محققان در بنیاد همکاری کاکرین، مروری را در رابطه با اثر استراتژی‌ها در افزایش تعداد افرادی از جمعیت‌های آسیب‌پذیر که در برنامه‌های بیمه سلامت ثبت‌نام کرده‌اند، انجام دادند. آنها به جست‌وجوی تمام مطالعات مرتبط پرداختند و دو مطالعه را یافتند. یافته‌های آنها در زیر خلاصه شده‌اند.
برنامه بیمه سلامت چیست؟
دولت‌ها در بسیاری از کشورها، خدمات مراقبت‌های سلامت را با هزینه پایین یا به صورت رایگان به تمام شهروندان خود ارائه می‌دهند، پرداخت این خدمات اغلب از طریق مالیات انجام می‌شود. با این حال، در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و برخی از کشورهای توسعه‌یافته اینگونه نیست. در این کشورها، بسیاری از افراد هزینه‌های مراقبت‌های سلامت خود را تحت پوشش برنامه‌های بیمه سلامت دولت قرار می‌دهند، که اغلب از طریق حق عضویت پرداخت می‌شود. اما گروه‌های خاصی از افراد، از جمله کودکان، سالمندان، زنان، افراد با درآمد کم، افرادی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، اقلیت‌های نژادی و قومی، مهاجران، و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن یا معلولیت، با اینکه بیشتر احتمال دارد که دچار مشکلات سلامت شوند، کمتر احتمال دارد عضو این برنامه‌ها شوند.
در برخی از این کشورها، دولت‌ها تلاش کرده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که برنامه‌های بیمه سلامت، این گروه‌های آسیب‌پذیر را تحت پوشش قرار داده است. یکی از راه‌های انجام این کار، بهبود طراحی برنامه است. به عنوان مثال، دولت‌ها می‌توانند قوانین را برای افرادی که می‌توانند به این برنامه بپیوندند، تغییر دهند یا این برنامه‌ها را برای پیوستن این افراد ارزان‌تر کنند. اما حتی اگر یک برنامه به خوبی طراحی شده باشد، ممکن است باز هم افرادی به آن نپیوندند. به عنوان مثال، آنها ممکن است ندانند که می‌توانند عضو شوند یا آنها ممکن است روند درخواست را بیش از حد دشوار بدانند. برای مثال، برای رسیدگی به این مشکلات، دولت‌ها می‌توانند اطلاعات بیشتری را در مورد این برنامه ارائه کنند تا افرادی که می‌توانند به آن بپیوندند، یا می‌توانند روند درخواست را آسان‌تر کنند.
این تحقیق چه می‌گوید؟
هر دو مطالعه این مرور، در USA انجام شده و کودکان بیمه‌نشده را هدف قرار دادند. در اولین مطالعه، مدیران مورد، با خانواده‌های کودکان بیمه‌نشده آمریکای لاتین برای ارائه اطلاعات مربوط به بیمه سلامت تماس گرفتند، تا برای انجام بیمه به آنها کمک کنند و در صورتی که تصمیم اشتباه گرفتند، برای درخواست تجدیدنظر به آنها کمک کنند. در مطالعه دوم، فرم‌های درخواست بیمه به خانواده‌های کودکان مراجعه‌کننده به بخش اورژانس بیمارستان تحویل داده شد. در هر دو مطالعه، این خانواده‌ها با خانواده‌هایی که اطلاعات و حمایت‌های اضافی را دریافت نکرده بودند، مقایسه شدند. مطالعات اطلاعات زیر را نشان دادند:
افرادی که اطلاعات بیمه سلامت و پشتیبانی برنامه را دریافت می‌کنند:
- بیشتر احتمال دارد که کودکان خود را در برنامه‌های بیمه سلامت ثبت‌نام کنند (شواهد با کیفیت متوسط)؛
- بیشتر احتمال دارد که بیمه کودکان خود را ادامه دهند (شواهد با کیفیت متوسط)؛
- ممکن است در گرفتن بیمه سریع‌تر اقدام کنند (شواهد با کیفیت پایین)؛
- ممکن است از روند ثبت‌نام راضی‌تر باشند (شواهد با کیفیت پایین).
افرادی که فرم درخواست بیمه را در بخش اورژانس بیمارستان‌ها دریافت کردند:
- بیشتر احتمال دارد که کودکان خود را در برنامه‌های بیمه سلامت ثبت‌نام کنند (شواهد با کیفیت پایین)؛
اثرات ناخواسته در مطالعات گزارش نشدند. یک اثر ناخواسته احتمالی ممکن است این باشد که افراد می‌توانند ارائه اطلاعات و حمایت را به صورت آزاردهنده یا غیرمفید تجربه کنند. با این حال، در یک مطالعه که رضایت والدین را اندازه‌گیری کرد، افراد هنگام دریافت اطلاعات و حمایت راضی‌تر بودند.
خلاصه‌ای از این مرور برای سیاستگذاران در اینجا در دسترس است.
