آنوریسم شریان یک اتساع غیرطبیعی موضعی است که قطر شریان حداقل یک و نیم برابر اندازه طبیعی آن می‌شود. وجود آنوریسم را در هر دو آئورت قفسه سینه و شکمی، آنوریسم آئورت قفسه سینه-شکمی یا توراکوابدومینال (thoracoabdominal aortic aneurysms; TAAA) می‌نامند. ترمیم آن با جراحی باز در تضمین بقای افراد مبتلا به چنین آنوریسمی موثر است. عوارض فلج پاها و قسمت‌های تحتانی بدن (پاراپلژی (paraplegia)) و فلج نسبی که اندام‌های تحتانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد (پاراپارزی (paraparesis))، می‌تواند حین جراحی و در دوره پس از جراحی، پس از عمل جراحی ظاهرا موفقیت‌آمیز، ایجاد شوند. این امر نتیجه جریان خون ناکافی به نخاع و آسیب‌پذیری نخاع در برابر آسیب ایسکمیک است.
برای محافظت از طناب نخاعی و به حداقل رساندن احتمال بروز این عوارض، از درمان‌های اضافی (کمکی) مختلفی استفاده می‌شود. پرفیوژن دیستال آئورت یکی از این موارد است. متداول‌ترین روش مورد استفاده، کانولاسیون دهلیز چپ برای هدایت جریان خون از طریق یک پمپ گریز از مرکز (centrifugal pump) به ناحیه دیستال آئورت به منظور حفظ خون‌رسانی به طناب نخاعی و اندام‌های حیاتی مانند کلیه‌ها، است. این یک روش پیچیده است که عوارض خاص خود را دارد. می‌توان آن را به تنهایی یا همراه با دیگر روش‌های کمکی استفاده کرد که شامل خنک‌کننده سیستمیک یا خنک‌کننده منطقه‌ای طناب نخاعی، درناژ مایع مغزی نخاعی (CSF)، آناستوموز مجدد شریان‌های بین‌دنده‌ای، پایش پتانسیل‌های برانگیخته حسی‌تنی (somatosensory-evoked) برای نشان دادن ایسکمی طناب نخاعی است.
در حال حاضر، هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) برای حمایت از نقش پرفیوژن دیستال آئورت در جراحی TAAA برای پیشگیری از آسیب عصبی وجود ندارد. مطالعات مشاهده‌ای از مراکز جراحی مجرب، مزایای بالقوه‌ای را با استفاده از پرفیوژن دیستال آئورت به عنوان تنها روش کمکی یا در ترکیب با درناژ CSF نشان می‌دهند. برای مقایسه پرفیوژن دیستال آئورت با دیگر روش‌های کمکی بدون استفاده از پرفیوژن دیستال در طول ترمیم TAAA، باید در RCTهای آینده تایید شود. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده همیشه در این نوع جراحی بر اساس مبانی اخلاقی امکان‌پذیر نیستند.
در حال حاضر، هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای برای حمایت از نقش پرفیوژن دیستال آئورت در جراحی TAAA به منظور پیشگیری از آسیب عصبی وجود ندارد. با این حال، انجام این نوع از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده همیشه از نظر اخلاقی امکان‌پذیر نیست. مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهند که پرفیوژن دیستال آئورت به تنهایی یا در ترکیب با دیگر روش‌های کمکی، مثل درناژ مایع مغزی نخاعی (CSF)، نرخ نقص عصبی را در تمام انواع TAAA کاهش می‌دهد؛ به ویژه ایجاد تفاوت قابل توجه در نرخ نقص عصبی پس از ترمیم TAAA نوع II. در غیاب کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، ما یک رویکرد استاندارد را برای گزارش‌دهی از طریق مطالعات ثبت‌شده برای تقویت پایه شواهد مرتبط با پرفیوژن دیستال آئورت توصیه می‌کنیم.
طی جراحی آنوریسم آئورت توراکوابدومینال (thoracoabdominal aortic aneurysm; TAAA)، کاهش پرفیوژن طناب نخاعی می‌تواند منجر به نقایص عصبی مانند پاراپلژی (paraplegia) و پاراپارزی (paraparesis) شود. پرفیوژن دیستال آئورت، به تنهایی یا در ترکیب با دیگر روش‌های کمکی، ممکن است با کاهش پرفیوژن طناب نخاعی مقابله کند و در نتیجه خطر آسیب نخاعی را کاهش دهد.
تعیین اثربخشی پرفیوژن دیستال آئورت با یا بدون دیگر روش‌های کمکی در برابر دیگر روش‌های کمکی بدون استفاده از پرفیوژن دیستال طی جراحی TAAA در کاهش خطر ابتلا به پاراپلژی و پاراپارزی.
پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماری‌های عروق محیطی در کاکرین (آخرین جست‌وجو در 5 ژانویه 2012) و CENTRAL (شماره 4، 2011) برای یافتن مقالاتی جست‌وجو شدند که کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را از انجام پرفیوژن دیستال آئورت در طول جراحی آنوریسم آئورت توراکوابدومینال توصیف کردند. فهرست منابع مقالات مرتبط بررسی شدند.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده از پرفیوژن دیستال آئورت در طول ترمیم TAAA.
حداقل دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات شناسایی شده را برای گنجاندن بالقوه ارزیابی کردند، و کارآزمایی‌های حذف‌شده توسط نویسنده سوم داوری شدند.
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای پیدا نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.