آرتروپلاستی کامل زانو (TKA) یک شکل رایج از جراحی ارتوپدی است که می‌تواند کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد. بیمارانی که تعویض مفصل دریافت می‌کنند به دلیل آسیب بافتی، استرس جراحی، بی‌حرکتی و ضعف عضلانی پس از جراحی، به‌طور خاص در معرض ابتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PE) قرار دارند. ترومبوآمبولی وریدی (VTE) هر دو وضعیت DVT و PE را توصیف می‌کند، که بالقوه کشنده است. خطر ابتلا به DVT در هفته اول پس از جراحی بیشترین میزان را دارد. درمان‌های دارویی برای پیشگیری از بروز VTE شامل هپارین با وزن مولکولی پائین، فونداپارینکس (fondaparinux) یا وارفارین هستند، که لخته شدن خون (انعقاد) را کاهش می‌دهند. این داروها خطر خونریزی پس از TKA و عوارض مرتبط با آن را، مانند عفونت و مشکلات بهبود زخم، افزایش می‌دهند. بنابراین، به حرکت درآمدن زودهنگام و روش‌های مکانیکی در بالین مورد توجه قرار دارند. تحرک غیرفعال مداوم (CPM) از یک دستگاه موتوری خارجی برای حرکت دادن زانوی بیمار در محدوده حرکتی از پیش تعیین شده، به عنوان بخشی از مدیریت پس از جراحی، استفاده می‌کند.
تعداد 11 کارآزمایی را شامل 808 شرکت‌کننده وارد این مرور کردیم. کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات واردشده متغیر و کیفیت شواهد پائین بود، زیرا پیامدهای مورد نظر فقط توسط یک یا دو مطالعه گزارش شدند. روش‌های حساسی مانند ونوگرافی یا سونوگرافی همیشه برای تشخیص DVT مورد استفاده قرار نگرفتند و CPM در مطالعات به‌طور متفاوتی به کار رفت که از نظر دامنه حرکت، مدت زمان استفاده از CPM در روز و تعداد روزهای پس از جراحی، متفاوت بودند. بروز DVT یا VTE در گروه CPM در مقایسه با گروه کنترل شرکت‌کنندگان، به وضوح متفاوت نبود. این مرور شواهد کافی را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای نتیجه‌گیری در مورد اینکه CPM منجر به کاهش VTE می‌شود، پیدا نکرد.
برای نتیجه‌گیری در مورد اینکه CPM باعث کاهش بروز VTE پس از TKA می‌شود، شواهد کافی از RCTهای موجود در دست نیست. ما نمی‌توانیم تاثیر CPM را بر مورتالیتی ارزیابی کنیم زیرا چنین رویدادی میان شرکت‌کنندگان این کارآزمایی‌ها رخ نداد. سطح کیفیت شواهد پائین بود. نتایج فقط توسط تعداد کمی از مطالعات پشتیبانی می‌شوند، که اکثر آنها کیفیت پائین تا متوسطی دارند.
آرتروپلاستی کامل زانو (total knee arthroplasty; TKA) شکل رایج جراحی ارتوپدی است. ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism; VTE) که از ترومبوز وریدی عمقی (deep venous thrombosis; DVT) و آمبولی ریوی (pulmonary embolism; PE) تشکیل شده، یک عارضه عمده و بالقوه کشنده پس از TKA است. بروز DVT بعد از TKA حدود 40% تا 80% و بروز PE تقریبا 2% گزارش می‌شود. به‌طور کلی توافق شده که ترومبوپروفیلاکسی باید در بیمارانی که تحت TKA قرار می‌گیرند، استفاده شود. هر دو روش دارویی و مکانیکی در پیشگیری از DVT استفاده می‌شوند. روش‌های دارویی پروفایل انعقاد خون را تغییر داده و ممکن است خطر عوارض خونریزی را افزایش دهد. هنگامی که نمی‌توان از روش‌های دارویی استفاده کرد، استفاده از روش‌های مکانیکی برای پروفیلاکسی VTE حیاتی می‌شوند. تحرک غیرفعال پیوسته (continuous passive motion; CPM) از طریق یک دستگاه موتوری خارجی ارائه می‌شود که مفصل را قادر می‌سازد به صورت غیرفعال در سراسر یک قوس از پیش تعیین‌شده حرکت کند. با وجود اثربخشی نظری و استفاده گسترده از CPM، هنوز نظرات متفاوتی در مورد اثربخشی CPM به عنوان پروفیلاکسی از ترومبوز پس از TKA وجود دارد. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که ابتدا در سال 2012 منتشر شد.
هدف از این مرور، تعیین اثربخشی درمان با تحرک غیرفعال پیوسته (CPM) برای پیشگیری از بروز ترومبوآمبولی وریدی (VTE) در بیماران پس از انجام آرتروپلاستی کامل زانو (TKA) بود.
برای این به‌روزرسانی،
هماهنگ‌کننده جست‌وجوی کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های عروق محیطی در کاکرین، پایگاه ثبت تخصصی (آخرین جست‌وجو در فوریه 2014)، CENTRAL (2014، شماره 1)، Ovid MEDLINE (تا هفته 1 فوریه 2014) و EMBASE (تا هفته 07 سال 2014) را جست‌وجو کرد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که استفاده از CPM را با کنترل در پیشگیری از بروز DVT یا PE پس از TKA مقایسه کردند. افراد 18 سال و بالاتر که تحت TKA قرار گرفتند، در این مرور گنجانده شدند. مطالعات مربوط به بیمارانی را حذف کردیم که در ابتدا با DVT مراجعه کردند. گروه‌های آزمایش و کنترل، مراقبت‌ها و درمان‌های مشابه را پس از جراحی غیر از CPM دریافت کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استنادهای بازیابی‌شده را توسط استراتژی‌های جست‌وجو برای گزارش‌های RCTهای مربوطه، ارزیابی کردند. آنها مستقلا کارآزمایی‌های واجد شرایط را انتخاب کردند، داده‌ها را استخراج کرده و ارزیابی کیفیت را انجام دادند. تاثیرات درمان به صورت خطر نسبی (RR)، و تفاوت میانگین (MD) یا تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) با 95% فواصل اطمینان (CIs) گزارش شدند. متاآنالیزها با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) برای متغیرهای پیوسته (continuous) انجام شدند. در جایی که ناهمگونی (heterogeneity) وجود داشت (تعیین‌شده توسط آماره I 2 ) از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده شد.
یازده مطالعه شامل 808 شرکت‌کننده معیارهای ورود را داشتند. کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات واردشده متغیر بوده و بیشتر پیامدهای از پیش تعریف شده فقط توسط یک یا دو مطالعه گزارش شدند، بنابراین سطح کیفیت شواهد پائین بود. پنج مطالعه با مجموع 405 بیمار، بروز DVT را گزارش کردند. در گروه CPM (205 بیمار)، 36 مورد (18%) در مقایسه با 29 مورد (15%) در گروه کنترل (200 نفر) مبتلا به DVT شدند. نتایج متاآنالیز هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر CPM بر پیشگیری از بروز VTE پس از TKA نشان نداد (RR: 1.22؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.79). یک کارآزمایی (150 شرکت‌کننده) PE را در هیچ یک از بیماران در طول بستری در بیمارستان یا در سه ماه بعدی پیدا نکرد. بروز PE در دیگر مطالعات واردشده گزارش نشد. هیچ یک از کارآزمایی‌ها مرگ‌ومیر میان شرکت‌کنندگان واردشده را گزارش نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.