سوال مطالعه مروری
ما شواهد را در مورد تاثیر استفاده مستقیم از استروئیدها روی پولیپ‌های بینی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک بررسی کردیم.
پیشینه
افراد مبتلا به فیبروز سیستیک اغلب در بینی خود پولیپ‌هایی دارند که می‌توانند باعث ترشح و همچنین مسدود شدن بینی شوند. ما می‌دانیم که افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و پولیپ در بینی خود، انواع بیشتری از باکتری‌ها را در ریه‌های خود دارند. این مساله می‌تواند بعدا منجر به بروز عوارض جدی قفسه سینه شود. اگر پولیپ‌ها را در مراحل اولیه به‌طور موثری درمان کنیم، ممکن است از بروز این عوارض قفسه سینه پیشگیری کنیم.
اسپری‌ها یا قطره‌های استروئیدی اغلب مستقیما روی پولیپ‌های بینی استعمال می‌شوند. این داروها معمولا یک درمان بی‌خطر هستند اما می‌توانند عوارض جانبی مهمی مانند تاثیر بر سیستم ایمنی و نحوه تنظیم قند خون توسط بدن داشته باشند. آنها همچنین به بار (burden) درمانی موجود می‌افزایند، به خصوص اگر لازم باشد تا آخر عمر فرد مصرف شوند. با این حال، نشان داده شده که این داروها در درمان پولیپ در افرادی که فیبروز سیستیک ندارند، موثر هستند.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا تاریخ زیر به‌روز است: 10 جون 2015.
ویژگی‌‌های مطالعه
جست‌وجوی ما یک کارآزمایی را با 46 داوطلب بزرگسال مبتلا به فیبروز سیستیک پیدا کرد که قطره‌های بینی حاوی یک استروئید (بتامتازون) را با قطره‌های مشابهی که فاقد درمان فعال بودند، مقایسه کردند. دو قطره به‌طور مستقیم روی پولیپ‌ها دو بار در روز به مدت شش هفته استفاده شدند. داوطلبان به‌طور تصادفی در گروه‌های مختلف درمانی قرار گرفتند و در مجموع 22 داوطلب قطره استروئید و 24 داوطلب درمان ساختگی را دریافت کردند.
نتایج کلیدی
این کارآزمایی درک هر فرد را از نمرات نشانه‌های خود اندازه‌گیری کرد، اما تفاوتی بین نمرات این که داوطلبان از قطره‌های استروئیدی یا درمان ساختگی استفاده کردند، مشاهده نشد. این کارآزمایی همچنین تغییر اندازه پولیپ‌ها را اندازه‌گیری کرد و متوجه شد که آنها کوچک شدند. هیچ عارضه جانبی عمده‌ای در ارتباط با استفاده از بتامتازون وجود نداشت و فقط سه داوطلب افزایش خونریزی بینی و ناراحتی را گزارش کردند.
تعداد کم داوطلبان در این کارآزمایی به این معنی است که محاسبات و نتایج باید با احتیاط مورد توجه قرار گیرند. انجام کارآزمایی‌های بیشتری برای تایید یافته‌ها مورد نیاز است و آنها باید در مورد اندازه‌گیری نشانه‌ها و مشکلات کیفیت زندگی گزارش دهند.
کیفیت شواهد
ما فکر می‌کنیم که داوطلبان شانس واقعا برابری برای قرار گرفتن در گروه استروئید یا گروه کنترل داشتند و نمی‌دانستند چه درمانی را دریافت می‌کنند، بنابراین این مسائل به هیچ وجه بر نتایج تاثیر نمی‌گذارند. با این حال، بیش از 50% از افرادی که وارد شدند، مطالعه را کامل نکردند و دلایل خروج از مطالعه به وضوح توضیح داده نشدند. ما فکر می‌کنیم مهم است که این واقعیت را هنگام در نظر گرفتن نتایج کارآزمایی در نظر بگیریم. همچنین، این کارآزمایی فقط به مدت شش هفته داوطلبان را پیگیری کرد، که زمان کوتاهی برای ارزیابی درمانی است که ممکن است برای بقیه عمر فرد مورد نیاز باشد.
این مرور نشان می‌دهد که استروئیدهای موضعی برای پولیپوز بینی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، تاثیر قابل توجهی بر نمرات نشانه ذهنی بینی ندارند. آنها تا حدی در کاهش اندازه پولیپ‌ها تاثیر دارند، اما به دلیل حجم نمونه کوچک، نرخ پائین کامل شدن مطالعه و عدم انجام پیگیری، کارآزمایی در معرض خطر سوگیری بالا قرار دارد و شواهد برای اثبات اثربخشی، محدود است. به‌طور کلی شواهد بارزی برای استفاده از استروئیدهای موضعی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و پولیپوز بینی وجود ندارد.
انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با طراحی خوب و با توان کافی و پیگیری طولانی‌مدت مورد نیاز است. اندازه‌گیری معتبر نشانه‌ها و یافته‌های فیزیکی باید انجام شده و مسائل مربوط به کیفیت زندگی مورد توجه قرار گیرند.
پولیپ‌های بینی اغلب در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک (cystic fibrosis; CF) ایجاد می‌شوند. نشان داده شده که عفونت سینوس عاملی در ایجاد عوارض جدی قفسه سینه در این افراد است. پولیپ‌های بینی با خطر بالاتر عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی با سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) مرتبط است. استروئیدهای موضعی بینی برای درمان پولیپوز بینی در جمعیت غیرمبتلا به فیبروز سیستیک کارایی ثابت‌شده‌ای دارند. شواهد روشنی برای اثبات اثربخشی استروئیدهای موضعی برای پولیپ‌های بینی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک وجود ندارد. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که پیش از این منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی استروئیدهای موضعی بینی برای درمان پولیپ‌های بینی علامت‌دار در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک.
در پایگاه ثبت کارآزمایی‌هایی گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین به جست‌وجو پرداختیم که دربرگیرنده منابع شناسایی‌شده از جست‌وجوها در بانک اطلاعاتی جامع الکترونیکی، و جست‌وجوهای دستی در مجلات مرتبط و کتب خلاصه مقالات کنفرانس‌ها بود.
آخرین جست‌وجو: 10 جون 2015.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده که به مقایسه تاثیرات استروئیدهای موضعی بینی نسبت به دارونما (placebo) در افراد مبتلا به پولیپ‌های بینی با فیبروز سیستیک پرداختند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را در مطالعات واردشده ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند.
یک کارآزمایی تک-مرکزی (46 شرکت‌کننده) شناسایی شد که یک استروئید موضعی (بتامتازون) را که به صورت قطره بینی تجویز شد، با دارونما مقایسه کرد. درمان دو بار در روز به مدت شش هفته انجام شد؛ 22 شرکت‌کننده داروی فعال را دریافت کردند.
نمرات نشانه ذهنی، تغییر در اندازه پولیپ، و عوارض جانبی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تفاوتی در امتیاز نشانه بینی میان گروه‌های درمان و دارونما دیده نشد. بتامتازون در کاهش اندازه پولیپ موثر بود، اما با افزایش گزارش از عوارض جانبی خفیف، خونریزی بینی و ناراحتی بینی همراه بود.
خطر سوگیری بالا بود زیرا بیش از 50% از افرادی که وارد شدند، مطالعه را کامل نکردند. دوره پیگیری شرکت‌کنندگان کوتاه بود (شش هفته) که اهمیت نتایج را برای عملکرد بالینی کاهش داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.