خونریزی زیر عنکبوتیه (subarachnoid haemorrhage; SAH) یک وضعیت جدی است که در آن خونریزی در سطح مغز رخ می‌دهد. این خونریزی معمولا از یک ناهنجاری (آنوریسم (aneurysm)) در یکی از عروقی خونی سطح مغز ناشی می‌شود. افراد مبتلا به SAH، علاوه بر آسیب ناشی از خونریزی اولیه، اغلب دچار کاهش بعدی در جریان خون به مغز و در نتیجه آسیب مغزی تاخیری بیشتر می‌شوند. پیشنهاد شده که داروهای کاهش‌دهنده سطح کلسترول ممکن است این آسیب تاخیری مغزی را کاهش دهند. این مرور فقط یک کارآزمایی کوچک را با 39 شرکت‌کننده پیدا کرد. داروهای کاهش‌دهنده سطح کلسترول خطر آسیب تاخیری مغزی را کاهش ندادند و درجه بهبودی شرکت‌کنندگان را به‌طور قابل توجهی بهتر نکردند. تفاوت‌های معنی‌داری در عوارض جانبی وجود نداشت. این مرور بر اساس یک کارآزمایی کوچک است و در حال حاضر هیچ نتیجه‌گیری قابل اعتمادی نمی‌توان گرفت.
ما نمی‌توانیم هیچ نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی و بی‌خطری (safety) کاهش کلسترول در SAH آنوریسمال بگیریم زیرا شواهد قابل اعتماد ناکافی فقط از یک کارآزمایی کوچک به دست آمد. نیاز به انجام RCTهای بیشتری وجود دارد.
وازواسپاسم مغزی و نواقص ایسکمیک تاخیری مرتبط با آن (delayed ischaemic deficits; DIDs) در 17% تا 40% از بیماران مبتلا به خونریزی آنوریسمال زیر عنکبوتیه (subarachnoid haemorrhage; SAH) رخ می‌دهد و منجر به پیامد ضعیف در فرد مبتلا می‌شود. عوامل کاهش‌دهنده سطح کلسترول خون ممکن است پیامدهای نامطلوب را بهبود بخشند.
ارزیابی تاثیرات عوامل کاهش‌دهنده سطح کلسترول برای بهبود پیامدها در بیماران مبتلا به SAH آنوریسمال.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سکته مغزی (stroke) در کاکرین (می 2012)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین شماره 5؛ 2012)؛ MEDLINE (1948 تا می 2012)، و EMBASE (1980 تا می 2012) را جست‌وجو کردیم. همچنین سه بانک اطلاعاتی چینی زیر را جست‌وجو کردیم: SinoMed؛ CNKI و VIP (می 2012). در تلاش برای شناسایی کارآزمایی‌های منتشرشده، در حال انجام و منتشرنشده بیشتر، کارآزمایی‌های بالینی مرتبط و پایگاه‌های ثبت پژوهشی (می 2012) را جست‌وجو کردیم، با شرکت‌های دارویی و محققانی که در کارآزمایی‌های قبلی شرکت داشتند، تماس گرفتیم و فهرست منابع همه مقالات مرتبط شناسایی‌شده را غربالگری کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که عوامل کاهش‌دهنده سطح کلسترول را با کنترل یا درمان دارونما (placebo) در شرکت‌کنندگان مبتلا به SAH آنوریسمال مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم معیارهای ورود را اعمال کرده، کارآزمایی‌های مرتبط را بررسی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. ما متاآنالیز را انجام ندادیم زیرا فقط یک RCT را در مرور وارد کردیم.
یک مطالعه را وارد کردیم که در آن 39 بیمار سیمواستاتین (simvastatin) (80 میلی‌گرم در روز؛ 19 = n) یا دارونما (n = 20) را به مدت 14 روز دریافت کردند. بروز DIDs (پیامد ثانویه) برابر با 26% (5/19) در گروه سیمواستاتین در مقابل 60% (12/20) در گروه دارونما گزارش شد (خطر نسبی (RR): 0.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 1.01؛ P = 0.05). این بدان معناست که، در این مطالعه، سیمواستاتین هیچ تاثیری بر DIDها نداشت. دو بیمار در گروه سیمواستاتین و یک بیمار در گروه دارونما، دچار سطوح بالایی از آسپارتات ترانس‌آمیناز یا آلانین ترانس‌آمیناز شدند. یک بیمار در گروه سیمواستاتین با افزایش سطح کراتین فسفوکیناز مواجه شد. هیچ نتیجه‌ای از این کارآزمایی برای پیامد اولیه مرگ‌ومیر یا وابستگی در شش ماه وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.