام کارآزمایی‌هایی که این سوال را ارزیابی کردند، به جست‌وجو در متون علمی موجود پرداختیم. هیچ کارآزمایی‌ای برای بررسی توانایی کاهش فشار خون مسدودکننده‌های ENaC، در صورت استفاده به تنهایی، یافت نشد. ما 6 کارآزمایی را پیدا کردیم که توانایی کاهش فشار خون آمیلوراید و تریامترن را که به عنوان داروی دوم اضافه شدند، در 496 شرکت‌کننده بررسی کردند. هر 6 کارآزمایی مسدودکننده‌های ENaC را در دوزهای پائین مورد مطالعه قرار دادند و آنها هیچ تاثیری بر کاهش فشار خون نداشتند. انجام کارآزمایی‌هایی برای مطالعه این داروها در دوزهای بالاتر مورد نیاز است تا مشخص شود که آنها فشار خون را کاهش می‌دهند یا خیر. به دلیل دوزهای پائین مورد مطالعه و مدت کوتاه کارآزمایی‌ها، نمی‌توان مضرات مرتبط با مسدودکننده‌های ENaC را در این مرور تخمین زد.
دوزهای پائین مسدودکننده‌های ENaC تاثیر کاهش‌دهنده BP را از نظر آماری یا بالینی ندارند، اما کارآزمایی‌ها در دوزهای بالاتر در دسترس نیستند. این مرور تخمین خوبی را از بروز آسیب‌های مرتبط با مسدودکننده‌های ENaC ارایه نکرد.
دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم (potassium-sparing diuretics)، که کانال سدیم اپیتلیال (epithelial sodium channel; ENaC) را مسدود می‌کنند، به‌طور گسترده‌ای برای درمان هیپرتانسیون به عنوان داروی خط دوم در بیمارانی که دیگر دیورتیک‌ها (مانند دیورتیک‌های تیازیدی) را مصرف می‌کنند، تجویز شده و بسیار کمتر به عنوان تک درمانی (monotherapy) استفاده می‌شوند. بنابراین، تعیین تاثیرات مسدودکننده‌های ENaC بر فشار خون (blood pressure; BP)، ضربان قلب و خروج بیماران از مطالعه به دلیل عوارض جانبی (withdrawals due to adverse effects; WDAEs)، زمانی که به عنوان خط اول یا خط دوم درمان تجویز می‌شوند، ضروری است.
کمّی‌سازی کاهش وابسته به دوز در فشار خون سیستولیک (SBP) و فشار خون دیاستولیک (DBP) با درمان مسدودکننده ENaC به عنوان یک داروی خط اول یا خط دوم در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه.
ما CENTRAL (کتابخانه کاکرین، 2012)، MEDLINE (1950 تا آگوست 2012)، EMBASE (1980 تا آگوست 2012) و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های دوسو کور (double-blind)، تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه که به مدت 3 تا 12 هفته، اثربخشی مداخلات زیر را بر کاهش BP ارزیابی کردند: 1) تک درمانی با دوز ثابت یک مسدودکننده ENaC در مقایسه با دارونما (placebo)؛ یا 2) مسدودکننده ENaC در ترکیب با کلاس دیگری از داروهای آنتی‌هیپرتانسیو در مقایسه با تک درمانی مربوطه (بدون مسدودکننده ENaC).
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد. اطلاعات WDAE از کارآزمایی‌ها نیز گردآوری شدند.
هیچ کارآزمایی‌ای یافت نشد که اثربخشی مهارکننده‌های ENaC را در قالب تک درمانی در کاهش BP در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه ارزیابی کرده باشد. فقط 6 کارآزمایی اثربخشی دوزهای پائین آمیلوراید (amiloride) و تریامترن (triamterene) را به عنوان داروی دوم برای کاهش BP در 496 شرکت‌کننده با BP پایه 151/102 میلی‌متر جیوه ارزیابی کردند. کاهش بیشتر BP ناشی از مسدودکننده ENaC به عنوان داروی دوم، با مقایسه تفاوت کاهش BP بین گروه‌های درمان ترکیبی و تک درمانی، برآورد شد. افزودن دوزهای پائین آمیلوراید و تریامترن در این کارآزمایی‌ها باعث کاهش BP نشد. تخمین کارآمدی کاهش BP مرتبط با دوز برای مسدودکننده‌های ENaC به دلیل کمبود داده‌های کارآزمایی در دوزهای بالاتر امکان‌پذیر نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.