مدیران مورد جامعه‌محور که اطلاعات بیمه سلامت، پشتیبانی برنامه، و مذاکره با بیمه‌گر را ارائه می‌دهند، احتمالا ورود کودکان را در طرح‌های بیمه سلامت افزایش می‌دهند. با این حال، قابلیت انتقال این مداخله به جمعیت‌های دیگر یا محیط‌های دیگر نامشخص است. دریافت مدارک برنامه بیمه در بخش اورژانس بیمارستان‌ها می‌تواند به افزایش روند ورود کودکان در طرح‌های بیمه سلامت کمک کند. انجام مطالعات بیشتری برای ارزیابی اثربخشی استراتژی‌های مختلف برای گسترش پوشش بیمه سلامت در جمعیت آسیب‌پذیر در محیط‌های مختلف، با توجه دقیق به طراحی مطالعه، مورد نیاز هستند.
بیمه درمانی، دارای پتانسیل بهبود دسترسی به مراقبت‌های سلامت و محافظت از افراد در برابر خطرات مالی بیماری است. با این حال، پوشش بیمه سلامت اغلب کم است، به ویژه برای افرادی که بیشتر به حفاظت نیاز دارند، از جمله کودکان و سایر جمعیت‌های آسیب‌پذیر.
ارزیابی اثربخشی راهکارهای گسترش پوشش بیمه سلامت در جمعیت‌های آسیب‌پذیر
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ بخشی از کتابخانه کاکرین؛ www.thecochranelibrary.com (جست‌وجو در 2 نوامبر 2012)؛ PubMed (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ EMBASE (جست‌وجو در 6 جولای 2012)؛ Globa Health (جست‌وجو در 6 جولای 2012)؛ IBSS (جست‌وجو در 6 جولای 2012)؛ WHO Library Database (WHOLIS) (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ IDEAS (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ ISI-Proceedings (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ (OpenGrey از OpenSIGLE تغییر یافت) (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ ایندکس مدیکوس آفریقا (African Index Medicus) (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ BLDS (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ Econlit (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ ELDIS (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ ERIC (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ HERDIN NeON Database (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ IndMED (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ JSTOR (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ LILACS (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ NTIS (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ PAIS (جست‌وجو در 6 جولای 2012)؛ Popline (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ پایگاه اطلاعاتی پایان‌نامه‌ها و تزهای پروکوئست (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ PsycINFO (جست‌وجو در 6 جولای 2012)؛ SSRN (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ ایندکس مدیکوس Thai؛ (Thai Index Medicus) (جست‌وجو در 1 نوامبر 2012)؛ World Bank (جست‌وجو در 2 نوامبر 2012)؛ WanFang (جست‌وجو در 3 نوامبر 2012)؛ زیرساخت‌های دانش ملی چین (CHKD-CNKI) (جست‌وجو در 2 نوامبر 2012) را جست‌وجو کردیم.
علاوه بر این، ما فهرست منابع مطالعات واردشده را جست‌وجو کردیم و یک جست‌وجوی استنادی را برای یافتن مطالعات واردشده از طریق Web of Science برای یافتن مطالعات بالقوه مرتبط دیگر انجام دادیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs)، کارآزمایی‌های غیرتصادفی‌سازی و کنترل‌شده (NRCTs)، مطالعات کنترل‌شده قبل و بعد (controlled before-after; CBA) و مطالعات سری زمانی منقطع (Interrupted time series; ITS) که اثرات استراتژی‌ها را در افزایش پوشش بیمه سلامت برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر ارزیابی کردند. ما استراتژی‌ها را به صورت اقداماتی در جهت بهبود ورود جمعیت‌های آسیب‌پذیر در طرح‌های بیمه سلامت تعریف کردیم. دو گروه و 6 استراتژی مشخص به عنوان مداخلات شناسایی شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما یک سنتز ساختاری را انجام دادیم.
ما دو مطالعه را وارد کردیم که هر دو از ایالات متحده بودند. افراد با دریافت اطلاعات بیمه سلامت و پشتیبانی برنامه توسط مدیران مورد جامعه‌محور، بیشتر احتمال داشت که کودکان خود را در برنامه‌های بیمه سلامت ثبت‌نام کنند (خطر نسبی (RR): 1.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.44 تا 1.96؛ شواهد با کیفیت متوسط) و بیشتر احتمال داشت که بیمه کودکان خود را ادامه دهند (RR: 2.59؛ 95% CI؛ 1.95 تا 3.44؛ شواهد با کیفیت متوسط). از تمام کودکانی که بیمه شده بودند، کودکان گروه مداخله ممکن بود زودتر بیمه شده باشند (47.3 روز کمتر، 95% CI؛ 20.6 تا 74.0 روز کمتر، شواهد با کیفیت پایین) و والدین به‌طور متوسط رضایت بیشتری داشته‌اند (میانگین تفاوت نمره رضایتمندی: 1.07؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.42؛ شواهد با کیفیت پایین).
در مطالعه دوم، برنامه‌های کاربردی در بخش اورژانس بیمارستان‌ها ارائه شد، و با عدم ارائه برنامه‌های کاربردی مقایسه شد، و احتمالا در ثبت‌نام موثر بود (RR: 1.5؛ 95% CI؛ 1.03 تا 2.18؛ شواهد با کیفیت پایین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.